ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1551
ที่สวนบนดาดฟ้าของสกาย คอร์ปอเรชั่น
ซามูเอล บาวเออร์ยืนเอามือไพล่หลังขณะมองดูการจราจรคับคั่งเบื้องล่าง สีหน้าของเขายังคงเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน
ฮาร์วีย์ ยอร์กยืนอยู่ข้าง ๆ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พูดขึ้นว่า “นายท่านบาวเออร์ คุณไม่มีคำอธิบายอะไรเกี่ยวกับเรื่องในวันนี้เหรอ?”
แม้ว่าฮาร์วีย์และซามูเอลจะเคยรู้จักกันมาก่อน…
แต่ฮาร์วีย์ก็เพิ่งทำให้โอลิเวอร์ บาวเออร์พิการไป ดังนั้นเมื่อพบว่าโอลิเวอร์เสียชีวิต พวกหลงเหมินจึงคิดว่าเป็นฝีมือของฮาร์วีย์
ที่ถูกคือวันนี้ซามูเอลควรมาสร้างปัญหา แต่เขากลับมาที่นี่เพื่อสนับสนุนฮาร์วีย์แทน และนั่นมันไม่สมเหตุสมผลสักเท่าไหร่
หลังจากที่ซามูเอลมองไปที่ฮาร์วีย์ครู่หนึ่ง จู่ ๆ เขาก็ยิ้มอย่างเลศนัยและพูดว่า “หัวหน้าผู้ฝึกสอน คุณฮีโร่ คุณไม่รู้จริง ๆ เหรอว่าทำไมผมถึงมาวันนี้?”
ฮาร์วีย์ไม่พูด แต่มองซามูเอลจากด้านข้างอย่างไม่ยี่หระ
รัศมีที่เปล่งออกมาจากซามูเอลนั้นไม่อาจควบคุมได้
ก่อนที่กลิ่นอายแห่งความสูงส่งอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ออกมาจากเขา
แม้ฮาร์วีย์จะยังดูปกติ เขาก็ยังขมวดคิ้วเล็ก ๆ
เพราะซามูเอลในชั่วขณะนี้ให้ความรู้สึกที่ทรงพลังมากราวกับว่าเขาสามารถควบคุมชีวิตและความตายของทุกคนได้
รวมถึงฮาร์วีย์ด้วย
ซามูเอลหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “หัวหน้าผู้ฝึกสอน คุณต้องประมือกับผมก่อน!”
หลังจากพูดจบ ร่างของซามูเอลก็ขยับ เขาเหวี่ยงหมัดออกไปข้างหน้า
สีหน้าท่าทางของฮาร์วีย์เปลี่ยนไป เขาไม่ได้ถอยหลัง แต่กลับก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวและเหวี่ยงหมัดไปยังทิศทางเดียวกับฝีเท้า
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ!
เสียงที่ดังออกมานั้นนุ่มหู ราวกับว่าทั้งคู่กำลังเล่นกับราวกับเด็ก ๆ เสียงประมือที่เกิดขึ้นไม่ดังอย่างที่คิด
ทว่าในเวลาถัดมา ในช่องว่างระหว่างคนทั้งสองเกิดลมแรงขึ้น เสื้อผ้าของทั้งคู่ปลิวไสวส่งเสียงดังในขณะมราพวกเขาแลกหมัดกัน
เพล้ง!
แก้วทุกใบบนดาดฟ้าแห้งนี่แตกเป็นเสี่ยง ๆ ในขณะเดียวกันนั้น
ทันทีที่ร่างกายสัมผัสกันทั้งสองแยกออกจากกัน ฮาร์วีย์กลับมายืนที่เดิมและแทยไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรมากนัก
หลังจากการประมือครั้งแรกระหว่างเขากับฮาร์วีย์ ซามูเอลถอยหลังไปสามก้าวและรู้สึกประหลาดใจไม่น้อย
เป็นที่แน่นอนว่า เขาไม่คิดว่าแม้หัวหน้าผู้ฝึกสอนในตำนานจะเกษียณอายุไปหลายปีแล้ว แต่พละกำลังของเขาจะยังคงน่ากลัวถึงเพียงนี้ได้
ปกติแล้ว มีคนไม่กี่คนในโลกนี้ที่จะต้านทานพลังของเขาได้
“หัวหน้าผู้ฝึกสอน คุณเป็นชายหนุ่มที่กล้าหาญยิ่งนัก แม้ว่าคุณจะเก็บตัวเงียบมาหลายปีแล้ว แต่ทักษะของคุณไม่ได้ด้อยลงเลย ผมคงประเมินคุณต่ำไป”
ซามูเอลจ้องมองฮาร์วีย์และยิ้ม
“เกวิน บาวเออร์พูดถูก คุณคืออัจฉริยะที่ร้อยปีจะมีสักคนของประเทศ H อันเกรียงไกร”
“คุณคือตำนานที่ยังมีลมหายใจและเป็นเสาหลักของประเทศ H ที่ยิ่งใหญ่”
ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย เกวิน บาวเออร์ที่ซามูเอลพูดถึง ปัจจุบันเขาคือผู้อาวุโสของกองทัพ
ซามูเอลเป็นอดีตผู้อาวุโสของกองทัพ ดังนั้นจึงเดาได้ว่าทั้งสองคนรู้จักกัน
แต่ฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจเรื่องนี้นัก เขาพูดอย่างเฉยเมยว่า “นายท่านบาวเออร์ ที่วันนี้คุณมาสนับสนุนผม คุณมีจุดประสงค์อะไรกันแน่? คุณย่อมต้องให้ความกระจ่างแก่ผม จริงไหม?”
ซามูเอลยิ้มและพูดโดยเอามือไพล่หลังไว้ “ความตั้งใจของผมนั้นแสนจะตรงไปตรงมา”
“ประการแรก เพื่อแสดงความขอบคุณแก่หัวหน้าผู้ฝึกสอน”
ฮาร์วีย์พูดอย่างเฉยเมยว่า “ถึงคุณจะไม่ปรากฏตัว แมทธิวกับควินตันก็จะไม่ได้รับประโยชน์อะไรหรอก”
“แน่นอน ถ้าเป็นคุณ คุณคงมีหลายวิธีในการจัดการกับพวกเขา แต่คุณไม่อยากเปิดเผยตัวตนใช่ไหม?”
“เพราะอย่างนั้น ผมพยายามเต็มที่ในการเสนอความช่วยเหลือเล็กน้อยให้กับคุณ ก็ถือเสียว่าเป็นการช่วยคุณเล็ก ๆ น้อย ๆ หน่อยไม่ได้หรือ?”
ฮาร์วีย์ไม่ยอมรับหรือปฏิเสธคำกล่าวของซามูเอล
