ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1421
ถ้าไม่ใช่เพราะฮาร์วีย์ค้นพบความจริงเรื่องอัญมณีปลอมแล้วล่ะก็ เหตุการณ์มันจะออกมาเลวร้ายมาก
ทำไมดาร์เรนยังแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องต่อไปได้อีกล่ะ
พวกเขาต่างก็เป็นนักเลง แกล้งทำแบบนั้นไปก็ไม่มีประโยชน์
สารกัมมันตรังสีซึ่งสกัดด้วยวิธีไฮเทคที่แอบซ่อนอยู่ในอัญมณีสีเลือดราคาแพงอย่างนั้นเหรอ?
ถ้าผลออกมาว่านี่ไม่ใช่ฝีมือของตระกูลฟลินน์แล้วล่ะก็ อาเวลยอมตัดหัวตัวเองเลย!
อาเวลจ้องไปทางดาร์เรนด้วยสายตาเย็นชา “ฉันจะให้โอกาสแกอีกครั้ง ดาร์เรน ยอมรับมาว่าแกทำอะไรลงไป แล้วฉันจะปล่อยให้แกรอดชีวิต”
“ถ้าแกรอให้ฉันเล่าความผิดแกให้ฟังล่ะก็ แกจะไม่มีโอกาสได้เปิดร้านอีกต่อไป คนอื่นนี่แหละที่ต้องมาเปิดฝาโลงแก!”
สีหน้าหดหู่แวบขึ้นมาบนใบหน้าของดาร์เรนครู่หนึ่ง แต่เขารีบสลัดมันทิ้งไป เขาหัวเราะเบา ๆ “ผมไม่รู้จริง ๆ ครับว่าผมทำอะไรผิดไป ช่วยบอกผมที!”
ก็เป็นปกติ ที่จะมีบางสิ่งที่ดาร์เรนไม่กล้ายอมรับ
อาเวลเผยรอยยิ้มเย็นชาออกมาพลางโบกมือ ลูกน้องคนหนึ่งของเขาหยิบกระเป๋าใบหนึ่งขึ้นมาวางบนเคาน์เตอร์แล้วเปิดมันออก
อัญมณีสีเลือดที่แตกกระจายและสารกัมมันตรังสีก็อยู่ข้างในกระเป๋าใบนั้น
ลูกค้าที่ต่างสงสัยเรื่องว่าเกิดอะไรขึ้นก็ก้าวเข้ามาใกล้ ๆ เพื่อมองดู
ดาร์เรนก้าวถอยหลังไปโดยอัตโนมัติ แต่พอควบคุมตัวเองได้ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป
“แกล้งทำเป็นไม่รู้สิ! เล่นละครต่อไปสิ!”
“อยากจะแกล้งโง่ต่อไปก็เชิญ ฉันมีคำท้าให้แกแค่อย่างเดียว ถ้าแกกลืนเจ้านี่ลงท้องไปหมดในคืนนี้ ฉันจะยอมหันหลังกลับ ออกจากร้านไปเลย แกกล้าไหมล่ะ?” อาเวลขู่ ชี้นิ้วไปทางสารกัมมันตรังสี
ดาร์เรนหน้าถอดสี เขารู้อยู่แล้วว่าสารในกระเป๋านั่นเป็นสารอะไร อย่าว่าแต่ให้กลืนลงไปเลย แค่แตะมันก็ทำเขาตายได้แล้ว
อาเวลสังเกตเห็นสีหน้าแปลก ๆ ของดาร์เรนเลยพูดต่ออย่างกระตือรือร้น “ตระกูลไนส์เวลล์ก็ทำธุรกิจค้าขายวัตถุโบราณมาตั้งหลายปี พวกเรามีกฎอยู่ข้อหนึ่ง ห้ามขายของปลอมในเขตขายวัตถุโบราณของบัควู้ดเป็นอันขาด ห้ามโกหกหลอกลวงเรื่องใด ๆ ทั้งสิ้นอีกด้วย!”
“ถ้ามีใครอยากจะเข้ามาทำธุรกิจเกี่ยวกับวัตถุโบราณในบัควู้ด พวกนั้นก็ต้องเคารพกฎ!”
“ตระกูลฟลินน์ก็กล้ามากนะ! ทั้งที่พวกแกเพิ่งมาถึงที่นี่ได้แค่ไม่กี่วันแท้ ๆ !”
“เรื่องที่แกขายวัตถุโบราณปลอมให้ฉันน่ะเอาไว้ก่อน แต่ในนี่มันมีสารกัมมันตรังสีอยู่ข้างใน! แกวางแผนจะให้ฉันตายภายในสิบหรือสิบห้าวันใช่ไหม?”
“พูดสิ ดาร์เรน แกไม่คิดจะอธิบายอะไรเลยเหรอ?”
อาเวลแผ่จิตสังหารออกมา ถึงเขาจะเป็นคนตระกูลไนส์เวลล์ เขาก็ยังเป็นนักเลงโดยกำเนิดที่มีนิสัยหยิ่งยโสและชอบคุมอำนาจอยู่แล้ว
ก่อนหน้านี้เขาเคยวางแผนหลอกใช้คนอื่นมาก่อน แต่ตอนนี้ เป็นดาร์เรนเองที่หลอกใช้อาเวล
ดาร์เรนโกหกเรื่องไอ้สิ่งที่เขาเรียกว่าขุมทรัพย์ของร้านให้อาเวลฟังไม่กี่วันก่อนจะขายมันให้อาเวลด้วยราคาที่สูงเป็นพิเศษ
พอนึกย้อนกลับไปตอนพวกเขาทั้งสองคนคุยกัน ก็น่าจะเรียกได้ว่านี่เป็นอุบายตั้งแต่ต้น
คำพูดของอาเวลทำให้เหล่าลูกค้าต่างถอยหลังกลับไปด้วยความกลัว
คนที่ทำงานกับวัตถุโบราณมักจะเป็นผู้มีอิทธิพลและร่ำรวย
และทุกคนต่างก็รู้ดีว่าสารกัมมันตรังสีคืออะไร
ถ้ามีของแบบนั้นอยู่ในอัญมณีโลหิตแล้วล่ะก็…
เหล่าลูกค้าต่างตัวสั่นด้วยความกลัว
คนจำนวนมากจะต้องชอบอัญมณีหายากอย่างอัญมณีโลหิตเป็นแน่ แต่ถ้าหากในนั้นมีสารกัมมันตรังสีฝังอยู่ข้างในล่ะก็ ใครที่แตะมันก็อยู่ใกล้ความตายแน่นอน
ทุกคนจ้องไปทางดาร์เรนด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ
‘ร้านนี้หาเรื่องเกินเหตุไปหน่อยแล้ว’
