ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1592
“เราหาทางขอโทษและชดเชยกันเสียดีกว่า อย่าได้ทำให้เรื่องราวลุกลามใหญ่โตไปมากกว่านี้เลย”
“ซีอีโอยอร์ก คุณมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำเพื่อเลื่อนตำแหน่งเมื่อคุณมุ่งหน้าไปยังมอร์ดู จอชจะเป็นผู้สนับสนุนที่ยอดเยี่ยม”
“ถึงมันจะไม่มีวิธีแก้ไขสถานการณ์ได้อย่างหมดจด แต่เราต้องหาวิธีที่จะลดความบาดหมางลง”
“หากเราไม่ทำเช่นนั้น การที่คุณจะเข้าควบคุมหลงเหมินสาขามอร์ดูนั้นคงไม่ง่าย”
ไทสันปฏิบัติตามคำสั่งที่ให้สืบสวนกิจการของหลงเหมิน แต่ยิ่งเขาสืบสวนมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งเข้าใจถึงขอบเขตของอำนาจที่พวกนังเลงมีอยู่ในโลกใต้ดินของพวกเขา ข้อมูลดังกล่าวทำให้ไทสันรู้สึกหวาดกลัว
หัวหน้าผู้ฝึกสอนนั้นแข็งแกร่ง แต่นายท่านแห่งหลงเหมิน ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นถึงผู้อาวุโสของกองทัพในอดีต
ไม่เพียงแต่เขามีอำนาจมหาศาลเท่านั้น แต่อิทธิพลของเขายังแผ่ขยายออกไปอย่างกว้างขวางอีกด้วย!
ไทสันยังได้ข่าวมาว่าหลงเหมินเก่งเรื่องการอำพรางความผิดพลาดของตน เมื่อคำนึงถึงความสัมพันธ์ที่ดูมีลับลมคมในของจอชและซามูเอลแล้ว การทำให้จอชขุ่นเคืองจะยิ่งทำให้สถานการณ์ทั้งหมดดิ่งลงเหว
“ขอโทษ? ชดเชย?”
ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ
“ไทสัน แม้จะติดตามฉันมาหลายปีแล้ว แต่คุณก็ยังไม่รู้ว่าผมจัดการสิ่งต่าง ๆ อย่างไร”
“คุณคิดจริง ๆ เหรอว่าฉันฆ่าไวเลอร์เพราะหวังจะขอโทษ”
“ผม… ผิดไปแล้ว—”
ไทสันตัวสั่น เขานึกว่าฮาร์วีย์จะแสดงความอ่อนแอออกมา
แต่หลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ ไทสันก็เข้าใจในทันที ว่าฮาร์วีย์จะไปอยู่ที่นั่นเพื่อถามหาคำชี้แจงจากตระกูลวอร์ด
หากคำชี้แจงของพวกเขาไม่อาจทำให้หัวหน้าผู้ฝึกสอนพอใจได้ ทุกอย่างคงจบไม่สวยนัก
ไทสันยิ่งชื่นชมฮาร์วีย์ยิ่งกว่าเก่า
‘หัวหน้าผู้ฝึกสอนเป็นอย่างที่คิด! ไม่มีอะไรจะเปลี่ยนแปลงความซื่อตรงของเขาได้ แม้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งเช่นนี้ก็ตามที!’
ก่อนที่ไทสันจะทันพูดอะไร ฮาร์วีย์ก็นึกอะไรบางอย่างออกและถามว่า “ไทสัน เมื่อไม่นานมานี้ผมขอให้คุณสืบเรื่องหลงเหมิน คนทั่วไปคิดยังไงกับซามูเอล?”
ความกลัวปรากฏขึ้นในใจไทสันในเสี้ยววินาที จากนั้นเขาก็พูดอย่างเงียบ ๆ “แข็งแกร่ง! เทียมฟ้า! เชี่ยวชาญในการปกปิด”
“เพียงแค่เขาเอ่ยปาก พวกนั้นจะทำโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น คนของหลงเหมินจะจัดการทุกอย่างตามที่พวกเขาต้องการ ไม่ว่าใครจะคิดอย่างไรก็ตาม”
“หลายตระกูลต้องล่มสลายเพราะฝีมือของหลงเหมิน”
“แต่ผมได้ยินมาว่านายท่านแห่งหลงเหมินไม่ได้มุ่งหวังให้พวกเขาไร้ยางอายเช่นนี้”
“ในตอนที่หลงเหมินก่อตั้งขึ้นครั้งแรก มีหัวหน้ามาเฟียจำนวนมากถูกชักจูงให้กลายเป็นส่วนหนึ่งของหลงเหมิน พวกมีอิทธิพลเหล่านี้เลี้ยงไม่เชื่อง และภูมิหลังของพวกเขาแต่ละคนก็ไม่ธรรมดาเลย”
“การที่นายท่านแห่งหลงเหมินจะปราบปรามพวกเขาลงได้นั้นไม่ง่ายเลย สิ่งเหล่านี้ไม่อาจแก้ไขได้ด้วยพลังในการต่อสู้เพียงอย่างเดียว”
ไทสันก็รู้สึกแบบเดียวกัน
ตัวตนของเขาในฐานะราชาแห่งถนนในเซาท์ไลท์นั้นอยู่ยงคงกระพันก็จริงอยู่ แต่ยิ่งเขามีถลำลึกในโลกใต้ดินนี้นานเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งต้องดิ้นรนขวนขวายมากขึ้นเท่านั้น
ความกดดันที่มาจากทุกคนทำให้ไทสันต้องระวังตัวอยู่เสมอ ไม่ว่าเขาคนนั้นจะมียศหรือภูมิหลังอย่างไร ไม่ว่าจะเป็นคนที่มีฐานะต่ำกว่าหรือเหล่าเทพเจ้าที่มีภูมิหลังอันยิ่งใหญ่ หากเขาพูดผิดไปแม้แต่คำเดียวเขาก็อาจกลายเป็นฝุ่นได้
“นั่นเป็นเหตุผลที่นายท่านแห่งหลงเหมินกล่าวว่าเขาจะไม่เอามือเข้ามาสอดเพื่อให้เป็นการแสดงความเป็นกลางแก่จอช อย่างไรเสียความมั่นคงของหลงเหมินก็เป็นสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับเขา”
“นอกจากนี้ยังมีข่าวลือแพร่สะพัดจากหลงเหมินสาขามอร์ดูว่าใครก็ตามที่สามารถฆ่าคุณได้จะได้เป็นหัวหน้าสาขาคนต่อไป ด้วยนิสัยของจอช เขาจะใช้โอกาสนี้ใช้คนอื่นให้ทำงานสกปรกแทนเขาแน่”
“หัวหน้าผู้ฝึกสอน คุณต้องระวัง!”
ฮาร์วีย์พยักหน้า
“ผมเข้าใจแล้ว”
ชายเจ้าสำราญผู้มั่งคั่งอย่างไวเลอร์กล้าที่จะจ้างคนจากสำนักนินจาแห่งประเทศหมู่เกาะมาเพื่อลอบสังหารฮาร์วีย์ ถึงอย่างนั้นจอช ผู้เป็นพ่อยังคงเรียกร้องคำชี้แจงที่สมเหตุสมผล
ฮาร์วีย์รู้ดีว่าตระกูลนี้ดำเนินการอย่างไร เป็นธรรมดาที่เขาจะต้องระวังตัว
