ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1346
ในขณะเดียวกัน โตโยต้า เอลฟัสหลายคันก็หยุดอยู่ข้างหลังพวกเขา
ผู้ชายที่ดูเหมือนจะเป็นอันธพาลสวมสูทหลายคนรวมตัวกันอยู่รอบ ๆ
โดมินิกเปิดประตูรถเบนท์ลีย์ แล้วจ้องไปที่แมนดี้ “ขับรถไม่ดูตาม้าตาเรือ คุณนั่นแหละ! คุณประมาทมาก! กล้าดียังไงมาชนรถของเจ้านายผม! คุณจะรับผิดชอบเรื่องนี้อย่างไร?”
แมนดี้เป็นคนดื้อรั้น เห็นได้ชัดว่าอุบัติเหตุนี้เป็นความผิดของอีกฝ่าย และเขาควรรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวสิ นอกจากนี้ ที่นี่อยู่ไม่ไกลจากประตูบ้านของเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่กลัวเลยสักนิด เธอตะโกนกลับไปว่า “ฉันจะขับรถไม่ดีได้ยังไง? คุณชนฉันตอนกำลังกลับรถ! แล้วยังมาโทษฉันอีก?”
โดมินิกเย้ยหยัน “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! เรามาจากประเทศ J ที่ยิ่งใหญ่ และเราไม่เข้าใจกฎจราจรที่นี่ แต่ผมรู้แค่สิ่งเดียว! นั่นคือฆาตกรต้องชดใช้ด้วยชีวิต ยืมเงินต้องจ่ายหนี้ ในเมื่อคุณชนรถของนายน้อย คุณต้องจ่ายให้เราสิ!”
“บูกัตติของนายน้อย เป็นรุ่นลิมิเต็ดของปีนี้และไม่แพงเท่าไหร่ ราคาเเค่ 7.6 ล้าน!”
“คุณก็แค่จ่ายค่าเสียหายมา!”
“คุณ…!”
แมนดี้ตัวสั่นด้วยความโกรธ
เธอเคยได้ยินว่าคนบางคนจากประเทศ J ภายใต้การสนับสนุนของสตาร์ แชโบลชอบอวดเบ่งข่มคนอื่นในประเทศ H และเคยกลั่นแกล้งประชาชนที่นี่ด้วย…
นี่เป็นครั้งแรกของเธอที่เธอเจอคนเกาหลีที่ไร้เหตุผลแบบนี้
‘แล้วการที่คุณมาจากประเทศ J นี่มันยังไงเหรอ? มันหมายความว่าคุณไม่อาจปฏิบัติตามกฎจราจรของประเทศ H ได้หรือยังไง? เรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย?!’
“คุณพูดกับสาวสวยอย่างนี้ได้ยังไง? หา! ผมสอนคุณมาแบบนี้เหรอ?”
ทันใดนั้นเองเสียงที่แหบพร่าแต่เป็นเชิงคำสั่งก็ดังขึ้น
แคม ลี สวมชุดลายดอกเดินมาด้านหน้า
โดมินิกกำลังโค้งคำนับด้วยความเคารพ ต่างจากท่าทีเย่อหยิ่งที่เขาแสดงต่อแมนดี้ราวฟ้ากับเหว
แคมพิเคราะห์แมนดี้อย่างระมัดระวัง ความโลภฉายชัดในดวงตาที่ชั่วร้ายของเขา แมนดี้รู้สึกขนลุกหน่อย ๆ โดยไม่รู้ตัว
“ผมได้ยินมานานแล้วว่าแถวภาคใต้มีผู้หญิงสวยอยู่เยอะ แล้วมันก็จริงเสียด้วย! ยินดีที่ได้รู้จักครับ!” แคมยื่นมือขวาออกมาอย่างสง่างาม
แมนดี้ไม่ได้ยื่นมือออกไป แต่หันไปจ้องแคมแทน “เมื่อกี้คุณขับรถชนฉันเหรอ?”
“ใช่ ทำไมล่ะ? มันไม่ดีหรือที่โชคชะตาทำให้เรามาเจอกันอย่างนี้?” แคมพูดด้วยรอยยิ้ม
“โชคชะตางั้นเหรอ?” แมนดี้โกรธมากจนแทบหัวร่อ “คุณรู้ไหมว่าพฤติกรรมของคุณมันอันตรายแค่ไหน? โชคดีที่ไม่มีใครเป็นอะไร? ถ้ามีใครตายขึ้นมา คุณจะรับผิดชอบไหวเหรอ”
แคมยิ้มอีกครั้ง “ถ้ามีคนตายงั้นเหรอ? ก็มีมาหลายครั้งแล้วล่ะ”
“ครั้งหนึ่ง ผมขับรถมาเซราติไล่ตามรถบีเอ็มดับเบิลยูคันหนึ่ง ทั้งคนขับและผู้โดยสารอาการสาหัสน่าดูเลยล่ะ”
“จากนั้น ครอบครัวของพวกเขาก็ขอให้ผมจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ ผมจะจ่ายได้ยังไง?”
“แน่นอนว่าผมแค่ต้องรอให้ผู้เคราะห์ร้ายพวกนั้นตายไปซะก่อน จากนั้นก็ให้ใครสักคนจ่ายเงินให้พวกเขาไม่กี่สิบล้าน และเขียนจดหมายแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งอีกนิดหน่อย ทุกอย่างก็จบลงด้วยดี…”
“ดังนั้น คนสวย คุณไม่ต้องห่วงหรอกนะ ผมคุ้นเคยกับการจัดการเรื่องพวกนี้ และถึงแม้ว่าผมจะเอาไม่อยู่ แต่ก็มีทีมทนายเก่ง ๆ คอยจัดการให้ซึ่งรับประกันได้ว่าผมจะรอดตัวไปได้แบบไร้รอยขีดข่วน”
“แต่คนสวย แค่คิดว่าคุณเป็นห่วงผมมากขนาดนี้! ช่างน่าประทับใจ!”
ขณะที่เธอฟังแคมพูดอะไรบางอย่างที่โหดร้าย แมนดี้ก็รู้สึกหนาวไปถึงกระดูก
ผู้ชายคนนี้ต้องเป็นพวกวิกลจริตหรือไม่ก็ร่ำรวยและมีอำนาจมากจนน่ากลัว มากมายขนาดที่คนธรรมดาไม่อาจจินตนาการได้
มิฉะนั้นเขาจะพูดเรื่องแบบนี้เหมือนเป็นเรื่องธรรมดา ๆ ได้อย่างไร?
สรุปก็คือ ผู้ชายคนนี้อันตราย!
