ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1752
ขณะที่อีวอนน์ ซาเวียร์ยังคุยกับแกรี่ ดันเคนและฮานะ รถ Ferrari 488 สีแดงก็ได้แล่นเข้าสู่เขตหนึ่งในมอร์ดูที่เต็มไปด้วยวิลล่าที่หันหน้าเข้าหาทะเล
ย่านนี้มีประวัติศาสตร์ยาวนานหลายร้อยปี อาคารต่าง ๆ เป็นสถาปัตยกรรมแบบตะวันตก แม้ว่าอาคารเหล่านี้จะค่อนข้างเก่า แต่ก็ได้รับการดูแลมาเป็นย่างดี เห็นได้ชัดว่าอาคารเหล่านี้เป็นทรัพย์สินของผู้ที่ค่อนข้างจะชนชั้นสูง
ผู้คนอาจไม่กล้าแม้แต่จะขับรถเข้าไปในเขตนี้ด้วยซ้ำหากพวกเขาไม่มีรถที่หรูพอ
หลังจากนั้นไม่กี่นาที รถก็จอดที่หน้าวิลล่าหลังหนึ่ง จากนั้นฮาร์วีย์ ยอร์กและไคท์ วอลค์เกอร์ก็ลงมาจากรถ
ไคท์พาฮาร์วีย์เดินเข้าไปในห้องโถงของวิลล่า
การตกแต่งในห้องโถงนั้นวิจิตรงดงามพร้อมด้วยเตาผิงแบบดั้งเดิม ถ่านหินระดับไฮเอนด์กำลังลุกไหม้และปล่อยกลิ่นยางสนอันละเอียดอ่อน
ทั้งห้องโถงรู้สึกเหมือนฤดูใบไม้ผลิ หญิงงามเจ็ดคนนั่งอยู่ในที่นั่งของตน
ผู้หญิงที่นั่งตรงกลางดูเหมือนจะอายุราว ๆ สามสิบ ผิวของเธอดูเรียบเนียน คิ้วของเธอบนเรือนร่างที่น่าหลงใหลเป๊ะราวกับว่ามาจากภาพวาด ภาพนั้นช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน
เธอสวมเสื้อคลุมที่ทำขึ้นเฉพาะในกังนัมขณะที่นั่งไขว้ขาเรียวยาวและอุ้มแมวเปอร์เซียไว้ในอ้อมแขน
แม้ว่าผู้หญิงอีกหกคนจะดูด้อยกว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงกลาง แต่พวกเธอก็ยังคงรักษาร่างกายที่งดงามไว้ได้อย่างดี
เมื่อเหล่าผู้หญิงเห็นฮาร์วีย์และไคท์เดินเข้ามา การพูดคุยเงียบ ๆ ของพวกเธอก็หยุดลงทันทีขณะที่พวกเธอมองทั้งคู่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“แม่เลี้ยง คุณน้า”
ไคท์ดึงฮาร์วีย์เข้ามาและทักทายผู้หญิงเหล่านั้นด้วยท่าทางที่เฉยเมย
ผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงกลางไม่ใช่ใครอื่นนอกจากแม่เลี้ยงของไคท์ แองเจลิน่า จอห์น
“แม่เลี้ยงเหรอ?”
แองเจลีน่าจ้องมองไคท์ด้วยสีหน้าที่แสดงถึงความเย้ยหยัน
“ฉันไม่คิดว่าเธอจะเรียกฉันแบบนั้นด้วยซ้ำ หากพิจารณาจากความสัมพันธ์ของเรา ฉันคิดว่าเธอจะไม่มาที่นี่และทักทายฉันด้วยความเคารพซะอีก”
แองเจลิน่าดูค่อนข้างภูมิใจที่เธอเปล่งออร่าจากความเป็นรุ่นพี่และความหยิ่งยโสที่อยู่ภายในตัวเธอ
ฮาร์วีย์สำรวจดูผู้หญิงรอบตัวเขาด้วยความใจเย็น แม้ว่าไคท์จะไม่เคยพูดถึงแม่เลี้ยงของเธอ แต่ความสัมพันธ์ของพวกเธอดูแย่มากเมื่อพิจารณาจากการท่าทางของไคท์
แต่มันก็เป็นเรื่องปกติ แม่เลี้ยงคนไหนมีความสัมพันธ์ที่ดีกับลูกติดบ้าง?
ไคท์ขมวดคิ้ว ดูเหมือนเธอต้องการที่จะโต้ตอบแม่เลี้ยงของเธอ แต่หลังจากที่ครุ่นคิดแล้ว เธอก็นิ่งไป
“แล้วนี่ใคร? บอดี้การ์ดหรือคนขับรถคนใหม่เหรอ?”
แองเจลีน่ากอดแมวเปอร์เซียในอ้อมแขนขณะที่มองฮารืวีย์ซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ ไคท์ด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ร่างสูงสะอาดสะอ้านแบบที่ใครเห็นก็ต้องหลงรักเมื่อแรกพบ
น่าเสียดายที่เสื้อผ้าของเขาธรรมดาเกินไป ทั้งตัวเขาราคาไม่ถึงร้อยห้าสิบดอลลาร์ด้วยซ้ำ แม้แต่นาฬิกาของเขาก็ดูเก่า แน่นอนว่าเขาคงเป็นแค่ผู้ชายธรรมดา ๆ
คนแบบนี้ก็เป็นได้แค่บอดี้การ์ดหรือคนขับรถเท่านั้น
ในความคิดเห็นของแองเจลิน่า ไคท์ได้ล้ำเส้นเมื่อนำคนแบบนี้เข้ามา
ไคท์มองไปทางฮารืวีย์โดยไม่รู้ตัว
ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าด้วยความเคารพ
“สวัสดีคุณน้า ผมชื่อฮาร์วีย์ ยอร์ก”
“เงียบซะ!”
ในขณะนี้ แองเจลีน่ากำลังหยิ่งผยองอย่างที่สุด
“ใครให้พูดเหรอ?
“แกมีสิทธิ์พูดที่นี่ด้วยเหรอ?
“ดูสารรูปตัวเองซะบ้าง! คนต่ำต้อยไม่มีสิทธิ์พูดกับฉัน!
“หัดเจียมตัวซะบ้าง!”
