ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1731
ฮาร์วีย์ ยอร์กดูเฉยเมย จากนั้นเขาก็ยื่นมือขวาออกมาและกวักนิ้วชี้เรียกอีกฝ่าย “ถ้าอย่างนั้นขอผมดูว่าจริง ๆ แล้วคุณมันจะสักแค่ไหนกัน?”
“ฮึ่ม!”
เดนเซลวอชิงตันส่งเสียงในจมูก ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็สั่นสะท้าน และเสื้อผ้าบนร่างกายท่อนบนของเขาก็ระเบิดออกในทันที ก่อนเผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่เต็มไปด้วยขุมพลัง
ในชั่วพริบตาต่อมาเขาก้าวออกไปหนึ่งก้าว พื้นไม้แตกออกในทันที
ก่อนที่ฮาร์วีย์จะทันได้ตอบโต้ เขาก็กระทืบเท้าขวา และชิ้นส่วนพื้นไม้ก็ปลิวว่อนและพุ่งไปยังจุดที่ฮาร์วีย์ยืนอยู่
ในขณะเดียวกัน เดนเซลโจมตีฮาร์วีย์ด้วยการชกไปที่หน้าฮาร์วีย์อย่างตั้งใจที่จะปลิดชีพเขา
เขาเป็นชนชั้นสูงของมอร์ดูและเขาไม่ค่อยแสดงตัวเท่าไหร่ หากเขาคิดจะเคลื่อนไหวขึ้นมา เขาก็สามารถจัดการกับใครต่อใครก็ได้ด้วยการโจมตีครั้งเดียว
ฮาร์วีย์ไม่แยแส จากนั้นเขาก็ตวัดมีดยาวหัวตัดบนพื้นด้วยเท้าขวา เพียงสองสามครั้งก็ทำให้ชิ้นส่วนไม้ร่วงหล่นลงทันที
ในขณะนี้เองที่เดนเซลได้ปรากฏตัวต่อหน้าฮาร์วีย์
“ส*รเลว แกฆ่าพี่น้องและผู้ใต้บังคับบัญชาของฉัน วันนี้แกต้องตาย!”
หลังจากเดนเซลพูดจบ หมัดก็กำลังจะซัดเข้าที่ใบหน้าของฮาร์วีย์
สีหน้าของฮาร์วีย์ยังคงนิ่งเฉย เขาไม่สะทกสะท้านสักนิด แต่เมื่อหมัดของเดนเซลพุ่งเข้ามา กำปั้นขวาของฮาร์วีย์ก็พุ่งสวนออกไปในทันที
ตู้ม!
กำปั้นทั้งสองปะทะกัน
เดนเซลผู้สง่างามกระทืบลงที่พื้นสามครั้งแล้วถลาไปด้านหลัง
ในแต่ละก้าวของเขา ได้ทิ้งรอยเท้าลึกไว้บนพื้น
แรงสั่นสะเทือนขนาดใหญ่พุ่งเข้าหาเขา นั่นทำให้ใบหน้าของเดนเซลเปลี่ยนไปอย่างน่าสยดสยอง
ถ้าเขาไม่ฝืนตัวเองเอาไว้ เขาคงจะกระอักเลือดออกมาอย่างแน่นอน
ในทางกลับกัน เดนเซลรู้สึกว่ามันเหลวไหลมากที่เห็นว่าฮาร์วีย์ไม่ขยับแม้แต่นิ้วเดียว
เป็นไปได้ยังไง?!
เขาเป็นถึงคนในระดับมหาเศรษฐีของมอร์ดู เขาคือเดนเซลผู้ไม่มีวันพ่าย ทักษะของเขาใกล้เคียงกับระดับเทพสงครามแห่งกองทัพเชียวนะ
เพราะอย่างนั้นเขาจะแพ้ฮาร์วีย์ได้ยังไง?
เป็นไปได้ไหมว่าเขามองข้ามอะไรไปจริง ๆ?
ในขณะนี้ ความอิจฉาริษยาฉายวาบขึ้นในดวงตาของเดนเซล เขาเหล่ไปที่ฮาร์วีย์และกระซิบว่า “แกเป็นใครกันแน่?”
“มีธุระอะไรกับฉัน?”
ในความทรงจำของเดนเซล เขามักจะจัดการทุกอย่างจนสิ้นซาก เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะละทิ้งศัตรูที่ทรงพลังเช่นนี้ไว้ให้มีลมหายใจต่อไป
“ไม่มี”
“ก็แค่ว่าผมมีบางอย่างที่ต้องทำ ผมต้องฆ่าลูคัส ฌองก่อน และถ้าผมอยากจัดการเขากับชาวประเทศหมุ่เกาะที่อยู่เบื้องหลังเขา ผมก็ต้องจัดการกับคุณก่อน”
“ด้วยวิธีนี้ ผมจะสามารถป้องกันปัญหาได้มากมาย”
“ต้องการฆ่าจะฉันงั้นเหรอ เกรงว่ามันจะไม่ง่ายอย่างที่แกคิดน่ะสิ!” เดนเซลพูดอย่างเย็นชา ในวินาทีต่อมาเขายังหยิบมีดยาวหัวตัดขึ้นมาอีกระลอก เขาออกแรงเขย่าจนใบมีดสั่น
รัศมีของดาบฟาดฟันไปยังฮาร์วีย์ราวกับระลอกคลื่น
บิ๊กฟลายรู้สึกร้อนผ่าวบนใบหน้าชอบกล
เจ้านายของเขากำลังต่อสู้ด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี!
เขาหยุดตัวเองไม่ได้แล้ว!
วืด!
คมมีดฟันกลางอากาศ มันทรงพลังและรุนแรงมาก
ทว่าฮาร์วีย์กลับดูเฉยเมย และมีดยาวหัวตัดในมือก็กระเด็นออกไปด้วย
“เล่นมีดต่อหน้าผม คุณยังอ่อนหัดเกินไป!”
แกร๊ง!!
ใบมีดทั้งสองปะทะกัน และฮาร์วีย์ก็ยังคงนิ่งอยู่
ทว่าร่างของเดนเซลสั่นอีกครั้ง และเขาก็ลอยไปทางด้านหลังราวสี่หรือห้าเมตรก่อนที่จะร่อนลงกับพื้น
“ลองรับสักกระบวนท่าจากผมดูบ้างสิ”
ฮาร์วีย์ดันดาบของเขาไปในแนวนอน และรัศมีของใบมีดก็เคลื่อนไปข้างหน้าราวกับแสงจันทร์
ในสายตาของเดนเซล การโจมตีครั้งนี้รุนแรงเกินไป และไม่อาจหลบหลีกได้!
จู่ ๆ สีหน้าของบิ๊กฟลายก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เขาเอ่ยออกไปตามสัญชาตญาณว่า “หัวหน้า ระวัง!”
อันที่จริง ถึงเขาไม่พูด เดนเซลก็ดูแย่มากพออยู่แล้วในตอนนี้
ขาของเขายังคงสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
เขาบังคับควบคุมความกลัวในใจ ถือมีดด้วยมือทั้งสองข้างแล้วฟันมันออกไป
