ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1643
แอนนาหัวเราะเยาะ “ถ้าไม่มีเงิน ก็ยอมรับมาเถอะ หยุดเล่นแง่ได้แล้ว!”
“อย่าบอกนะว่าสั่งของถูก ๆ ราคาไม่กี่ดอลลาร์ แล้วบอกว่าเป็นเกี๊ยวจากวัดเฉิงหวง?”
“เราเคยกินเกี๊ยวนั่นในงานเลี้ยงมาก่อน คุณอาจจะหลอกคนที่ไม่รู้จักเกี๊ยวนั่นมาก่อนได้ แต่จะมาหลอกเราได้ยังไง?”
แอนนามองฮาร์วีย์ด้วยสายตาเย้ยหยัน ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่แค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านเท่านั้น แต่เขายังเป็นคนบ้านนอกโง่เง่าอีกด้วย!
เขาไม่มีอะไรเลย แต่ก็ยังอวดอ้างว่าตัวเองสูงส่งกว่าคนอื่น
เขาคิดอะไรอยู่?
เฮลีย์ก็ดูเย้ยหยันเขาไม่ต่างกัน เธอไม่อยากเสวนากับฮาร์วีย์แล้ว
แค่นั่งตรงข้ามกับฮาร์วีย์ก็น่าอับอายพอแล้ว!
ในทางกลับกัน ฮาร์วีย์จ้องมองที่สองสาวและกิริยาเจ้าเล่ห์แสนกลของพวกเธอ นึกอยากจะตบหน้าพวกเธอเพียงเท่านั้น
เมื่อเขานึกถึงอีวอนน์ เขาก็ข่มความรำคาญและสงบสติอารมณ์ “มาเริ่มคุยเรื่องของเรากันเถอะ”
“ตอนนี้อีวอนน์เป็นยังไงบ้าง?”
“เธอถูกจำกัดเสรีภาพหรือเปล่า?”
“การที่ผมไม่ได้พบเธอก็ไม่เป็นไร แต่เธอโทรหาผมด้วยตัวเองสักหน่อยไม่ได้เหรอ?”
เฮลีย์โน้มตัวไปข้างหน้าและพูดอย่างไม่แยแสว่า “ลูกพี่ลูกน้องฉันสบายดี สบายดีมากด้วยว้ำ แต่คนอย่างคุณไม่มีสิทธิ์ติดต่อกับเธอ”
“อีกอย่าง อย่าพยายามตามหาเธออีก”
“การมาหาเธอตามใจชอบและยังคิดจะไปเยี่ยมตระกูลสมิธหน้าด้าน ๆ แบบนี้จะไม่เป็นผลดีทั้งต่อตัวคุณเองหรือกับเธอ”
“เธอจะมาพบคุณและอธิบายทุกอย่างให้คุณฟังด้วยตัวเองอย่างชัดเจน หลังจากที่เธอแก้ไขปัญหาของตัวเองเสร็จแล้ว”
ฮาร์วีย์หรี่ตาและพูดช้า ๆ “คำถามของผมคือ เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?”
“ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น เธอสบายดี” เฮลีย์ตะคอกอย่างหมดความอดทน “คุณอย่ามาเล่นลิ้นได้ไหม?”
“วันนี้ฉันมาหาคุณในนามของลูกพี่ลูกน้องของฉัน ฉันมาที่นี่เพื่อบอกว่าเธอสบายดี ดังนั้นไม่ต้องกังวลโดยไม่จำเป็น!”
“คุณควรกลับไปที่บัควู้ดได้แล้ว!”
“ถ้าคุณจ่ายค่าเดินทางไม่ไหว ฉันจะจ่ายให้คุณเอง”
ขณะที่เฮลีย์พูด เธอหยิบธนบัตรปึกหนึ่งออกมาจากกระเป๋าถือชาแนลอันบอบบางของเธอ
“ปึก!” เธอโยนมันลงบนโต๊ะราวกับว่าเธอกำลังโยนเงินให้ขอทาน
จากนั้นเธอก็หยิบจดหมายออกมาแล้วโยนให้ฮาร์วีย์
มันเป็นลายมือของอีวอนน์ ในจดหมายฉบับนี้ระบุว่าเธอหวังว่าฮาร์วีย์จะยกโทษให้ที่เธอจากมาโดยไม่ได้บอกลา เธอมาที่มอร์ดูเพื่อจัดการกับกิจการของตระกูลสมิธ เธอบอกฮาร์วีย์ว่าอย่ากังวล และรีบกลับไปยังบัควู้ดเสีย
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย เธอจะกลับไปที่บัควู้ดเอง
“คุณอ่านมันอย่างชัดเจนแล้วใช่ไหม?”
“คุณรู้ใช่ไหมว่าคุณควรออกไปเดี๋ยวนี้?”
ฮาร์วีย์ยังคงไม่แยแส เขาเห็นว่าจดหมายนั้นเขียนด้วยลายมือของอีวอนน์ แต่ใครจะบอกได้แน่ชัดว่ามันถูกเขียนขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือถูกเขียนภายใต้สถานการณ์เช่นไร?
“มันเป็นลายมือของเธอจริง ๆ แต่จดหมายนี่ไม่ได้อธิบายอะไรมากนัก” ฮาร์วีย์มองไปที่เฮลีย์ “ผมไม่สนว่าเกิดอะไรขึ้นกับตระกูลสมิธ ผมมีแค่คำถามเดียว คือเกิดอะไรขึ้นกับอีวอนน์?”
“ไม่ว่าเธอจะมีปัญหาอะไร ผมจะช่วยเธอแก้ปัญหาเอง”
แอนนาหัวเราะเยาะเมื่อได้ยินคำพูดของเขา เธอไม่เคยพบคนที่ขี้คุยขนาดนี้มาก่อน!
“ขอบคุณ แต่ไม่จำเป็น”
เฮลีย์ยิ้มและเชิดหน้า หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความดูแคลนต่อฮาร์วีย์
ตระกูลสมิธเป็นหนึ่งในสิบตระกูลอันดับแรก เธอรู้จักนายน้อยหลายคน แต่ไม่มีใครสามารถแก้ปัญหาที่อีวอนน์กำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้ได้
แล้วนายบ้านนอกคนนี้บอกว่าเขาจะจัดการมันเองงั้นเหรอ?
น่าขัน!
ไม่เพียงแต่เขาจะเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิงเท่านั้น แต่เขายังพูดจาหยิ่งยโสอีกด้วย เขาคิดว่าเขาสูงส่งขนาดไหนกัน?
ช่างน่าสิ้นหวังจริง ๆ!
ในตอนแรกเฮลีย์มีความคาดหวังในตัวฮาร์วีย์เล็กน้อย เพราะคิดว่าการได้เป็นถึงซีอีโอก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง
ตอนนี้เธอรู้สึกว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอต้องทำงานเป็นเลขาฯ ของเขาเพราะหวังจะได้สัมผัสประสบการณ์ชีวิตเท่านั้น
อีวอนน์และฮาร์วีย์มาจากคนละโลก และไม่จำเป็นต้องข้องแวะกันอีกต่อไป
