ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1654
ฮาร์วีย์พยักหน้า จากนั้นก็หันกลับและจากไปโดยไม่พูดอะไรอีก
เมื่อเห็นเขาออกไป โยนาก็รีบตามเขาไป
ทิโมธีมองเธอด้วยสีหน้าผิดหวัง
เขามีความรู้สึกที่ไม่สามารถบรรยายได้กับโยนา เขาไม่ยอมให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้โยนา โดยเฉพาะ ฮาร์วีย์…
…
ด้านนอกคฤหาสน์ตระกูลลินช์ ฮาร์วีย์เรียกรถแท็กซี่และกำลังจะจากไป
โยนารีบวิ่งไปขอโทษเงียบ ๆ
“ฉันขอโทษคุณยอร์ก พ่อบุญธรรมของฉันมัวแต่ห่วงพะวงเรื่องนี้ ฉันก็ไม่ค่อยเชื่อท่านอาจารย์ซิกเลอร์เหมือนกัน แต่ว่า…”
“มีอีกอย่างหนึ่ง…”
ฮาร์วีย์ส่ายหัวเพื่อห้ามไม่ให้โยนาขอโทษ “ท่านอาจารย์ซิกเลอร์อาจมีพรสวรรค์อยู่บ้าง แต่การร่ายมนตร์เป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น ผมไม่เข้าใจได้ว่าทำไมบางคนถึงทำสิ่งนี้ แต่ไม่ว่าผู้ร้ายจะเป็นใคร เขาหรือเธอคนนั้นวางแผนเรื่องนี้มานานแล้ว ผมกำลังสงสัยว่าพวกเขากำลังมุ่งเป้าไปที่แม่บุญธรรมของคุณเพียงคนเดียว”
“ผู้ร้ายคงจะใช้แม่บุญธรรมของคุณเพื่อฆ่าพ่อบุญธรรมของคุณ ดังนั้นเตรียมตัวให้พร้อมโดยเร็วที่สุด”
หลังจากนั้น ฮาร์วีย์ก็หันหลังกลับและเดินออกจากคฤหาสน์ตระกูลลินช์ไป
เมื่อเห็นว่าแม้ทุกอย่างจะกลับกลายเป็นเช่นนี้ แต่ฮาร์วีย์ก็ยังคงกังวลเรื่องเบนจามิน โยนาก็ยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปอีก
เธอยืนกรานที่จะขับรถพาฮาร์วีย์กลับโรงแรม เมื่อพวกเขาลงจากรถ โยนาก็มอบของขวัญให้ฮาร์วีย์
ฮาร์วีย์รู้ว่าโยนาพยายามขอโทษแทนเบนจามิน ดังนั้นเขาจึงไม่ปฏิเสธของขวัญ หลังจากดูของในกล่องแล้ว เขาก็เก็บของขวัญไว้กับตัว
ของขวัญนั้นคือชาผู่เอ๋ออัดก้อน มันมีสีเข้มมากและไม่ได้มีอะไรพิเศษที่จะเห็นได้ชัด
แต่เนื่องจากโยนาเป็นผู้มอบสิ่งนี้ให้ มันย่อมเป็นของที่ไม่ธรรมดา
ฮาร์วีย์พักผ่อนในห้องเพรซซิเดนเชิลสวีทของเขา ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา โทรศัพท์ของเขาก็เริ่มสั่น เดิมทีเขาคิดว่าเป็นโยนา แต่จริง ๆ แล้วคนที่โทรมาคือเคลลี่
เคลลี่รอข่าวจากฮาร์วีย์ เมื่อเขาไม่สามารถทนกับความตึงเครียดได้อีกแล้ว เขาจึงโทรชวนฮาร์วีย์ให้ไปทานอาหารที่บ้านของเขา
ฮาร์วีย์ต้องการปฏิเสธคำชวนนั้น เพื่อไม่ให้ทั้งตระกูลของเคลลี่ต้องแตกแยกอีกครั้ง แต่เคลลี่ก็ยืนกรานคำเดิม
ภายใต้การเกลี้ยกล่อมอย่างไม่หยุดหย่อนของเคลลี่ ฮาร์วีย์จึงทำได้เพียงยอมรับข้อเสนอเท่านั้น
…
เวลาห้าโมงเย็น ฮาร์วีย์ออกจากโรงแรมปรากและเตรียมจะมุ่งหน้าไปยังบ้านของเคลลี่
แต่ทันทีที่ฮาร์วีย์ก้าวออกจากโรงแรม อันธพาลหลายคนก็โผล่ออกมาจากเงามืดของอาคารและจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสายตามุ่งร้าย
“นายน้อยทิโมธี ผมคิดว่าผมเจอเขาแล้ว! เขาคงคิดออกไปขออาหารตามข้างถนน!”
อันธพาลคนหนึ่งกำลังคุยโทรศัพท์อยู่
“ใช้ได้! ในเมื่อเขาอยู่ที่นี่ ผมจะสอนบทเรียนให้เขาในวันนี้!”
“มีบางคนที่เขาจะมาหลอกไม่ได้!”
“และผู้หญิงบางคนที่เขาไม่มีสิทธิ์เข้าใกล้!”
“คนบ้านนอกไม่มีหัวนอนปลายเท้ากล้ามาต่อกรกับผม ทิโมธี เฟจ เรื่องผู้หญิง?!”
“เขาจะต้องชดใช้ให้กับสิ่งนี้!”
รถโตโยต้าหลายคันแล่นมาจอด
มีเสียงกรีดร้องเสียดแทงหูในตอนที่รถโตโยต้าเหล่าหักเลี้ยวและหยุดอยู่ตรงหน้าฮาร์วีย์ พวกเขาทุกคนอยู่บนถนนที่เงียบสงบซึ่งแทบไม่มีใครผ่านไปมา
พวกอันธพาลจำนวนมากกระโดดลงจากรถ ทุกคนมีรอยยิ้มที่ดูบิดเบี้ยวและชั่วร้าย พวกเขาล้อมรอบฮาร์วีย์ไว้อย่างคุกคาม และปิดกั้นเส้นทางของเขา
ฮาร์วีย์ซึ่งถือของขวัญอยู่ถามอย่างใจเย็นว่า “ท่านสุภาพบุรุษทั้งหลาย ต้องการอะไรเหรอ?”
“แสดงต่อไปเถอะ!”
พวกอันธพาลก้าวออกไปเพื่อเผยโฉมหน้าของทิโมธีซึ่งสวมชุดสูทและดูดซิการ์ก้านหนา เขาเดินออกจากรถด้วยอย่างก้าวที่ดูเย่อหยิ่ง
“ไม่เลว ฮาร์วีย์ ยอร์ก คุณไม่มีพรสวรรค์อะไร แต่เก่งเรื่องโอ้อวดตัวเองดีนะ! ไม่แปลกใจเลยที่กล้ามาสู้กับฉันเรื่องผู้หญิง!”
