ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1742
“ให้ตระกูลสมิธชดใช้งั้นเหรอ?”
เมลานี ซาเวียร์หัวเราะเบา ๆ ในขณะที่ใบหน้าของเธอแสดงความดูถูกเหยียดหยามออกมา
“คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวันนี้คุณจะมีชีวิตรอดหรือไม่ แต่คุณกำลังพูดถึงการแก้แค้นพวกเขาเนี่ยนะ?”
“คุณหนู คุณเริ่มฝันกลางวันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”
ในสายตาของเมลานี หากอีวอนน์ ซาเวียร์มีโอกาสได้กลับมายืนหยัดอีกครั้งและคุณผู้หญิงมีโอกาสที่จะได้ควบคุมกองกำลัง เธอก็ไม่รังเกียจที่จะติดตามพวกเขาไปจนสุดหล้าฟ้าเขียว
แต่พลังของตระกูลสมิธเจิดจ้าราวกับกลางวัน
นักฆ่ากำลังรอที่จะกำจัดทายาทสายตรงของทั้งตระกูล
จาเดน สมิธป่วยหนักคุณผู้หญิงถูกคุมขัง และเทอร์รี่ สมิธก็รับช่วงต่อ
ภายใต้สถานการณ์เช่นนั้น อีวอนน์จะมีโอกาสได้ยังไง?
จากปัญหาล้อมรอบตัวเธอ เธอจะทำอะไรได้นอกจากหนีไป?
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมสิ่งเดียวที่เมลานีคิดคือวิธีเลียแข้งเลียขาเทอร์รี่
เพราะนั่นเป็นวิธีเดียวที่ทำให้เธอมั่งคั่งและได้รับเกียรติยศไปตลอดชีวิต
เธอยังต้องหาวิธีป้องกันไม่ให้ตัวเองมาพัวพันไปกับอีวอนน์
และสำหรับการหลบหนีที่อาจหาญเช่นนี้…
ดวงตาของเมลานีเป็นประกาย จากนั้นเธอก็เริ่มส่งข้อความถึงใครบางคนทางโทรศัพท์โดยไม่พูดอะไร
อีวอนน์มองเธอผ่านกระจกมองหลังโดยไม่พูดอะไรสักคำ
บรืน!
เสียงเครื่องยนต์ดังจากข้างหลังพวกเขาในขณะนี้ เมื่อทุกคนมองไปข้างหลัง พวกเขาเห็น โตโยต้า พราโด้ ที่มีสีเดียวกันสิบคันพุ่งมาจากข้างหลังพวกเขาด้วยความเร็วสูง
มีคนอย่างน้อยห้าคนในรถ ซึ่งหมายความว่ามีคนอย่างน้อยห้าสิบคนกำลังไล่ตามพวกเขาอยู่!
เมลานีที่เพิ่งส่งข้อความไปเปลี่ยนสีหน้าของเธออย่างลนลานหลังจากเห็นภาพนั้น
“เราจบแล้ว! ถ้าเฟลทเชอร์ อีแวนส์และคนอื่น ๆ ตามทัน พวกเราเสร็จแน่!”
สีหน้าของฮันเดลเปลี่ยนไปอย่างฉับพลันหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น
เฟลทเชอร์เป็นพ่อบ้านของตระกูลสมิธและเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่ไว้ใจได้ของเทอร์รี่ เขาเป็นหนึ่งในคนสำคัญในสถานการณ์ปัจจุบันของตระกูลสมิธ
เขาเป็นผู้ดูแลอีวอนน์เมื่อเร็ว ๆ นี้ และเขาก็คอยมองหาโอกาสและข้ออ้างที่จะฆ่าเธอ
เมื่อนึกย้อนไป อีวอนน์สามารถหลบหนีได้โดยไม่มีปัญหามากนัก โดยหลักแล้วเป็นเพราะเฟลทเชอร์ทำหน้าที่ได้อย่างอิสระ
อีวอนน์มองไปที่กระจกมองหลังโดยไม่พูดอะไร จากนั้นจึงเหยียบคันเร่งเต็มกำลัง
ถ้าเธอสามารถไปถึงเพิร์ล ออฟ มอร์ดูได้ เธอก็จะมีความหวัง
ในขณะเดียวกัน เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อส่งข้อความ
“มาถึงขั้นนี้แล้ว! เราจะหนีต่อไปเพื่ออะไร!
“มอบตัวกันเถอะ!”
เมลานีโกรธจัดเมื่อเห็นอีวอนน์เหยียบคันเร่ง
“อีวอนน์ คุณต้องการให้ทุกคนตายไปพร้อมกับคุณจริง ๆ ใช่ไหม?!”
อีวอนน์ไม่สนใจเธอ ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นเย็นชาขณะที่เธอเร่งความเร็วรถ
แกร๊ก!!
เมลานีหยิบปืนออกมา แล้วจ่อไปที่หัวของอีวอนน์ทันที
“คุณหนู ฉันทำสิ่งนี้เพื่อประโยชน์ของคุณเอง!”
“หยุดรถ!”
เอี๊ยดดด!
รถปอร์เช่ พานาเมร่าสีแดงหยุดวิ่ง
ในไม่ช้าโตโยต้า พราโด้ทั้งหมดก็ล้อมรอบรถของอีวอนน์ไว้ทุกทิศทาง
หลังจากนั้นเสียงหัวเราะเบา ๆ ดังก้องมาจากกระจกรถบานหนึ่ง
เสียงหัวเราะนั้นไม่ดังนัก แต่มันแฝงไปด้วยความเย่อหยิ่งและความวิกลจริต
จากนั้นชายสวมสูทรูปร่างกำยำหลายสิบคนก็เปิดประตูและลงจากรถ
พวกเขาทั้งหมดดูน่ากลัว แค่การลงจากรถเฉย ๆ ก็ทำให้คนกลัวจนเสียวสันหลังได้
ปัง!
ชายคนหนึ่งเหวี่ยงไม้เบสบอลในมือไปฟาดกับกระจกหน้าของรถปอร์เช่ จนมันพังทั้งคันในขณะที่รถสั่นอย่างรุนแรง
“ออกมา! ออกมาจากรถเดี๋ยวนี้!
“ไม่อย่างนั้น พวกคุณทุกคนจะต้องตายอยู่ที่นี่!”
ชายร่างกำยำที่สวมชุดสูทเตะเครื่องยนต์ยังไร้ยางอาย
“ลงแล้ว ลงแล้ว! ฉันเป็นพวกเดียวกับพวกคุณนะ ทุกคน! ฉันจะเอานักจิ้งจอกนี่ออกจากรถเดี๋ยวนี้!”
เมลานียังคงเล็งปืนไปที่อีวอนน์ ในขณะนั้นเธอก็บังคับให้อีวอนน์และฮันเดลลงจากรถ
