ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1480
ฮิวจ์และทริสตันรู้สึกงุนงงเหมือนกับคนอื่น ๆ แต่เมื่อเอวาพูดเช่นนั้นทั้งคู่ก็แสดงสีหน้าประหนึ่งว่ารู้ความจริงแล้ว
“ฉันเข้าใจแล้ว นายเตี๊ยมกับเพื่อนมาล่วงหน้างั้นสินะ?”
“ฉันต้องยอมรับว่านั่นเป็นวิธีที่ดีจริง ๆ!”
“น่าเสียดายที่นายดันใส่เสื้อผ้าที่ซื้อจากแผงลอย ดูไม่เหมือนมหาเศรษฐีเลยสักนิด!”
“ถ้านายกล้าพอก็บอกมาเลยว่านายคือเจ้าชายยอร์ก! ถ้าเป็นในเซาท์ไลท์ การพูดจาเพ้อเจ้อแบบนี้จะทำให้นายตายได้เลย!”
“ใช่! ดูสารรูปตัวเองหน่อยสิ! นายยังจะเสแสร้งเป็นเจ้านายจากตระกูลมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยอยู่อีกหรือ?”
“นายรู้หรือเปล่าว่าในพันล้านมีศูนย์อยู่กี่หลัก?”
“นายน้อยเบเกอร์และนายท่านทริสตันปฏิบัติกับนายไม่ต่างจากพวกโง่เง่าคนหนึ่งหรอก! คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่ขนาดนั้นจริงเหรอ?!”
เหล่าลิ่วล้อของฮิวจ์ผุดตัวขึ้นด้วยความโกรธ พวกเขาชี้ไปที่ฮาร์วีย์ขณะที่เยาะเย้ยเขาอย่างไม่ลดละ
พวกเขาเกือบจะถูกคนโง่น่าสมเพชคนนี้หลอกเข้าให้แล้ว!
ฮาร์วีย์มองดูฝูงชนที่ตื่นตระหนกด้วยความสนใจอย่างมาก
“ฉันไม่ยอมให้พวกคุณมาพูดกับพี่เขยของฉันแบบนี้!”
“เขาไม่ได้โกหกพวกคุณ! เขามีเงินสามพันล้านเหรียญในบัญชีธนาคารของเขาจริง ๆ!”
“เขาคือเจ้าชายยอร์กจากสกาย คอร์ปอเรชั่น!”
ซีนเธียร์ทนไม่ได้ที่จะเห็นพี่เขยของเธอถูกเหยียดหยามไปมากกว่านี้ ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น
แต่คำพูดของเธอกลับทำให้ฝูงชนหัวเราะ
‘เจ้าชายยอร์กจากสกาย คอร์ปอเรชั่น?!’
‘ไม่ต้องตลกขนาดนี้ก็ได้!’
“เอาน่าทุกคน อย่างน้อยเราต้องให้เกียรติซีนเธียร์บ้าง ในเมื่อเธอบอกว่าเขาคือเจ้าชายยอร์ก เรามาปฏิบัติกับเขาแบบนี้กันเถอะ!”
ด้วยความกลัวว่าซีนเธียร์จะโกรธที่จากไป เอวาจึงมองฮิวจ์และคนอื่น ๆ อย่างรอบคอบ
“ซีนเธียร์ยังไม่ได้กินอะไรเลย! เข้าไปข้างในกันเถอะ เราจะคุยกันตอนนั้น!”
ฮิวจ์ชำเลืองมองเอวาก่อนจะตอบอย่างสุภาพว่า “ทุกคน ฉันจ่ายทุกอย่างสำหรับคืนนี้หมดแล้ว!”
“อยากสั่งอะไรก็สั่งได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ!”
เหล่าผีเสื้อสังคมเริ่มส่งเสียงกู่ร้อง เอวารีบลากซีนเธียร์ไปนั่งแถวหน้า
ฮิวจ์ยิ้มและเดินตามไปเช่นกัน ในขณะที่ทริสตันอยู่ข้างหลังเขาครึ่งก้าว
เมื่อซีนเธียร์อยู่ห่างออกไป ทริสตันก็หันไปหาฮาร์วีย์อย่างเย็นชา “ฮาร์วีย์ ยอร์ก”
“ฉันเตือนนายไว้เลย”
“ผู้หญิงที่นายน้อยเบเกอร์สนใจคือของ ๆ เขา ฉันไม่สนใจว่านายจะเป็นพี่เขยหรือคนรักของเธอ แต่นายต้องไสหัวไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้!”
“ถ้านายออกไปตอนนี้ ฉันจะตัดสินใจแทนนายน้อยเบเกอร์และแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
“นายไม่ต้องส่งภรรยาของนายมาเช่นกัน!”
“แต่ถ้าไม่ เรื่องจะบานปลายถึงขั้นที่นายต้องส่งภรรยาไปเอาใจนายน้อยเบเกอร์! ถึงตอนนั้นก็คงถึงเวลาตายของนายด้วย!”
ฮาร์วีย์ยิ้มแต่ไม่ได้ตอบตรง ๆ
“อะไรกัน? ตอนนี้นายเป็นครูของฉันแล้วเหรอ? จะให้บทเรียนชีวิตอะไรเพิ่มให้ฉันอีกไหม?”
“นายคู่ควรเหรอ?”
“นาย!”
ทริสตันจ้องไปที่ฮาร์วีย์
“ฮาร์วีย์ ยอร์ก ฉันไม่ได้มาจากบัควู้ด แต่ฉันก็มีเส้นสายอยู่ที่นี่เช่นกัน”
“ฉันเป็นญาติสนิทกับตระกูลควินแลนแห่งจอร์เจีย!”
“คาร์ลเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน!”
“ถ้าเขาอยากแขนหรือขาของนาย มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะจัดการเรื่องนี้ในบัควู้ด!”
ทริสตันถือโอกาสขู่ฮาร์วีย์
“คาร์ล? หลานชายของไคล์เหรอ?”
ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ และตอบอย่างง่ายดายว่า “เอาสิ ถ้าอย่างนั้นก็บอกให้เขามาหักแขนขาหรืออะไรก็มาสิ”
“ถ้าเขากล้าพอ”
ทริสตันชะงักกับท่าทีเมินเฉยของฮาร์วีย์
‘ฉันกำลังพูดถึงคาร์ลอยู่นี่!’
‘คาร์ลแห่งตระกูลควินแลนแห่งจอร์เจีย!’
“นายรู้หรือเปล่าว่าตระกูลควินแลนแห่งจอร์เจียหมายถึงอะไร?”
ทริสตันพยายามเตือนฮาร์วีย์
“นั่นเป็นหนึ่งในสิบตระกูลชั้นหนึ่งของประเทศ H! พวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่นายต้องคุกเข่าให้!”
“ฉันรู้แล้ว”
ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ
“บอกให้เขามาสิ ฉันจะรอ…”