ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1475
ฮาร์วีย์จ้องมองที่เอวาอย่างใจเย็น และปฏิเสธเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชาไม่แพ้กัน “คุณหมายถึงอะไร?”
สีหน้าของเอวาเปลี่ยนเป็นเย็นชาพอ ๆ กับน้ำเสียงของเธอทันที “นายเป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้าน ถึงนายจะมีตำแหน่งเป็นที่ปรึกษา แต่ฉันก็มีคนตรวจสอบประวัตินายแล้ว นายไม่ได้รับค่าจ้างในการทำงานของนายด้วยซ้ำ!”
“ตอนนี้ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉายาของนายเป็นของจริงหรือของปลอม!”
“ในสายตาของฉัน นายมันก็แค่คนโง่น่าสมเพช!”
“คนอย่างนายมีสิทธิ์อะไรมาเกาะติดซีนเธียร์”
เอวามั่นใจว่าเธอมีอำนาจเหนือกว่าฮาร์วีย์
“นายอยู่ให้ห่างจากซีนเธียร์ซะ นายไม่เหมาะกับเธอสักนิด!”
ฮาร์วีย์ยังคงสงบ “คุณเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า?”
“นายหมายถึงอะไร?”
ใบหน้าของเอวาเย็นชายิ่งกว่าเดิม
“นี่นายกำลังจะบอกฉันว่า ซีนเธียร์เป็นฝ่ายที่เกาะติดคุณงั้นเหรอ?”
“ที่อวดดีขนาดนี้! นายคิดว่าตัวเองเป็นใคร?”
“นายมันก็เป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้าน! ทำไมซีนเธียร์ถึงต้องเกาะแกะนาย”
“ฉันจะบอกนายให้ ไม่ใช่แค่นายไม่คู่ควรที่จะเป็นคู่ควงของซีนเธียร์ แต่นายไม่มีสิทธิ์เป็นเพื่อนของเธอด้วย!”
“ทำไมลูกเขยแต่งเข้าบ้านถึงมาเกาะแกกับผู้หญิงคนอื่นข้างนอก”
“นายมันคนละชั้นกับเราด้วยซ้ำ!”
“วันนี้ฉันพาซีนเธียร์มาที่งานสังสรรค์เพื่อให้เธอได้พบกับพวกเศรษฐี นายอยู่ที่นี่ก็มีแต่จะทำให้พวกเขาไม่เจริญหูเจริญตา!”
“ฉันขอเตือนนายไว้เลย ฮาร์วีย์ ยอร์ก! ไปให้พ้นสายตาฉันเดี๋ยวนี้! นายจะได้ไม่ขายหน้าไปมากกว่านี้”
เอวาได้ขอให้ใครสักคนตรวจสอบภูมิหลังของฮาร์วีย์แล้ว
น่าเสียดายที่แหล่งข่าวของเธออยู่ในระดับต่ำเกินไป ข้อมูลที่เธอได้รับนั้นจึงทั้งยุ่งเหยิงและไม่เป็นชิ้นเป็นอัน และแหล่งข่าวของเธอก็ไม่สามารถเข้าถึงตัวตนที่แท้จริงของฮาร์วีย์ได้ด้วยซ้ำ
แต่เอวาเชื่ออย่างหมดใจราวกับว่าข้อมูลจากพวกเขาเหล่านั้นเป็นความจริง เธอไม่คิดจะสุภาพกับฮาร์วีย์และพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว
ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ อย่างเย็นชา กำลังจะเหวี่ยงฝ่ามือไปที่ใบหน้าของผู้หญิงคนนี้ แต่ในขณะนั้นซีนเธียร์ก็เดินเข้ามา
“ฮาร์วีย์ทำไมพี่ยังไม่เข้าไปอีก”
ซีนเธียร์จับมือฮาร์วีย์ เธอกลัวว่าเขาจะหนีไป
“ฮาร์วีย์บอกว่าเขาไม่สบาย ดังนั้นเขาคงกินอะไรไม่ลง ฉันกำลังจะให้เขายืมเงินเพื่อเรียกแท็กซี่กลับบ้านและไปหาหมอ”
เอวาจ้องมองฮาร์วีย์อย่างเย็นชาก่อนจะควักเงินสิบห้าดอลลาร์จากกระเป๋าสตางค์ของเธอแล้วโยนให้ฮาร์วีย์
“รับไปสิ ไม่ต้องเอามาคืนล่ะ”
เอวาต้องการให้ฮาร์วีย์ออกจากคลับไป
ซีนเธียร์กระพริบตาสองสามครั้งแล้วถามว่า “ฮาร์วีย์พี่ไม่สบายหรือ?”
“เราควรไปหาหมอที่โรงพยาบาลไหม?”
ฮาร์วีย์ฉายรอยยิ้มอบอุ่นให้ซีนเธียร์และลูบหัวเธอต่อหน้าเอวาก่อนจะตอบว่า “ไม่ต้องหรอก ฉันดีขึ้นมากแล้วหลังจากได้เห็นเธอ”
“ไปกินข้าวกันเถอะ”
จากนั้นฮาร์วีย์ก็จับมือซีนเธียร์เข้าคลับไปพร้อมกับเธอ
ข้างหลังพวกเขา เอวาเดือดดาลด้วยความโกรธ
นี่เป็นครั้งแรกของเอวาที่ได้เห็นคนโง่เง่าเช่นนี้
“ฉันให้ทางออกง่าย ๆ แก่นาย แต่นายปฏิเสธข้อเสนอของฉัน!”
“พอฮิวจ์โกรธนายจะต้องเสียใจ!”
สีหน้าของเอวาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง และเธอก็กัดฟันแน่นจนฟันแทบหัก
ผู้ชายที่ดูน่าสงสารคนนี้ได้ชักนำความโกรธของเธอออกมาเป็นอย่างมาก
หลายคนเข้าไปในโถงที่ใหญ่ที่สุดของสโมสรส่วนตัว นี่คือลานกว้างที่มีชื่อว่า “สวนแห่งภาพวาด” การตกแต่งค่อนข้างโบราณ เป็นภาพสะพานที่มีแม่น้ำไหล มันเป็นภาพที่ดูฟุ่มเฟือย
ชายหนุ่มและหญิงสาวหลายสิบคนรวมตัวกันอยู่ภายในลานนั้น พวกเขาทั้งหมดแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่งดงาม แสดงถึงจิตวิญญาณที่สูงส่ง พวกเขาเป็นสัญลักษณ์ของความมั่งคั่งและอำนาจล้นเหลือ
เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงฝีเท้าของซีนเธียร์และฮาร์วีย์ ฝูงชนต่างก็หันศีรษะไปมองตามทางนั้น ในเสี้ยววินาที ดวงตาของพวกเขาก็สว่างวาบขึ้น
เป็นเรื่องปกติที่นักศึกษามหาวิทยาลัยแสนบริสุทธิ์อย่างซีนเธียร์จะได้รับความสนใจค่อนข้างมาก
