ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1493
ทริสตัน ควินแลนยังตกใจกับน้ำเสียงของฮาร์วีย์ ยอร์ก
แต่ยังมีความปีติยินดีในใจของเขา ยิ่งฮาร์วีย์คนนี้หยิ่งผยองมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งน่าสมเพชมากขึ้นเท่านั้น!
ในขณะนี้ เขาผุดตัวขึ้นชี้ไปที่ฮาร์วีย์และพูดว่า “ลูกพี่ลูกน้อง เขานี่แหละ! เขาคือฮาร์วีย์!”
“ไม่ใช่แค่เขาทำร้ายผม แต่เขายังทำร้ายนายน้อยเบเกอร์ด้วย!”
“ตอนนี้เขาดูถูกคุณอีกต่างหาก!”
“คุณต้องทำให้เขาตกนรกทั้งเป็น!”
คาร์ล ควินแลนมีผ้าพันแผลอยู่บนใบหน้า ดังนั้นทริสตันจึงไม่เห็นความหวาดกลัวบนใบหน้าของเขา
ฮาร์วีย์พูดอย่างไม่ยี่หระ “ใช่ ฉันทำทุกอย่าง คาร์ล ควินแลน นายมีปัญหากับมันหรือเปล่า?”
โอหัง!
ทุกคนเย้ยหยันครั้งแล้วครั้งเล่าหลังจากได้ยินเสียงของฮาร์วีย์
ยอร์กหยิ่งยโสและไร้มารยาทเกินไป!
ฮิวจ์ เบเกอร์ดูแคลนเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก ยิ่งฮาร์วีย์ดูโง่เง่าเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งมีความสุข
เขาคงจะตายอย่างอนาถยิ่งกว่าเดิมเพราะเหตุนี้
“ยอร์ก คุกเข่าเร็วเข้า!”
ทริสตันยังคงตะโกนต่อไป!
“นายกำลังพยายามทำให้ลูกพี่ลูกน้องของฉันโกรธงั้นเหรอ?!”
“ถ้าลูกพี่ลูกน้องของฉันโกรธ ผลที่ตามมาก็จะยิ่งร้ายแรง!”
สาวสวยบางคนไม่พอใจฮาร์วีย์เพราะความเย่อหยิ่งของเขาก่อนหน้านี้ พวกเธอเริ่มยุแยง
“ยอร์ก นายไม่กลัวว่าตัวเองจะโง่เง่ารึไง? ดูที่นายพูดสิ”
“ยังไม่เลิกเสแสร้งต่อหน้านายน้อยควินแลนอีก? ต่อจากนี้นายจะอยู่รอดในเซาท์ไลท์ได้ยังไง?!”
“นายรู้ไหมว่านายน้อยควินแลนคือใคร? นายรู้เกี่ยวกับภูมิหลังของเขาไหม?”
“ช่างเป็นเด็กโง่เขลาที่น่าสมเพชเสียจริง!”
สาว ๆ ทุกคนต่างขบขันในขณะนี้ สิ่งที่ผู้หญิงผู้ลุ่มหลงในความฟุ้งเฟ้อรังเกียจที่สุดคือพวกขี้แพ้ที่ชอบวางท่า
เอวา ไคลน์ซึ่งในตอนแรกต้องการเป็นคนจัดหาสาว ๆ มาให้ฮิวจ์ในตอนนี้เดินไปที่ด้านหน้าของฝูงชนและมองไปที่ฮาร์วีย์อย่างวางมาด เธอพูดขึ้น “ยอร์ก ตอนนี้นายรู้ช่องว่างระหว่างนายกับนายน้อยเบเกอร์ แล้วใช่ไหม?”
“กาขี้เหร่จะกลับกลายเป็นหงษ์ไปได้ยังไง?”
“การที่นายน้อยเบเกอร์และนายน้อยควินแลนจะเล่นงานนายให้ตาย มันง่ายเหมือนเหยียบมดนั่นแหละ!”
“นายกล้ายั่วโมโหนายน้อยเบเกอร์ได้ยังไง! ไหนจะนายน้อยควินแลนและนายน้อยคาร์ลอีก?!”
“นายคิดว่านายเป็นใคร?!”
“เธอนี่เอง?” ฮาร์วีย์เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและมองไปที่เอวา
“เรื่องคราวก่อน ฉันไม่ได้จัดการเธอ เธอถึงยังไม่ได้เรียนรู้บทเรียนใช่ไหม?”
“บทเรียน? อย่างนายจะสอนบทเรียนอะไรให้ฉันได้?” เอวาเดินไปหาฮาร์วีย์ด้วยท่าทีเย่อหยิ่ง “นายก็แค่คนธรรมดา นายคิดว่านายเป็นคนสำคัญรึไง?”
“ถ้านายมีความสามารถจริง ๆ ก็ลองจัดการฉันสิ!”
“หากนายกล้าแตะต้องฉัน นายน้อยควินแลนและนายน้อยเบเกอร์จะบดขยี้นายจนเละเป็นโจ๊ก!”
เพี๊ยะ!
จู่ ๆ ฮาร์วีย์ก็ตบเธอก่อนที่เธอจะพูดจบด้วยซ้ำ “โอ๊ย!” เอวาร้องลั่น แล้วร่างของเธอก็ปลิวออกไป จากนั้นเธอก็ล้มลงกับพื้นและสลบไป
“ตลอดชีวิตฉัน นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินคำขอดังกล่าว”
“พวกนายก็ได้ยินว่าเธอขอร้องให้ฉันตีเธอเองกับหู”
ฮาร์วีย์ดูขยะแขยงและหยิบทิชชู่ออกมาเช็ดฝ่ามืออย่างต่อเนื่องราวกับตบสัมผัสสิ่งสกปรก
ฝูงชนต่างตกใจ!
ไม่มีใครคิดว่าฮาร์วีย์ยังกล้าที่จะทำตัวถือดีภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เขายังตบเอวาจนเธอสลบอีกด้วย
ทริสตันเริ่มอยู่ไม่สุก “ลูกพี่ลูกน้อง ยอร์กไม่ให้เกียรติคุณเลย! รีบฆ่าเขาเร็วเข้า!”
“หุบปาก!”
ในที่สุดคาร์ลก็ตอบสนอง เขาใช้เท้าขวาที่ยังใช้การได้เตะทริสตันลงไปกับพื้น
ปึก!
ทริสตันถูกเตะในทันที เขาล้มลงกับพื้น ดูสะบักสะบอมและฟกช้ำ
กลุ่มคนที่มองฉากนี้ต่างพากันตกตะลึง
แม้แต่ไทสัน วูดส์ก็ยังประหลาดใจเล็กน้อย
เขาเป็นราชาแห่งท้องถนนแห่งเซาท์ไลท์ เขารู้ดีว่าคาร์ลเป็นคนหยิ่งผยองขนาดไหน แต่ตอนนี้คนหยิ่งผยองอย่างเขากำลังล่าถอยไปงั้นเหรอ?
ยิ่งไปกว่านั้นทริสตันลุกขึ้นด้วยสีหน้าเศร้าโศก เขาไม่รู้ว่าทำไมลูกพี่ลูกน้องถึงเตะเขา
