ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 1407

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1407

แมนดี้ดูลังเล “ซีอีโอพาร์ค ฉันเกรงว่า…”

บร็อกแสยะยิ้ม “คุณบอกว่าคุณเป็นหนี้บุญคุณผมไม่ใช่หรือ แต่จะไม่มาก็ได้ แล้วต่อจากนี้ไป ความร่วมมือระหว่างคุณกับสตาร์ แชโบลจะต้องยุติลงไปโดยปริยาย!”

แมนดี้ไม่สบายใจ เธอรู้ว่าบร็อกมีเจตนาไม่ดี แต่เธอก็ยังพูดไปว่าว่าเธอเป็นหนี้บุญคุณเขา

ฮาร์วีย์พูดอย่างเย็นชา “บร็อก คืนนี้คุณช่วยพวกเราไว้จริงหรือ? คุณรู้ได้อย่างไร?”

“ด้วยความสามารถของสตีฟ ลี เขาจะแก้ปัญหานี้ได้อย่างไร?”

หัวใจของบร็อกสั่นไหวราวกับมีใครบางคนล่วงรู้ความลับ เขากระโดดขึ้นทันทีและตะโกนออกมาด้วยความโกรธ “ส*รเลว นายหมายความว่าอย่างไร?”

“นายไม่ใช่แค่ดูถูกฉัน แต่ยังดูถูกนายท่านลีด้วย!”

“ให้ตายเถอะ! ถ้าฉันรู้ฉันคงไม่หาคนช่วยนายหรอก ฉันควรจะปล่อยให้นายน้อยไนส์เวลล์กระทืบนายจนตาย!”

“ฉันใช้เส้นสายของฉันเพื่อช่วยนาย แต่นายยังเนรคุณแล้วยังกล้ามาถามฉันอีกเหรอ?”

“ฉันจะบอกนายให้ ถ้าไม่ใช่เพราะซีอีโอพาร์ค ฉันจะฆ่ายาบเสียเดี๋ยวนี้!”

ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แมนดี้ก็คว้าตัวเขาไว้ “ฮาร์วีย์ ซีอีโอพาร์คโทรหานายท่านลี”

“เราควรตอบแทนบุญคุณเขา!”

ความปลอดภัยของฮาร์วีย์เป็นสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับแมนดี้ นอกเหนือจากนี้ก็ไม่มีสิ่งใดสำคัญ

“ซีอีโอพาร์ค คุณอย่าโกรธเจ้าเด็กสารเลวนี่เลย ไม่มีประโยชน์หรอก!”

“เขารู้แค่วิธีเกาะผู้หญิงกินก็แค่นั้น เขาทำอะไรไม่ได้หรอก”

“อย่าเอาพิมพ์เสนไปแลกกับเกลือเลย เสียชื่อเสียงเปล่า ๆ!”

สเตซี่และคนอื่น ๆ ยืนขึ้นพูด

“ไปกันเถอะ ไม่จำเป็นต้องให้ค่าคนขยะ ๆ แบบนี้หรอก ดั่งสุภาษิตที่ว่า กบในกระลาครอบ คุณจะพูดเรื่องแบบนี้กับคนที่มีโลกทัศน์แคบได้อย่างไร เขาคงไม่เข้าใจเราหรอก!”

สำหรับพวกเขาแล้วฮาร์วีย์นั้นเป็นแค่คนขี้โม้ไร้ค่าคนหนึ่งเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องโกรธคนอย่างเขา

“ฮะ? โรลส์รอยซ์ แฟนทอมสีชมพูเหรอ?”

ทันใดนั้นแรก็สังเกตเห็นว่ามีรถจอดอยู่ที่ลานจอดรถ

เห็นได้ชัดว่าฮาร์วีย์ขับรถคันนี้มา

ยังคงมีรถหรูเช่นออดี้และเมอร์เซเดส ในลานจอดรถเช่นกัน อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เรียกว่ารถยนต์หรูหราเหล่านั้นเทียบกับล้อรถยนต์ของโรลส์รอยซ์ยังไม่ได้ด้วยซ้ำไป

“โรลส์รอยซ์ แฟนทอม! น่าจะมีราคาอย่างน้อยหลายแสนดอลลาร์ใช่ไหม?”

“แพงกว่านั้นอีก! อย่างน้อยก็หลายล้าน! นี่คือรถยนต์ที่ดีที่สุดอย่างแน่นอน!”

“ทุกคนในบาร์หายไปหมดแล้ว รถคันนี้ของใคร? ของนายน้อยไนส์เวลล์หรือเปล่า?”

สเตซี่ แร และคนอื่น ๆ เริ่มพูดถึงเรื่องนี้ พวกเขาทุกคนเคยเป็นส่วนหนึ่งของแวดวงชนชั้นสูง แต่พวกเขาถูกขับไล่ออกมาแล้ว พวกเขาอาจจะซื้อรถบีเอ็มดับเบิลยู หรือรถเมอร์เซเดส เบนซ์ จี คลาสได้ ทว่ากับรถรุ่นนี้ พวกเขาก็ได้แต่ดูเท่านั้นเพราะส่วนใหญ่มันมีราคาหลายล้านเหรียญ

บร็อกขมวดคิ้วเล็กน้อย เขารู้สึกคุ้นเคยกับรถคันนี้ มันคล้ายกับรถคันใหม่ที่สตีฟ ลีเคยซื้อมาก่อน แต่สีไม่เหมือนกัน

บร็อกไม่ได้คิดมากเรื่องนี้ เขายิ้มและเอ่ยปากเชิญแมนดี้แทน “ซีอีโอซิมเมอร์ ผมเพิ่งซื้อ เมอร์เซเดส เบนซ์ เอสคลาสคันใหม่ ผมจะส่งคุณกลับบ้านเอง”

เขาถอนหายใจ “แน่นอน รถราคาแสนดอลลาร์ของผมคงเทียบกับโรลส์รอยซ์คันนี้ไม่ได้”

แม้ว่าคำพูดเหล่านี้จะเป็นการหลอกตัวเอง แต่ก็เป็นเพียงการเสแสร้ง

สเตซี่และคนอื่น ๆ ก็พยักหน้าตามไปด้วย “แมนดี้รถเมอร์เซเดส เบนซ์ เอส คลาสคันใหม่มันนั่งสบายจริง ๆ!”

ฮาร์วีย์พูดขึ้น น้ำเสียงของเขาไม่แยแส “ไม่จำเป็น คุณไปส่งสเตซี่และคนที่เหลือเถอะ เรามีรถของเรา”

“นายมีรถเหรอ?”

บร็อกตะคอกและชี้ไปที่รถตู้คันเล็กตรงหัวมุม “คันนั้นรึเปล่า?”