ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 1418

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1418

ดวงตาของสตีฟกระตุก ใบหน้าของเขาถอดสีจนหมด

แต่หากไม่มีคำสั่งของฮาร์วีย์ เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา

หลังจากคุกเข่าลงไปเมื่อคืนนั้น ความกล้าของเขาก็สูญสิ้นไปหมด เขาไม่กล้าจะต่อกรกับฮาร์วีย์อีกต่อไป

เขาไม่กล้าแม้แต่จะติดต่อกับปีเตอร์ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เขาทำได้แค่เตรียมการย้ายทรัพย์สินทุกกระบวนการให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้

“พอแล้ว ถ้าผมไม่อนุญาต เขาจะไม่มีสิทธิ์พูดแม้แต่น้อย” ฮาร์วีย์กล่าวขณะยิ้มจาง ๆ

“ตอนแรก คุณใช้การทำสัญญาเป็นการหลอกล่อให้ภรรยาผมดื่มเหล้า คุณเอาแต่บังคับให้เธอดื่ม พูดซ้ำไปซ้ำมา จนคนอื่นเขารู้กันหมดแล้วว่าคุณกำลังทำอะไร”

“แล้ววันนี้ คุณยังเอาแต่ยั่วโมโหผมซ้ำไปซ้ำมาโดยไม่มีเหตุผลอีก ผมอยากจะไล่คุณออกเพื่อลดปัญหาของพวกเราเหลือเกิน”

“ทำไมคุณถึงชอบทำตัวน่าโมโหขนาดนี้นะ?”

“สตีฟ ทุกคนจากประเทศ J เขาไม่รู้เรื่องรู้ราวเหมือนหมอนี่กันหมดเลยหรือเปล่า หรือเพราะคุณไม่ได้สอนสุนัขของตัวเองให้มีมารยาท?”

“ถูกเจ้าหมอนี่เห่าใส่ตลอดทำให้ผมรำคาญเป็นอย่างมากเลยล่ะ”

สตีฟตัวสั่นพอได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ เขาตอบกลับขณะสั่นไปทั้งตัวที่ใส่รองเท้าบู๊ต “ซีอีโอยอร์กครับ ผมไม่ได้สั่งสอนเขาดีพอ เดี๋ยวผมจัดการเอง!”

สตีฟตะโกนใส่บร็อกด้วยความโกรธเกรี้ยว “เลิกส่งเสียงดังได้แล้ว! คุกเข่าขอขมาต่อหน้าซีอีโอยอร์กซะ! ยอมรับความผิดของตัวเองแล้วร้องขอให้เขาให้อภัยเดี๋ยวนี้!”

สตีฟอยากจะตบบร็อกให้ตาย

‘ใครมันทำให้หมอนี่ใจกล้าแถมยังน่ารำคาญได้ขนาดนี้นะ?!’

“ผมทำอะไรผิดเหรอครับ? ท่านประธานลี ท่านไม่ได้กลัวคนจากประเทศ H ใช่ไหมครับ?!”

“อีกอย่าง ท่านประธานได้คำอนุญาตจากท่านตัวแทนลีที่จะมอบทรัพย์สินของแผนกธุรกิจในเซาท์ไลท์ให้คนจากประเทศ H แล้วเหรอครับ?”

“ผมเข้าใจแล้ว! ท่านต้องร่วมมือกันกับฮาร์วีย์แน่ ๆ ต่อให้ผมต้องคลานไป ผมก็จะคลานไปหาท่านตัวแทนลี แล้วเล่าเรื่องพวกนี้ให้ท่านฟัง!”

ฮาร์วีย์เลิกสนใจคำพูดไร้สาระของบร็อกแล้ว เขาหยิบกระดาษทิชชูออกมาเช็ดมือแล้วเอ่ยด้วยเสียงสงบนิ่ง “ทำตามกระบวนการให้เสร็จ เซ็นเอกสารนั่นเสียที ผมรีบ!”

สตีฟตัวสั่น จากนั้นก็โบกมือ บอดี้การ์ดรีบตรงเข้ามาจัดการบร็อก

สตีฟลุกขึ้นมาอย่างทุลักทุเล จากนั้นก็เดินตามฮาร์วีย์เข้าห้องออฟฟิศไปอย่างติด ๆ

ในห้องนั้นมีสัญญาวางเตรียมไว้แล้ว

สตีฟไม่กล้าอ่านสัญญานั้นอย่างละเอียดถี่ถ้วน เขารีบเซ็นชื่อตัวเองลงไปโดยอัตโนมัติ

จากนั้นเขาก็ล้มลงไปกองกับพื้นราวกับเป็นอัมพาต

เขารู้ว่าในตอนนี้ เขารอดชีวิตแล้ว

ฮาร์วีย์ไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ เขาแค่ต้องการเซ็นสัญญาเท่านั้น

ปกติแล้ว คนอื่นจะเป็นคนที่รับผิดชอบเรื่องการออกคำสั่งจัดการทรัพย์สินที่ว่า

ส่วนเรื่องสตีฟจะรายงานสถานการณ์กับผู้บังคับบัญชาที่เหนือกว่าเขาหลังเขารอดชีวิตกลับมาได้อย่างไรนั้น ก็เป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวอะไรกับฮาร์วีย์

จากมุมมองด้านข่างนั้น อาเวลจ้องมองทุกอย่างด้วยสายตาสงสัยใคร่รู้

จะมากหรือจะน้อย เขาก็จำได้ว่าสตีฟเป็นใคร

เขายังรู้ด้วยว่าสตีฟถูกเหยียบย่ำตั้งแต่วินาทีที่อีกฝ่ายเขามาถึงที่นี่

ก่อนหน้านี้นั้น อาเวลไม่รู้เลยว่าใครเป็นคนทำ เขาจะไปรู้ได้ยังไง?

แต่ตอนนี้ พอได้เห็นสภาพหมดกำลังของสตีฟ แล้วหันกลับมามองเขาที่ไร้รอยขีดข่วน แม้ว่าอาเวลจะเป็นเจ้านายนักเลง แต่เขาก็รู้สึกว่าเขาเฉียดความตายไปนิดเดียว

อาเวลเห็นฮาร์วีย์กำลังจะกลับ เขาเลยรีบวิ่งตามฮาร์วีย์ไป “ซีอีโอยอร์กครับ วันนี้ท่านได้เปิดหูเปิดตาผมจริง ๆ !”

“ก่อนหน้านี้ผมไม่ทราบเลยว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อวาน ผมนำของขวัญมาแสดงความจริงใจให้ท่านด้วย โปรดรับมันไว้เถอะครับ!”