ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1406
แมนดี้สูดหายใจเข้าเต็มปอด แล้วพูดว่า “ฮาร์วีย์คราวนี้คุณปลอดภัยแล้ว คุณต้องขอบคุณซีอีโอพาร์ค”
สเตซี่ซึ่งยืนอยู่ด้านข้างเดินเข้ามาหาฮาร์วีย์ด้วยสายตาเย็นชา “เศษส*ะ! ถ้าไม่ใช่เพราะซีอีโอพาร์คโทรหานายท่านลีเพื่อช่วยเหลือนาย ฉันกลัวว่านายคงจะถูกโยนลงแม่น้ำไปแล้ว!”
“แถมเกือบจะลากเราลงไปด้วย!”
“ไอ้โง่เอ๊ย! อยากจะเป็นฮีโร่อะไรของนายก็เป็นไปสิ แต่อย่าลากเราไปเกี่ยวด้วย!”
“นายคิดว่านายเก่งขนาดนั้นเลยรึยังไง? ถึงได้กล้าไปตบนายน้อยไนส์เวลล์ต่อหน้าผู้คนมากมายถึงสามครั้ง!”
“ฉันจะบอกให้นายรู้ไว้ว่านายควรจะขอบคุณนะ! ถ้าไม่ใช่เพราะความใจดีของซีอีโอพาร์ค ชีวิตของนายก็คงจบลงไปแล้ว”
สเตซี แร และคนอื่น ๆ เริ่มตักเตือนฮาร์วีย์
บร็อคกอดอกและแสร้งทำหน้าตาเฉยเมย ราวกับว่าถ้าไม่ใช่เพราะเขา ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นจะเหลือแต่ร่างไร้วิญญาณ
บร็อกหาคนมาช่วย?
ฮาร์วีย์ตกตะลึง หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ยิ้ม เขาไม่เคยคิดเลยว่าบร็อกยังกล้าเสแสร้งถึงขนาดนี้
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ฮาร์วีย์เริ่มเข้าใจพฤติกรรมของคนจากประเทศ J
พวกเขาทุกคนล้วนเป็นเช่นนี้
แมนดี้ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า “คุณลีโอ คุณฟลินน์ อย่าทำแบบนี้ สถานการณ์นี้มันไม่เหมือนกัน สามีของฉันแค่อยากปกป้องพวกเรา!”
“ถ้าเขาไม่ยืนหยัดเพื่อเราในช่วงเวลาวิกฤตแบบนั้น คืนนี้พวกเราคงไม่ได้ออกมา”
“ทั้งหมดนี้เป็นเพราะอาเวลและคนอื่น ๆ เป็นคนน่ากลัว!”
“ถึงอย่างนั้นที่คืนนี้พวกเราออกมาได้อย่างปลอดภัยก็ต้องขอบคุณซีอีโอพาร์ค”
แมนดี้นั้นสามารถแยกแยะความเมตตาและความเกลียดชังออกจากกันได้
หลังจากที่พวกเขาถูกบังคับให้ออกจากบาร์ก็ถูกพวกอันธพาลบางคนยึดเอาโทรศัพท์ไป
ก่อนหน้านั้นบร็อกฉวยโอกาสโทรหาสตีฟ ลี บุคคลในตำนานทันที
แต่สตีฟได้แต่ฟังอยู่เงียบ ๆ และวางสายไปโดยไม่ได้พูดอะไร
ทว่าเมื่อเป็นเช่นนั้น บร็อกเดาไปว่าอย่างน้อย นายท่านลีจะออกโรงปกป้องเพื่อประโยชน์
หลังจากนั้นไม่กี่อึดใจ อาเวลและคนของเขาก็จากไป
ดังนั้นบร็อกจึงดูถือไพ่เหนือกว่า
ฮาร์วีย์ชำเลืองมองไปที่บร็อค “คุณช่วยเราออกมาเหรอ? คุณเข้าหาใคร? สตีฟ ลีเหรอ?”
“ทะลึ่งน่า! นายกล้าพูดชื่อนายท่านลีออกมาโต้ง ๆ ได้อย่างไร?!” บร็อคโกรธมาก “ถ้าไม่ใช่เพราะนายท่านลีเรื่องนี้จะจบเหรอ?”
“ไม่ใช่แค่เนรคุณ แต่นายยังกล้าเรียกนายท่านลีด้วยชื่อของเขาอีกหรือ?”
“ฉันกำลังบอกนายไว้เลย! ว่าถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่ซีอีโอพาร์ค คืนนี้ฉันจะจัดการนายแน่!”
“แต่ในเมื่อเรารู้จักกันดีอยู่แล้ว ฉันขอเตือนนายไว้เลยว่า อย่าประมาทและทำอะไรไม่คิดอีก อยากรนหาที่ตายคนเดียวก็เอาสิ แต่อย่าลากคนอื่นไปตายด้วย!”
บร็อคพยายามหลบตาในขณะที่เขาตำหนิฮาร์วีย์ด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม
“ขอบคุณมากนะคะซีอีโอพาร์ค บริษัทรีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์ และตัวฉันเป็นหนี้บุญคุณคุณครั้งใหญ่!” แมนดี้พูดอย่างจริงจัง
ฮาร์วีย์ยิ้มและไม่ขัดจังหวะ เขาอยากเห็นว่าบร็อคจะไร้ยางอายต่อไปได้อีกนานแค่ไหน
บร็อกจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยท่าทางพึงพอใจ หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดว่า “ไอ้ส*รเลวเอ๊ย นายโชคดีมากที่มีภรรยาที่ดีแบบเธอ”
“เอาอย่างนี้ดีไหม? คืนพรุ่งนี้ผมจะเลี้ยงอาหารคุณ มาดื่มกันหน่อยซีอีโอซิมเมอร์! แต่คราวนี้อย่าพาตัวปัญหาอย่างหมอนี่มาด้วยแล้วกัน!”
บร็อกรู้สึกพึงพอใจ เขาอาจประสบความสำเร็จในการได้แมนดี้มาไว้ในกำมือของเขา ด้วยสิ่งที่เรียกว่า “ความชอบพอกัน”
