ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1749
อีวอนน์ ซาเวียร์ถอนหายใจ เธอคิดเรื่องนี้โดยพิจารณาจากสติปัญญาของเธอแล้ว เธอก็ตอบอย่างใจเย็นว่า “ฉันไม่เคยอยากได้อะไรจากตระกูลสมิธ แม้แต่แม่ของฉันก็ไม่สนใจเรื่องพวกนี้”
“ถึงจะเป็นอย่างนั้น บางครั้งคุณก็ยังตกที่นั่งลำลากไม่ว่าคุณจะชอบหรือไม่ก็ตาม”
ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้ม
“ดูเหมือนจาเดน สมิธ คุณตาของคุณ คนที่รวยที่สุดในกังนัมจะคอยดูแลคุณและแม่ของคุณอยู่นะ”
“หากไม่เป็นเช่นนั้น ทำไมเจ้าชายสมิธถึงต้องยอมเปลืองแรงทำสิ่งที่ไม่สอดคล้องกับความสนใจของเขาด้วยล่ะ?”
อีวอนน์พยักหน้า
“คุณตาของฉันปฏิบัติต่อฉันอย่างดี เขามักจะพูดติดตลกเเรื่องที่ฉันจะเข้ายึดครองตระกูลนี้ด้วยล่ะ”
“ฉันไม่ได้สนใจเรื่องนี้หรอก นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันมุ่งหน้าไปที่เซาท์ไลน์
“อีกอย่าง เมื่อเทียบกับความมั่งคั่งและเกียรติยศแล้ว ฉันอยากอยู่เคียงข้างคุณมากกว่า”
ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างเขินอาย เขาต้องไม่กดดันกับประโยคดังกล่าว
เขาไม่รู้ว่าอีวอนน์ตั้งใจพูดออกมาเช่นนั้นรึเปล่า เธอเปลี่ยนเรื่องทันทีและพูดต่อ
“หลังจากได้รับข้อความของคุณเมื่อวานนี้ ฉันก็รู้ว่าถ้าฉันไม่มาปรากฏตัวคุณก็จะเป็นฝ่ายปรากฏตัวมาเอง
“สถานการณ์ของตระกูลกำลังตกอยู่ในความโกลาหล ขืนคุณไปปรากฏตัวที่หน้าประตูบ้านของตระกูลสมิธ ความขัดแย้งระหว่างทั้งสองฝ่ายก็จะยิ่งเลวร้ายลง และอาจทำให้บางเรื่องหมดทางแก้ไข”
“นั่นคือเหตุผลที่ฉันขอให้ฮันเดลช่วยไล่ผู้คุ้มกันและออกมาหาคุณ”
“แต่เฟลทเชอร์รู้เรื่องนี้และเริ่มไล่ล่าเราพร้อมกับลูกน้องของเขา”
“หรือฉันควรจะพูดว่า การยอมให้ฉันออกจากที่พักของตระกูลสมิธก็เป็นส่วนหนึ่งในแผนของเฟลทเชอร์ เขาปล่อยให้เราหนีออกมาเพื่อเพิ่มข้อกล่าวหาของฉันกับแม่”!
“เขาฆ่าผู้คุมสองสามคนที่บาดเจ็บอยู่และโยนความผิดมาที่ฉัน!”
“ดูเหมือนว่าเทอร์รี่ สมิธจะไม่สามารถหาหลักฐานที่เป็นประโยชน์ต่อรูปคดีได้ เขาคงจะหมดหวังแล้ว ถึงได้ทำสิ่งที่ต่ำช้าเช่นนี้”
หลังจากเข้าใจสถานการณ์แล้ว อีวอนน์ก็ขมวดคิ้ว
“ซีอีโอยอร์ก ถ้าเป็นเช่นนั้น แม่ของฉันจะไม่ยิ่งแย่ไปกันใหญ่หรือ?”
ฮาร์วีย์มองไปบนท้องฟ้าและตอบว่า “จากสิ่งที่คุณบอกผม ผมรู้ว่าเทอร์รี่เป็นคนระมัดระวังตัว ผู้ชายแบบนั้นจะไม่ทำอะไรที่สุ่มเสี่ยงและมีแผนสำรองเสมอ เว้นแต่เขาจะหมดหวัง”
“พูดง่าย ๆ ก็คือในเมื่อคุณสามารถหนีไปได้ด้วยตัวเอง แม่ของคุณน่าจะไม่เป็นไร”
“ถ้าเทอร์รี่สามารถควบคุมคุณได้อย่างสมบูรณ์และแน่ใจว่าคุณหมดทางรอด ก็มีเพียงเขาเท่านั้นที่จะสามารถฆ่าคุณและแม่ของคุณได้”
“แต่น่าเสียดายที่เขาจะไม่มีโอกาสทำเช่นนั้น”
อีวอนน์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ แล้วถามขณะขมวดคิ้ว “ฮาร์วีย์ แล้วเราจะทำยังไงดี?”
ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็นว่า “อย่าบุ่มบ่าม เราให้เวลาพวกเขาไปสามวันไม่ใช่หรือ?”
“แน่นอนว่าพวกเขาจะโผล่หน้ามาภายในสามวัน ในทางกลับกัน คุณควรจะอยู่นิ่ง ๆ ไปก่อนฎ”
“คุณจะปลอดภัยเมื่ออยู่กับผม”
แต่หลังจากคิดถึงสถานการณ์เป็นเวลานานฮาร์วีย์ก็ไม่ได้ส่งอีวอนน์กลับไปที่แฟรเกรินท์ ฮิลล์ วิลล่า เพราะซีนเธียร์ ซิมเมอร์สามารถกลับไปที่นั่นได้ทุกวินาที
ยังดีที่ห้องเพรสซิเดนเชียล สวีทในโรงแรมปรากยังคงว่างอยู่ การรักษาความปลอดภัยก็ค่อนข้างดีด้วย ฮาร์วีย์ส่งอีวอนน์ไปที่ห้องสวีทนั้น จากนั้นก็โทรหาเบลลามี เบลค
ฮาร์วีย์ขอให้เบลลามีส่งคนมาให้เขาใช้งาน แต่พวกเขาก็ยังมาไม่ถึง
หลังจากวางสาย เบลลามีก็ตอบด้วยความเคารพว่า “หัวหน้าผู้สอน มีคนอยู่ในมอร์ดู ผมจะบอกให้เขาโทรหาคุณ”
“แต่พวกเขายังไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร เรามา…”
ฮาร์วีย์ตัดบทเขาและพูดอย่างใจเย็นว่า “พอแล้ว ไม่ต้องพูดเรื่องไร้สาระ พวกเขาเชื่อใจได้ใช่ไหม?”
“แน่นอน!”
“เอาล่ะ ส่งเขาไปที่โรงแรมปรากและดูแลเรื่องความปลอดภัยของอีวอนน์
“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ผมจะไปคิดบัญชีกับคุณ!”
“มั่นใจได้เลย ผมเลือกคนเหล่านี้ด้วยตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความภักดี ความแข็งแกร่ง หรือความสามารถในการต่อสู้ พวกเขาไม่แพ้ใครอย่างแน่นอน!” เบลลามีให้คำสัญญาจากอีกฝั่งของโทรศัพท์
