ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1472
ฮาร์วีย์รู้สึกสงสัย
“ตัวตนไหน?”
“คุณคือเจ้าชายยอร์ก!”
ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ กับคำพูดของอีวอนน์
“คุณคงประเมินคู่ต่อสู้ของเราต่ำไป ถ้าคุณคิดว่าพวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมคือเจ้าชายยอร์ก”
อีวอนน์ตัวแข็งเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มด้วยรอยยิ้มที่สามารถโค่นตึกได้
บางครั้งเธอก็ลืมไปว่าแม้แต่ตัวตนของฮาร์วีย์ในฐานะเจ้าชายยอร์กก็เป็นเพียงการปลอมตัว
ตัวตนที่แท้จริงของเขาคือตำนาน!
“มีอีกเรื่องครับซีอีโอยอร์ก สกาย คอร์ปอเรชั่น รายการแพ็คเกจเกือบเสร็จแล้วครับ”
“ดูหน่อยสิครับ เราควรมองหาเวลาเหมาะ ๆ ในการลงประกาศหรือยัง?”
เรย์พูดพร้อมยื่นกองเอกสารให้ฮาร์วีย์
ฮาร์วีย์อ่านเนื้อหาอย่างถี่ถ้วน “เอาเลย ปฏิบัติตามขั้นตอน เชิญพวกตระกูลใหญ่ ๆ กับพวกธุรกิจมาเข้าร่วมพิธีจดทะเบียนของเราเมื่อถึงเวลานั้น”
“รับทราบครับ!”
…
ในอีกไม่กี่วันถัดมา ฮาร์วีย์ไม่มีอะไรทำ
การแก้แค้นเขาไม่เคยมาถึง
แม้แต่ปีเตอร์ ลี ตำนานจากบริษัทสตาร์ แชโบลก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
แมทธิว ฟลินน์ ชายผู้เย่อหยิ่งและมีอำนาจเหนือกว่าก่อนหน้านี้ก็จากไปเช่นกัน
มีเพียงรายการซื้อขายของสกาย คอร์ปอเรชั่นเท่านั้นที่มีความคืบหน้าอย่างต่อเนื่อง
สามวันต่อมา น้ำเสียงร่าเริงดังขึ้นข้างหลังของฮาร์วีย์ขณะที่เขากำลังดื่มชาที่การ์เด้น เรสซิเด้นท์
“พี่เขย!”
ซีนเธียร์กระโดดออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้และกอดแขนของฮาร์วีย์ไว้
“ช่วงนี้พี่สาวของฉันยุ่งจนไม่มีเวลาให้ฉัน คืนนี้พี่มีเวลาให้ฉันไหม?”
ช่วงนี้ธุรกิจของรีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์ค่อนข้างเป็นไปด้วยดี และที่ดินทั้งหมดที่แมนดี้สนใจก็ถูกซื้อไปเรียบร้อยแล้ว
แต่เพราะเหตุนี้ เธอจึงออกจากบ้านแต่เช้าตรู่และกลับดึก ฮาร์วีย์ไม่ได้เจอเธอมาหลายวันแล้ว
สำหรับซีนเธียร์ เธอควรจะฟื้นตัวเต็มที่หลังจากพักผ่อนมาสามวันเต็ม เธอดูผอมลงเล็กน้อย แต่ใบหน้าที่ผอมของเธอทำให้เธอดูน่ารักขึ้น
วันนั้นเธอสวมชุดสีดำ ต้นขาเรียวของเธอเผยออกมาเล็กน้อยทำให้เป็นที่สะดุดตา
ทันทีที่ฮาร์วีย์เข้าใกล้เธอ เขาก็ได้กลิ่นหอมของเด็กสาว
“ว่าไง?”
ฮาร์วีย์ดึงมือขวาออกมาแล้วขยี้ผมตรงหน้าผากของซีนเธียร์พร้อมกับยิ้ม
“ถ้าฉันจำไม่ผิด วันนี้มหาวิทยาลัยเซาท์ไลท์จะเปิดเทอมแล้วใช่ไหม?”
“ไม่ใช่แค่นั้น ฉันยังโชคดีพอที่จะได้รับคำแนะนำให้เข้าร่วมกับสภานักเรียนด้วย!”
ซีนเธียร์พูด มีภาคภูมิใจในน้ำเสียงของเธอ
“อืม ขอแสดงความยินดีด้วย”
ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ การได้เห็นความมีชีวิตชีวาของซีนเธียร์ทำให้เขาสบายใจ
มันเป็นข้อพิสูจน์ว่าซีนเธียร์ได้ก้าวผ่านเหตุการณ์เลวร้ายจากรอย การ์ฟิลด์มาได้แล้ว
ทันใดนั้นซีนเธียร์ก็จำเรื่องสำคัญได้
“พี่เขย คืนนี้พี่ว่างไหม?”
ฮาร์วีย์พยักหน้า
“แน่นอน”
“งั้นคืนนี้ฉันขอยืมตัวพี่นะ!”
ซีนเธียร์เต็มไปด้วยความสุข แต่ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงจัดเมื่อรู้ว่ามีความหมายอื่นอยู่เบื้องหลังคำนั้น
เธอแอบมองฮาร์วีย์อย่างประหม่า เมื่อเห็นว่าเขาไม่ทราบถึงความหมายโดยนัย่นนั้น เธอจึงพูดต่ออย่างรวดเร็วว่า “คืนนี้มีงานสังสรรค์ และฉันต้องการให้พี่ไปที่นั่นกับฉัน”
“งานสังสรรค์? คุณเข้ามหาวิทยาลัยเพื่อไปเรียนหรือไปเข้าสังคมกันแน่? ทำไมจู่ ๆ ถึงมีงานสังสรรค์ขึ้นมา? คุณไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่ที่นั่น!”
ฮาร์วีย์ขยี้ผมหน้าม้าของซีนเธียร์อีกครั้ง
‘นักศึกษามหาวิทยาลัยนี่ช่างมีอิสระจริง ๆ!’
‘อยากจะมีงานสังสรรค์เมื่อไหร่ก็ได้ตามที่พวกเขาต้องการ’
‘ฉันเป็นพวกที่สอบเข้ามหาวิทยาลัยปลอม ๆ มาหรือยังไง?’
ซีนเธียร์จ้องมองเขาด้วยแววตาน่าสงสารขณะที่เธอขอร้อง “พี่เขย งานสังสรรค์คืนนี้จัดขึ้นโดยรุ่นพี่ที่แนะนำให้ฉันเข้าร่วมสภานักเรียน ฉันได้ยินมาว่าคนที่เข้าร่วมล้วนมาจากสภานักเรียนทั้งนั้น แม้แต่เจ้าชายและเจ้านายจากตระกูลใหญ่ ๆ ก็จะมาร่วมด้วย!”
“หลังจากพวกเขาทั้งหมดจบการศึกษา สถานะของพวกเขาก็โดดเด่นกว่าเดิมอีก!”
“ฉันไม่อยากไป แต่รุ่นพี่ของฉันยืนกรานให้ฉันไป เพราะฉันเป็นส่วนหนึ่งของสภานักเรียน”
