ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1725
“แฟรเกรินท์ ฮิลล์ มีวิลล่าที่ดีที่สุดในมอร์ดู ลุงอยากพาเฮเซลมาที่นี่เพื่อสัมผัสกับสิ่งแวดล้อมแถวนี้แล้วก็เพื่อตรวจสอบราคาด้วย เธอจะได้มีแรงจูงใจมากขึ้นหลังจากได้เห็นที่นี่ด้วยตาตัวเอง!”
เคลลี่รู้สึกยินดีที่ลูกสาวของเขาสามารถดำเนินชีวิตได้ตามที่เขาคาดหวังไว้ โดยมีรายได้หลายแสนดอลลาร์ในช่วงเวลาเพียงสองวัน เธอไม่ได้ลาออกจากงานที่ไคเซ็น กรุ๊ป เพียงเพราะเธอมีชื่อเสียงขึ้นเช่นกัน ดังนั้นเคลลี่ที่มีอาบน้ำร้อนมาก่อนจึงพอใจเป็นอย่างมาก
เฮเซลดูท่าทางภาคภูมิใจ
“ไม่ต้องห่วงหรอกพ่อ หนูมีพี่ชายที่สนับสนุนเรื่องเงินให้ แค่เดือนเดียวหนูก็จะซื้อวิลล่าที่นี่ได้แล้ว!”
เฮเซลสวมชุดชาแนลสีดำ ใบหน้าของเธอได้รับการแต่งหน้าอย่างหรูหรา เธอดูมีเสน่ห์และเต็มไปด้วยความมั่นใจ
“เฮ้อ พวกคุณสองคนทำอะไรกัน?”
“โอ้อวดความมั่งคั่งของคุณเหรอ?”
จูนตัดบทสนทนาระหว่างทั้งสองทันที
“ฮาร์วีย์จะเข้าใจความคิดที่จะใช้เงินหลายล้านดอลลาร์ได้ยังไง?”
“ทั้งชีวิตเขาคงไม่อาจทำเงินได้มากขนาดนี้หรอก!”
“คุณจะทำให้ฮาร์วีย์รู้สึกแย่ ถ้าคุณโอ้อวดเรื่องเงินของคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่า!”
“ฮาร์วีย์ก็คงจะต้องไปทำงานในวันพรุ่งนี้! เฮเซลเป็นคนฝากงานให้เขา เขาจะคิดอย่างไร?”
จูนชอบอวด แต่เธอไม่อยากอวดมันต่อหน้าฮาร์วีย์ มันจะเป็นปัญหาใหญ่ถ้าฮาร์วีย์ตั้งใจแน่วแน่ว่าจะพรากทุกอย่างไปจากครอบครัวของเธอ
ฮาร์วีย์อาจใช้ข้ออ้างในการเป็นคู่รักในวัยเด็กกับเฮเซลและก่อกวนทั้งครอบครัวของเธออย่างไม่มีวันจบสิ้นเพื่อพยายามจะมาเป็นเขยของพวกเขา
หากเป็นเช่นนั้น สามีของเธออาจปล่อยให้เฮเซลและฮาร์วีย์อยู่ด้วยกันตามความตั้งใจของเขา!
เมื่อนึกถึงเรื่องทั้งหมดนั่น จูนก็กลัวว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต
เธอเปลี่ยนเรื่องในทันที
“โอ้ ฮาร์วีย์! เราเสียใจไม่น้อยเลย เฮเซลและลุงของเธอไม่ได้คิดถึงความรู้สึกของเธอ ถึงได้โอ้อวดตัวเองใส่เธออย่างนี้! อย่าได้เก็บเรื่องนี้ไปใส่ใจล่ะ”
“อีกอย่าง เธอยังไม่ได้บอกเราเลยว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่!”
“ลุงเพิ่งเห็นหลานเข้าไปในวิลล่าหลังหนึ่งของที่นี่ ที่นี่มีแต่พวกชนชั้นสูง ดังนั้นหลานจึงไม่ควรบุกเข้าไป ไม่อย่างนั้นหลานจะเจอปัญหาใหญ่”
เคลลี่มองฮาร์วีย์ด้วยท่าทางงุนงง เขาคิดว่าฮาร์วีย์ไม่ควรอยู่จะที่นี่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
เฮเซลจ้องมองที่กล่องซื้อกลับบ้านในมือของฮาร์วีย์ และคิดในทันทีว่าเขาคงมาที่นี่เพื่อส่งอาหาร
“ตอนนี้ผมพักอยู่ที่วิลล่าหลังที่หนึ่งน่ะครับคุณลุง” ฮาร์วีย์พูดพร้อมกับรอยยิ้ม
“เข้าไปดูข้างในไหมล่ะครับ?”
“เฮเซลไม่ได้จะซื้อวิลล่าที่นี่หรอกเหรอ? ถ้าเธอต้องการดูรอบ ๆ ก็เอาเลย”
เมื่อมาถึงจุดนี้ ดวงตาของครอบครัวมาโลนกระตุกและใบหน้าของพวกเขาก็ดูแปลกไป
จูนพินิจมองฮาร์วีย์ แล้วส่งยิ้มงุนงงให้เขา
“ฮาร์วีย์…เธอเพิ่งบอกว่าเธออาศัยอยู่ในบ้านพักหลังที่หนึ่งงั้นเหรอ?”
“วิลล่าหมายเลขหนึ่งเป็นของเธอเหรอ?”
ฮาร์วีย์พยักหน้าอย่างใจเย็น
“ใช่ มันเป็นของผม”
“ฮาร์วีย์ ที่มันก็ผ่านมาราวสิบสองปีแล้ว เดี๋ยวนี้เธอก็ยังติดนิสัยชอบอวดตัวอยู่อีกเหรอ?”
“เธอไม่รู้หรือว่าคนเราต้องมีความซื่อสัตย์?”
ก่อนที่จูนจะได้พูดอะไร เคลลี่ก็พูดขึ้นก่อน
“หลานจะทำเราเหมือนเราเป็นคนโง่งั้นเหรอ? หลานคิดว่าเราไม่รู้หรือไงว่าวิลล่าหลังแรกเป็นของ ผู้บัญชาการสูงสุดลินช์?”
“ทุกคนในมอร์ดูต่างก็รู้กันหมด! ที่นี่กลายเป็นวิลล่าของหลานไปตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“แม้ว่าหลานจะหยิ่งยโส แต่อย่างน้อยก็ควรมีเหตุผลในเรื่องนี้!”
“ฮาร์วีย์ ยอร์ก หลานจะยากจนแค่ไหนก็ได้ แต่หลานจะขาดหลักการไม่ได้!”
เคลลี่ดูคล้ายคนอกหัก
