ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 1305

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1305

หลังจากนั้นไม่นาน รถคันหนึ่งก็มาจอดที่หน้าทางเข้าโรงแรมเวสทิน

ชายวัยกลางคนรูปร่างท้วมลงจากรถด้วยสีหน้าอันเศร้าหมอง

เมื่อซัคเห็นชายคนนั้น เขาก็เปี่ยมช้นไปด้วยความสุข เขารีบรุดไปหาชายคนนั้นทันที

“พ่อ! ในที่สุดพ่อก็มาถึงแล้ว! พ่อต้องช่วยผมทวงคืนความยุติธรรมนะ!”

ริชาร์ดพ่อของซัคนั้นฟุ้งไปด้วยกลิ่นของแอลกอฮอล์อย่างแรง เห็นได้ชัดว่าเขาเพิ่งดื่มมา

เขามองไปที่ซัคแล้วถามว่า “มันเป็นใครล่ะ?! มีคนกล้าดูหมิ่นฉันในบัควู้ดแห่งนี้ได้อย่างไร?!”

ซัคยังคงสงบนิ่ง เขาชี้ไปที่ฮาร์วีย์และกระซิบว่า “คนนั้นแหละพ่อ แต่ตัวตนของเขาดูเหมือนจะไม่ธรรมดาเลยทีเดียว”

“พิเศษเหรอ?”

ริชาร์ดมองสำรวจฮาร์วีย์แล้วเสียงอันสุดแสนจะเย้ยหยันก็ออกมาจากแกของเขา

“ฉันทำงานให้กับรัฐบาลมาหลายปีแล้ว ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนที่อายุน้อยเท่านี้มาก่อนในรัฐบาล!”

“ไม่ว่าจะมีสถานะสูงเฉียดฟ้าเพียงใด พวกเขาล้วนแล้วเป็นขยะเมื่ออยู่ต่อหน้าเจ้าหน้าที่ของรัฐ!”

ซัคเริ่มระเบิดความกล้าอีกครั้งหลังจากได้ยินคำพูดของพ่อ

ในตอนแรกเขาสันนิษฐานว่าฮาร์วีย์คงเป็นเพียงแค่ผู้มีอำนาจในรัฐบาลบัควู้ด ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรกับซัคเลย

ตอนนี้เขายืนยันได้แล้วว่าฮาร์วีย์ไม่ใช่เจ้าหน้าที่ของรัฐ ด้วยสายสัมพันธ์และอำนาจของพ่อลูกคู่นี้ พวกเขาจึงไม่จำเป็นต้องกลัวฮาร์วีย์

เงินไม่ได้มีอำนาจมากกว่ารัฐบาล!

ซัคจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์อย่างเย่อหยิ่งพร้อมพูดจาถากถางต่าง ๆ นา ๆ “นี่นายไม่ได้โทรเรียกใครมาหรอกเหรอ? แล้วพวกเขาอยู่ที่ไหนล่ะ?”

“นายควรหาคนที่มีสถานะมากกว่านี้หน่อยสิ! ไม่เช่นนั้น นายอาจจะต้องคลานออกจากที่นี่ในภายหลังนะ!”

ริชาร์ดซึ่งเต็มไปด้วยกลิ่นของแอลกอฮอล์รีบโต้กลับฮาร์วียฺทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น

“ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม! ฉันไม่รู้หรอกนะว่าแกใหญ่โตมาจากไหน แต่แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”

“ฉันเป็นผู้บัญชาการลำดับสามของเขตใหม่บัควู้ด!”

“การที่ทำให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของฉันต้องขุ่นเคืองก็เท่ากับว่าแกกำลังทำให้ฉันขุ่นเคืองด้วย!”

“ฉันขอสั่งให้แกมาคุกเข่าขอโทษลูกชายของฉันเดี๋ยวนี้!”

ฮะ!

ผู้คนรอบ ๆ ริชาร์ดต่างก็พากันอ้าปากค้างกับคำพูดของเขา

มีอีกหนึ่งปัญหาตามมาอีกแล้ว!

ก่อนหน้านี้ก็เห็นได้ชัดอยู่แล้วว่าฮาร์วีย์มีอำนาจอิทธิพลค่อนข้างสูง แต่พ่อลูกคู่นี้ก็ยังคงประพฤติตนอย่างไร้ซึ่งยางอาย!

นั่นมันหมายความได้ว่าฮาร์วีย์ไม่ใช่เจ้าหน้าที่ของรัฐใช่หรือไม่?

แต่ว่ามันก็น่าจะสมเหตุสมผล ซัคไม่กล้ายั่วยุฮาร์วีย์เลยก่อนหน้านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นกับเอ็ดดี้จนกระทั่งพ่อของเขาซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐมาถึง

“ฉันว่านะพวกนายสองคนต่างหากที่ควรรีบ ๆ มาคุกเข่าซะ ถ้าพวกนายไม่ทำมันอาจจะสายเกินไปสำหรับพวกนายทั้งคู่ก็ได้นะ”

ฮาร์วีย์มองสองพ่อลูกด้วยสายตาเย็นชา

“อยากให้พวกเราคุกเข่าเหรอ? นี่แกกำลังฝันกลางวันอยู่หรือไง? ฉันไม่รู้หรอกนะว่าแกมีตัวตนแบบไหนกันแน่ แต่ที่แน่ ๆ แกก็ต้องยอมก้มหัวต่อหน้าพวกเราเจ้าหน้าที่รัฐ!”

“แกล้าต่อยฉันเหรอ? ถ้าแกทำจริง ฉันนี่ล่ะจะจับแกเข้าคุกตลอดชีวิตเลย!”

ซัคยังคงคุกคามฮาร์วีย์ รอยยิ้มสุดแสนจะเย้ยหยันเผยขึ้นบนใบหน้าของเขา ตอนนี้เขาค่อนข้างหยิ่งผยองเมื่อพ่อของเขาอยู่ข้าง ๆ เขา

ในขณะเดียวกันก็มีผู้มาเยือนคนใหม่

สองพ่อลูกมองไปทางนั้นโดยไม่รู้ตัว หลังจากนั้นไม่นานสีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปพร้อมด้วยอาการลนลาน

ซัครู้สึกงุนงง “ท่านเวสลีย์? ทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี่ครับ?”

ริชาร์ดรีบเข้าไปหาชายคนนั้น “ท่านเวสลีย์ ไม่เจอกันนานเลยนะครับ!”

เวสลีย์ นอร์ริสผู้บัญชาการสูงสุดของระบบที่พักอาศัยของบัควู้ดกัดฟันแน่นด้วยความเกลียดชังและความโกรธในวินาทีที่เขาเห็นสองพ่อลูกนี้

ระหว่างทางมาที่นี่ เขาได้รับรู้และเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดมาแล้ว

อีกทั้งเขายังรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับการกระทำของซัคต่อรีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์อีกด้วย

เวสลีย์ไม่สนใจริชาร์ด และหันไปจ้องที่ซัคอย่างโกรธแค้นแทน

“ซัค บราฟฟ์! นายถูกต้องสงสัยว่ารับสินบนห้าล้านจากบริษัทมอร์แกน ไฟแนนเซียลกรุ๊ปในการทำลายเศรษฐกิจและตลาดของบัควู้ด ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายถูกไล่ออกจากระบบการเคหะ!”

“และเจ้าหน้าที่ตำรวจจะเข้าตรวจสอบเรื่องทุกอย่างในวันพรุ่งนี้!”