ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 1600

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1600

ฮาร์วีย์ขยับกายและปรากฏตัวอีกครั้งที่ใจกลางฝูงชนซึ่งประกอบด้วยสมาชิกครอบครัววอร์ด

ครั้งนี้เขาไม่ได้ใช้ดาบ แต่จะใช้เพียงฝ่ามือของเขาเท่านั้น

ไม่นานเสียงตบก็ดังขึ้น สมาชิกที่เหลือของตระกูลวอร์ดถูกส่งให้ลอยไปพร้อมกับสี่นายพลผู้ยิ่งใหญ่ เมื่อพวกเขาร่วงลงบนพื้น พวกเขาก็สำลักอากาศเกินกว่าที่จะหายใจได้

ทั้งตระกูลวอร์ดไม่มีใครเทียบฮาร์วีย์ได้เลย

“พวกไร้ประโยชน์”

สีหน้าท่าทางฮาร์วีย์นั้นสงบเช่นเคย

“หากในหลงเหมินไม่มีพรสวรรค์อะไรนอกจากอวดเก่งและชอบรังแกประชาชนเช่นนี้ ก็โค่นทิ้งไปให้หมดเสียจะดีกว่า”

“แก…!”

จอชได้ยินว่าฮาร์วีย์ไม่เพียงแต่ดูหมิ่นตระกูลวอร์ดเท่านั้น แต่ยังดูหมิ่นทั้งองค์กรหลงเหมินอีกต่างหาก ในฐานะสาวกผู้ภาคภูมิใจของหลงเหมิน แม้ในตอนที่เลือดในกายจะเริ่มไหลทะลัก เขาก็ยังโกรธ

เลือดจากลำคอของเขาไหลออกในทันที ศีรษะของเขาตกลงไปด้านข้าง จอชหายใจเฮือกสุดท้าย

ทั่วทั้งบริเวณนั้นตกอยู่ในความเงียบ ไม่มีใครคิดว่าจอชจะตายทันทีที่เขาปรากฏตัว

“ไอ้หนู นายกำลังล้ำเส้น! นายไม่เคารพกฎหมายเอาเสียเลย!”

“ถึงคุณจอชและคนอื่น ๆ จะทำผิด นายก็ไม่ควรฆ่าพวกเขา!”

“แถมยังดูถูกทั้งองค์กรหลงเหมินอีก!”

“นาย…!”

ชายสูงอายุที่ดูมีคุณธรรมก้าวออกมาตำหนิฮาร์วีย์

เพี๊ยะ!

ฮาร์วีย์ตบเขาโดยไม่รอให้เขาพูดจบ ชายชราถูกส่งให้ลอยออกไปในทันที

ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น “หยุดเห่าได้แล้ว”

เขารู้ดีว่าคนเหล่านี้เป็นอย่างไร พวกเขาแสร้งทำเป็นผู้ผดุงความยุติธรรม แต่แน่นอนว่าหากเขาพลาดพลั้ง หรือพ่ายแพ้เพราะอ่อนแอเกินไปเมื่อไหร่คนเหล่านี้ก็จะดูถูกและเหยียบย่ำฮาร์วีย์

ฮาร์วีย์ยินดีที่จะจัดการกับคนเช่นนี้อีก หากพวกเขายังอ้าปากส่งเสียงไม่หยุด

ใบหน้าของฝูงชนซีดเซียวเพราะความตกใจ ความหวาดกลัวเข้าครอบงำพวกเขาทั่วทุกขุมขน พวกเขาไม่กล้าเอ่ยปากเลยแม้แต่คำเดียว

“มา ไปหาซามูเอลกันเถอะ”

ฮาร์วีย์พูดด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ

“อย่าลืมเอาหัวของจอชมาด้วย เราจะมอบมันให้นายท่านแห่งหลงเหมินเป็นของขวัญในการพบกัน”

…

หลังจากผ่านลานที่สวยงามไป ฮาร์วีย์ก็มุ่งหน้าไปยังสวนหลังบ้าน

สาวกของหลงเหมินหลายคนปรากฏตัวขึ้น แต่หลังจากได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นที่ทางเข้า พวกเขาก็ไม่กล้าเข้าใกล้ฮาร์วีย์

สวนหลังบ้านเต็มไปด้วยดอกบ๊วย โดยปราศจากรั้วล้อมรอบ และสถานที่ทั้งหมดดูราวกับงานศิลปะ

เนื่องจากที่แห่งนี้เป็นภูเขาจึงมองเห็นทะเลหมอกลอยอยู่ใต้ฝ่าเท้า เสียงหวีดหวิวเบา ๆ ของลมที่พัดผ่านจะลอยปูทางไปสู่กว้างใหญ่อันไร้ขอบเขต

ชายผู้สวมเสื้อสีเขียวยืนกอดอกนิ่ง กระดานหมากโบราณวางอยู่ตรงหน้าเขา เขาถือตัวหมากสีดำไว้ในมือ ดูเหมือนกำลังสนุกอยู่กับตัวเอง

รอบตัวเขามีชายและหญิงแต่งกายด้วยเสื้อผ้าแบบดั้งเดิม ทุกคนมองมาที่เขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความชื่นชม

คนเหล่านี้จะต้องเป็นพวกชั้นสูงของหลงเหมิน หรืออาจจะเป็นคนสำคัญของโลกใต้ดิน

ทันทีที่พวกเขารู้ว่าฮาร์วีย์เข้าไปในห้อง รัศมีก็แตกต่างออกไปอย่างสัมผัสได้ นอกจากนี้ยังมีรังสีสังหารพุ่งเป้าไปที่ฮาร์วีย์อีก ดูเหมือนว่าที่นี่จะมีคนคอยซุ่มโจมตีเขาอยู่เหมือนกัน

ทันทีที่ไทสันสังเกตเห็นชายอาวุโสผู้สวมเสื้อสีเขียวที่เป็นตำนานของหลงเหมิน เขาก็ตัวสั่นโดยไม่รู้ตัว

ฮาร์วีย์ส่ายศีรษะเมื่อเห็นดังนั้น จากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “นายท่านแห่งหลงเหมิน ผมไม่ได้เตรียมอะไรมากมายแถมยังมาตัวเปล่าอีก โปรดรับหัวมนุษย์นี้ไปเป็นของขวัญด้วย!”

ด้วยสัญญาณมือของฮาร์วีย์ ไทสันเหวี่ยงศีรษะที่เขาถืออยู่ไปทางซามูเอล

สีหน้าน่าอนาถยังคงเด่นชัดอยู่บนใบหน้าของจอช ความดื้อรั้นก่อนตายยังคงชัดเจน

ฝูงชนที่มองดูฮาร์วีย์ต่างกันออกไป บางคนเต็มไปด้วยความกลัว บางคนดูแคลน และบางคนยิ้มจาง ๆ