Black Tech Internet Cafe System – ตอนที่ 463 : ทดลองทฤษฎี

ตอนที่ 463 : ทดลองทฤษฎี

ตอนที่ 463 : ทดลองทฤษฎี

“หนังเรื่องนี้มันสุดยอดจริงๆ” ผู้ชมในร้านเมืองครึ่งยังคงตะโกนชื่นชมแม้จะจบลงแล้ว “ถ้าข้าสร้างบางอย่างที่เข้าใจถึงกฎของธรรมชาติได้แบบนี้ละก็ ข้าจะสามารถเปลี่ยนโลกได้ตามที่ต้องการได้แน่ๆ ฮ่าๆๆๆ ใครก็ตามที่เข้ามาในพื้นที่ที่อยู่ในการดูแลของข้ามันจะต้องตายอย่างแน่นอน!”

เสียงหัวเราะหยุดลงทันทีเมื่อจําได้ว่าไม่มีสาระทางจิตวิญญาณใดที่สามารถสร้างโลกได้

อึก! ความคิดหยุดชะงัก

“ฮี่ๆ ขอบคุณ!” ปีศาจสาวผสน้ําตาลดวงตาสีเขียวแสยะยิ้ม “เจ้าปีศาจเฒ่าความคิดของเจ้านี่ น่าสนใจแหะ!”

“อย่านะ มันเป็นความคิดของข้า!”

“ความคิดนี้ดี มันฟังดูใช้ได้!” เด็กชายที่มากับราชาพยักหน้าและยิ้มเยาะ

ในอดีตน้อยคนนักที่จะมีโอกาสรับมือกับสิ่งเหล่สนี้ได้ แต่ตอนนี้กาลเวลาได้เปลี่ยนไปแล้ว หลังจากได้มีโอกาสอ่านหนังสือสวรรค์และดูการต่อสู้ในหลากหลายรูปแบบระหว่างผู้ฝึกฝนอมตะกับปีศาจ หลายคนเริ่มที่จะมีกําลังในการฝึกฝนมากขึ้นพวกเขาให้ความสนใจอย่างมากกับเทคนิคใหม่ๆ

แน่นอนว่าแม้ว่ามันจะผ่านตาแค่แว้บเดียวเท่านั้น แต่มันทรงพลังจนสกิดใจพวกเขาไม่ลืม

“ความคิดนี้ดีจริง!” ชุยเซียนหยุนเดินเข้ามาร่วมวงสนทนา

“อ๊ะ! ใครก็ห้ามมันเป็นความคิดของข้า!”

“หุบปาก! ถ้าเจ้าตะโกนอีกที่ข้าจะจัดการกับเจ้าในฐานะตัวสร้างปัญหา” รวนหนิงมองค้อน

“…” มันเงียบไปทันที

เวลาเดียวกัน ณ คาเฟ่ที่หยวนหยาง

ผู้ฝึกฝนและนักรบวางหูฟัง พลางสงบสติอารมณ์ แต่ไม่มีใครทําได้เลย

“ศิษย์พี่”

ยื่อไปรู้สึกว่ามีคนกําลังดึงคอเสื้อเธอ เธอหันกลับไปเจอมู่ชิงที่มีสีหน้าไม่สบายใจ

“ข้าสงสัยว่ามันเป็นจิตสํานักของเราจริงๆ ที่อยู่ในนั้นหรือเปล่าขณะที่ร่างกายของเรา ” เธอพูดด้วยสีหน้าไม่สู้ดี “เพราะตอนแรกนี้โอเองก็ไม่รู้ตัวเลยว่าเขาอยู่ในโลกเสมือนจริง”

“ข้าก็สงสัยไม่ต่างกัน” เจียงเสี่ยวหยูกอดอกหน้านิ่ง เธอพึมพํา “หรือตอนนี้เราอาจจะอยู่ในโลกเสมือนจริง แน่นอนถ้าเป็นเช่นนั้นข้าจะต้องเป็นเดอะวัน เราจะช่วยมนุษยชาติไปด้วยกัน!”

“ไร้สาระ! ข้าเองเดอะวัน” มู่ชิงเสริม

“ข้าก็อยากเป็นเดอะวันเหมือนกัน” กวางขาวตัวใหญ่พูดพร้อมกับก้มหน้าลง

เจียงเสี่ยวหยูกล่าว “ใครก็ตามที่มีอํานาจสูงสุดจะได้เป็นเดอะวัน!”

ฟางฉีที่นั่งข้างเจียงเสี่ยวหยูเอื้อมมือไปหยิกแก้มเธอด้วยความหมั่นเขี้ยว เด็กหญิงตัวเล็กทําท่าทางเลียนแบบนีโอ

“ศิษย์พี่ท่านคิดอะไรอยู่!”

เจียงเสี่ยวหยูหันไปคุยกับเจียงซวน เขาไม่ได้ยินเธอ .. เขาเริ่มดูหนังซ้ําอีกครั้ง

“…”

ยื่อไป่เอ่ย “อืม.. อย่างไรก็ตามอาวุฑของพวกเขาเองก็น่าสนใจไม่น้อย ข้าสงสัยว่าจะไปหามันได้จากที่ไหน”

สาวกคนอื่นๆ จากสํานักสวรรค์เองก็พูดคุยกันหัวข้อนี้อย่างคึกคัก

“พี่ถัง” หวังซีเรียก “ตระกูลถังมีชื่อเสียงในการสร้างเครื่องจักรและสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณ ข้ามีคําถาม .. ท่านสามารถสร้างอาวุธแบบในหนังได้หรือไม่”

“แน่นอน! นายน้อยถัง” ซูเชงเฟงทายาทสายตรงของตระกูลซูที่มีพรสวรรค์ชั้นยอดผู้ สนิทสนทกับนายน้อยถังพยักหน้า

เล่ยเกอชายร่างกํายําเสริม “ครอบครัวถังของเจ้า…”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ เสียงกรีดร้องข้างๆ ดังขึ้น

“นี่…ปืนพกหรอ?”

มู่ชิงจ้องไปที่ปืนพกสองกระบอกในมือของเสี่ยวหยู

ปืนในมือเธอดูสวยกว่าที่เห็นในหนังมันถูกสลักลวดลายบนผิวปืนลง ลวดลายของมันถูกลงอักขระจิตวิญญาณทําให้ปืนมีพลังมากกว่าปืนทั่วไป มันคือปืนพกที่ถูกเลียนแบบจากของดันเด้

“ฮึ”

“ว้าว…พี่เสี่ยวเย้” มู่ชิงอุทาน “ท่านยิงปืนพวกนี้เป็นมั้ย?”

“ใช่ๆ” หลี่หลัยนเหลียวมองดูเจียงเสี่ยวหยูที่กําลังเล่นกับปืน

ปืนเหล่านี้ไม่สามารถจัดการกับผู้ฝึกฝนที่แข็งแกร่งอย่างเล่ยเกอหรือซูเชงเฟงได้ แต่พวกมันก็มีพลังมากเกินพอที่จะจัดการกับผู้ฝึกฝนอย่างดูซูชีที่อ่อนแอกว่าได้

“อืม และแน่นอน” หลังจากเจียงเสี่ยวหยูพูดจบ เธอเดินออกไปหน้าร้านและลั่นไกปืนไปสองนัด

กระสุนสองนัดสร้างรูที่เกิดขึ้นตรงพื้นพร้อมด้วยเขม่าควัน หวังซีที่ได้ยินเสียงหันไปมองทางถังหยูที่อยู่ข้างๆ

“เราไม่ได้สร้างมัน!” ถังหยูตื่นตูม “ดูเหมือนว่าเจ้าของร้านจะไม่ได้มีแค่รถอย่างเดียว ว่าแต่.. เขามีปืนด้วยหรอ?”

การสร้างสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณสมัยใหม่ตามรูปแบบของเกมนั้นเป็นความร่วมมือระหว่างฟางฉีและกลุ่มพันธมิตรวู่เว้ย ผู้คนที่ได้รับรางวัลพวกนี้คือคนที่ชนะจากเกม CS พวกเขาใช้เวลามาเนิ่นนานและลําบากมกกว่าจะมีความก้าวหน้าเรื่องเทคโนโลยี

“เสี่ยวหยูเจ้าเก่งจัง” มู่ชิงมองเสี่ยวหยูด้วยสายตาเป็นประกาย

“เจ้า ไปเอาปืนมาจากไหน” ซูเชงเฟงและเล่ยเกอจองมองไปที่ปืนในมือเธอ

ฟางฉีมองหน้าเธอสลับกับพื้นหน้าร้าน “อย่าทําลายพื้นหน้าร้านฉัน”

อาวุธเหล่านี้ดูธรรมดา แต่เมื่ออยู่ในมือสมิธหรือนีโอมันกลับกลายเป็นอาวุธที่ไม่มีใครเทียบเทียมได้

กระสุนนั้นรวดเร็วและทรงพลัง มันสามารถเจาะทะลุแม้แต่กําแพงได้ แน่นอนว่าในโลกแห่งความเป็นจริงแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยด้วยซ้ํา

ในโลกเสมือนจริงกฎของธรรมชาติไม่มีตายตัวมนสามารถเป็นได้อย่างใจหรือสิ่งที่ผู้สร้างสร้างขึ้น ส่วนในโลกความจริงความเร็วจะลดลงตามระยะยิ่งอยู่ไกลมากระยะการเดินทางของวิธีกระสุนก็จะลดลงตามความห่าง

สําหรับผู้ฝึกฝนบางคนนั้นพวกเขาเข้าใจ กระบวนการและกฎของธรรมชาติเป็นอย่างดี กฎหมายเป็นสิ่งที่ทุกคนล้วนต้องปฏิบัติตาม

เกือบทุกครอบครัวพวกเขาได้รับมรดกคล้ายกับว่ามันคือรางวัลที่ติดตัวมาแต่กําเนิก บางอย่างมันคือสมบัติและบางอย่างมันคือความรู้ที่ถูกถ่ายทอดส่งต่อกันมา

แม้พวกเขาเข้าใจถึงกฏก็จริง แต่เมื่อได้มีโอกาสดูหนังเรื่องนี้แล้ว ความคิดได้แตกซ่านการใช้กฎของโลกคือเรื่องหนึ่ง อีกเรื่องคือการใช้พลังอันอยู่เหนือกฎ

พวกเขาจึงอยากที่จะเลียนแบบพลังงานบางอย่างที่แสดงออกจากหนังเช่น ความเข้าใจของกูถิงหยุนเกี่ยวกับลม โดยปกติธรรมชาติจะเป็นผู้สร้างและพัดพาไป แต่ถ้าเข้าติดมันไว้กับกระสุนมันจะต้องพากระสุนไปยังที่เขาต้องการแน่

กูถิงหยุนเดินออกไปข้างนอกพร้อมยิ้มอ่อนบนใบหน้า “สาวน้อย ข้าขอยืมปืนของเจ้าสักครู่ได้มั้ย”

“ปรมาจารย์?” หวังซีมองไปที่กูถิงหยุน

“หลังจากดูเดอะแมททริกซ์แล้ว ข้ารู้สึกได้รับแรงบันดาลใจบางอย่าง” ผู้เฒ่ากล่าว “ตอนนี้ข้าต้องการมันเพื่อทดสอบทฤษฎีของข้า”

“ได้” เจียงเสี่ยวหยูไม่มีทางเลือกนอกจากส่งให้เขา เธอเกรงใจเพราะเขาเป็นถึงอาจารย์ของสํานักสวรรค์

เขาจับปืนและหลับตาเพื่อเตรียมตัว

ผู้คนทั้งหมดจับจ้องไปที่เข้า พวกเขากลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัวพลางลุ้นตาม

กูถิงหยุนค่อยๆ ยกปืนขึ้น

เพียงเสี้ยววิมีเสียงดังออกมาจากในร้าน “เจ้าจะถูกจัดการในฐานะตัวสร้างปัญญหา ถ้าเจ้าคิดจะพังร้าน!”

ชายแก่ตกใจเขาหันไปมองเจ้าของร้าน .. นี่ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะตีเจ้าของร้านให้ตาย!

Black Tech Internet Cafe System

Black Tech Internet Cafe System

เรามีระบบที่จะช่วย(พระเอก)หลอมยา ซึ่งขโมยวิชามาจากยอดฝีมือระดับตำนาน และมันยังสามารถใช้ได้จริง แล้วอะไรละที่จะทำให้ระบบเป็นจริงได้ อินเตอร์เน็ตคาเฟ่ หรือร้านเกมทั้งหมด?
(พระเอก)เขาตื่นขึ้นในโลกใหม่ และยังสามารถตามหาตัวเองด้วยระบบที่น่าพิศวงนั่นยังทำให้ในพวกเขาดำเนินการด้วยตัวเองได้อย่างเต็มที่โดยอาศัยอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ อะไรกัน?? โลกแห่งผู้ฝึกตนมีการพัฒนามากขึ้น ระบบอินเตอร์เน็ตคาเฟ่? คุณสามารถท่องเที่ยวในอินเตอร์เน็ต ดูเรื่องดราม่า และเล่นวิดิโอเกม!?
หนึ่งในจักรพรรดิของนักรบในสงคราม ตะโกนขึ้นเมื่อได้ไปเยี่ยมเยียนร้าน(พระเอก) “ชิบหาย ชีวิตฉันเสร็จบลิซซาร์ด1แน่” ผู้ฝึกตนระดับหยวน อ้าปากค้างหลังจากดื่มสไปร์ท “แล้ววิชาเวทย์มนต์ละ?”
มีอะไรอีกที่(พระเอก)เขายังต้องฝึกตนมากขึ้น มาร่วมผจญภัยกัน!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท