ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1653
ยอมจำนนนซะ!
เห็นได้ชัดว่าท่านอาจารย์ซิกเลอร์ บังคับให้ฮาร์วีย์ต้องยอมจำนน
แม้ว่าเบนจามินจะนับถือฮาร์วีย์ แต่เขาก็เป็นห่วงภรรยามากกว่าอะไร
เบนจามินได้แต่ถอนหายใจ
“คุณยอร์ก คุณคงเห็นอาการของภรรยาผม เธอถูกสาปจริง ๆ”
“เราจะปล่อยให้มันเป็นหน้าที่ของท่านอาจารย์ซิกเลอร์ ได้โปรดเห็นแก่ผมแล้วอย่าพูดอะไรอีก”
“ได้ยินไหม?!”
ทิโมธีเกลียดฮาร์วีย์ เขาทำตามคำพูดของเบนจามินอย่างรวดเร็วและจงใจโจมตีฮาร์วีย์ด้วยวาจา
“ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางเท่านั้นที่จะรู้วิธีจัดการกับอภิปรัชญาและพยากรศาสตร์ คนนอกอย่างคุณก็เลิกยุ่งได้แล้ว! หากคุณไล่ท่านอาจารย์ซิกเลอร์ออกไป คุณคงไม่อาจรับผลที่ตามมาได้!”
ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น “แต่คุณนายลินช์ไม่ได้ถูกสาปเสียหน่อย ร่างกายของเธอตกอยู่ภายใต้คาถาอาคม”
“การที่เธอนอนหลับสนิทได้นี้ไม่ได้เกิดจากความพยายามของท่านอาจารย์ซิกเลอร์เลย แต่เป็นเพราะคาถาเหล่านี้มีพลังมากที่สุดในตอนเย็น ใครก็ตามที่ทำสิ่งนี้มักจะสะสมพลังเพื่อใช้ในการลอบสังหารนายท่านลินช์ในตอนเย็นโดยใช้ภรรยาของเขา”
“เมื่อถึงเวลานั้น คุณนายลินช์จะทรงพลังอย่างมากจนถึงจุดที่กระสุนก็ทำอะไรเธอไม่ได้”
“ถ้ายังไม่ถอนคาถาเสียตั้งแต่ตอนนี้ คืนนี้จะมีปัญหาใหญ่แน่”
เมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์มั่นใจในตัวเองมาก ท่านอาจารย์ซิกเลอร์ก็สั่นด้วยความโกรธ
“ทำไมตอนนี้คุณยังพูดเรื่องไร้สาระไม่เลิก?! คุณกำลังพูดถึงคาถาอาคมงั้นเหรอ?! คุณรู้อะไรเกี่ยวกับคาถาอาคมพวกนั้นบ้างไหม?!”
“คุณเคยอ่านคัมภีร์พยากรณ์อี้จิงแล้วหรือยัง?”
“คุณไม่รู้เรื่องพื้นฐานด้วยซ้ำ! แต่นี่คุณกำลังสอนผมเกี่ยวกับวิชาขั้นสูงอย่างเรื่องคาถาอาคมงั้นเหรอ?”
“คุณมีค่าพอหรือ?”
“จริงอยู่ ผมไม่รู้ว่าทั้งหมดนี้ทำงานอย่างไร แต่ผมเชี่ยวชาญเรื่องคาถาอาคมที่เกี่ยวข้องกับการฆาตกรรมเป็นอย่างดี ไม่ว่าคาถาจะแข็งแกร่งเพียงใด มันก็เป็นเพียงแค่คาถาที่ใช้ในการสังหาร”
“แต่เพียงเพราะผมไม่รู้ว่ามันทำงานอย่างไร ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่เคยเห็นมันมากับตาตัวเองเสียหน่อย”
ท่านอาจารย์ซิกเลอร์ชี้นิ้วอย่างเกรี้ยวกราดไปที่ฮาร์วีย์และตวาดอย่างเดือดดาล “ให้ผมบอกอะไรนายให้คุณนายลินช์จะหายดี ไม่ใช่แค่ในตอนเย็นเท่านั้น แต่เธอจะยังคงอยู่อย่างนั้นแม้จะผ่านเที่ยงคืนไปแล้วก็ตาม!”
“เมื่อผมปลดปล่อยวิญญาณที่ติดอยู่ในกระดูกเก่า ๆ เหล่านี้และกำจัดวิญญาณชั่วร้ายที่เหลือในร่างกายของคุณนายลินช์เสร็จแล้ว ผมจะสามารถแก้ปัญหาทุกอย่างได้!”
“ถ้าคุณยังไม่ออกไปจากที่นี่ แล้วยังมายุ่งกับงานของผมอีก ผมจะทิ้งเธอไว้อย่างนั้น!”
ทิโมธีเดินไปข้างหน้าและผลักฮาร์วีย์ด้วยความโกรธ “พอได้แล้ว ฮาร์วีย์! เลิกทำตัวรู้มากเสียที!”
“คิดว่าผมไม่รู้เหรอว่าคุณกำลังวางแผนอะไรอยู่?”
“คนอย่างคุณก็แค่พยายามปลุกปั่นและหลอกให้พี่เขยของผมมองคุณในแง่ดี คุณแค่พยายามเข้าใกล้เขาให้มากขึ้นก็เท่านั้น!”
“ผมจะบอกคุณไว้เลยว่ามันเปล่าประโยชน์! พี่เขยของผมจะไม่เชื่อคุณ! ผมก็ไม่มีวันเชื่อคุณเหมือนกัน!”
“ไปให้พ้นสายตาผมเดี๋ยวนี้!”
ชายหญิงที่อยู่รอบ ๆ ต่างแต่งกายด้วยเสื้อผ้าแบบดั้งเดิม พวกเขาจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยความดูถูกเหยียดหยาม
‘นักต้มตุ๋นที่พยายามหลอกลวงตระกูลลินช์แห่งซูหนานงั้นเหรอ? เขาคงอยากตายมาก!’
“นายท่านลินช์ ผมพูดในสิ่งที่ผมต้องพูดแล้ว คุณควรตัดสินใจว่าคุณจะทำอะไรต่อไป”
ฮาร์วีย์พูดด้วยน้ำเสียงที่สงบ
“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยชาญอะไร แต่ในทันทีที่ผมได้มัน ผมก็รู้ได้เลยว่ามันคือคาถาที่ใช้ในการฆาตกรรม”
“เห็นแก่มิตรภาพของเรา ผมจะพูดเพียงครั้งเดียว ถ้าคุณยังคงเชื่อผู้ชายคนนี้ต่อไป ภรรยาของคุณจะตาย”
“กล้าดียังไง! กล้าแช่งพี่สาวผมเหรอ?!”
ทิโมธีผุดขึ้นมาจากพื้น ใบหน้าบอกบุญไม่รับเขาเริ่มตะโกนใส่ฮาร์วีย์อย่างเกรี้ยวกราด ชี้นิ้วอย่างเกลียดชังไปที่ฮาร์วีย์ตลอดเวลา
“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้!”
“ถ้าไม่ใช่เพราะพี่เขยขอไว้ ผมคงให้คนมาหักขาคุณตรงนี้เดี๋ยวนี้!”
“คุณยอร์ก คุณพูดมากเกินไปแล้ว!”
“วันนี้คฤหาสน์ตระกูลลินช์ไม่รับแขกแล้ว กรุณากลับไป!”
สีหน้าของเบนจามินมืดลง เขาให้ความสำคัญกับชีวิตของภรรยาเป็นอย่างมาก
แต่เมื่อสิ่งต่าง ๆ เริ่มเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น ฮาร์วีย์กลับกล่าวว่าภรรยาของเขาจะต้องตาย ประโยคดังกล่าวทำให้เบนจามินมองฮาร์วีย์ในแง่ร้าย
ฮาร์วีย์ไม่ใช่หมอหรือแม้แต่นักบวช แน่นอนว่าคำพูดของเขาไม่น่าเชื่อถือ
