ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1806
“เข้าใจแล้ว”
ฮาร์วีย์เข้าใจทั้งหมดแล้ว
“ไม่แปลกใจเลยที่พ่อของคุณและแองเจลิน่าถึงเกลียดคุณมากขนาดนี้และต้องการให้คุณแต่งงานไว ๆ
“ทั้งหมดเป็นเพราะหุ้นที่คุณถืออยู่
“แต่ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมยินดีที่จะช่วยให้คุณกลับมามีอำนาจสูงสุดในองค์กรวอล์คเกอร์นะ”
ทำไมเขาจะไม่ช่วยไคท์ต่อไปหากเขาสามารถทำได้ล่ะ?
“อืม… ขอบคุณนะ”
ไคท์รู้สึกสับสน เธอรู้ว่ามันเป็นเกียรติที่สูงส่งที่ฮาร์วีย์จะเสนอช่วยทำให้เธอกลับไปมีอำนาจสูงสุดในบริษัทได้อีกครั้ง แต่เธอก็ยังคงเพียงแต่พยักหน้าเพราะเธอไม่ต้องการที่จะปฏิเสธข้อเสนอของเขาโดยตรง
รถกำลังแล่นอยู่บนถนนไปทางวิลล่าเมื่อโทรศัพท์ของฮาร์วีย์ดังขึ้น
ฮาร์วีย์มองดูโทรศัพท์ด้วยความงุนงง
‘เฮเซล?’
ทั้งสองไม่ได้ติดต่อกันมากนัก แล้วทำไมตอนนี้เธอถึงโทรหาฮาร์วีย์ล่ะ?
ฮาร์วีย์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะส่งสัญญาณให้ไคท์หยุดรถข้างถนนแล้วรับโทรศัพธ์
“เฮเซล มีอะไรเหรอ? จะเลี้ยงข้าวผมหรือไง?”
“คุณก็คิดถึงแต่อาหารนั่นแหละ!”
เฮเซลกำลังเดือดดาลด้วยความโกรธที่ปลายสาย
“คุณเป็นอะไรไป? เมื่อวานคุณก็ขาดงาน และวันนี้คุณก็ไม่มาอีก! คุณจะทำอะไรของคุณกันแน่?!
“คุณรู้บ้างไหมว่าฉันต้องทำอะไรมาบ้างเพื่อที่จะให้คุณได้มาทำงานที่นี่?!
“คุณกำลังไม่ให้เกียรติฉันด้วยการขี้เกียจ!”
ฮาร์วีย์ตอบด้วยความใจเย็นว่า “ถ้าผมจำไม่ผิด ผมลาไว้สามวันนะ”
“สามวันงั้นเหรอ? คุณคิดว่าตอนนี้คุณสูงส่งนักหรือไง?! คุณคิดว่าคุณจะหยุดสามวันได้เพียงพราะคุณขออย่างนั้นเหรอ?!”
เฮเซลระเบิดความโกรธออกมา
“คุณคิดว่านายน้อยวอล์คเกอร์จริงจังเพียงเพราะเขาพูดแบบนั้นอย่างนั้นเหรอ?!
“พระเจ้า คุณเป็นพนักงานใหม่นะ! อย่างน้อยช่วยทุ่มเทให้กับงานหน่อยได้ไหม?!”
ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ
“นี่คุณกำลังจะบอกว่าคำพูดของนายน้อยวอล์กเกอร์เป็นเพียงลมปากอย่างนั้นเหรอ?”
“ฮาร์วีย์ ยอร์ค คุณควรจะปฏิบัติต่อนายน้อยวอล์กเกอร์ให้ดีกว่านี้!”
เฮเซลพยายามเตือนฮาร์วีย์อย่างขมขื่น
“คุณไม่รู้เหรอว่าสัญญาเป็นเพียงของขวัญให้คุณ!
“เฮลีย์และคนอื่น ๆ เป็นคนใหญ่คนโตทั้งนั้น! คุณคิดว่าสัญญานั้นจะได้มาง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ?!
“ทั้งสองลงนามในสัญญาเพียงเพราะนายน้อยวอล์คเกอร์ขอให้เลดี้วอล์คเกอร์พูดถึงสิ่งดี ๆ เกี่ยวกับคุณ!
“คุณไม่รู้อะไรเลยแต่ คุณก็ยังคิดว่าคุณร้อนแรงยิ่งใหญ่อย่างนั้นเหรอ?!
“นายน้อยวอล์คเกอร์ให้คุณมีหน้าที่ในบริษัทเพียงเพื่อให้คุณได้มีผลงาน แต่คุณยังคิดว่าคุณทำทั้งหมดนั้นด้วยตัวคุณเองอย่างนั้นเหรอ?!
“คิดสิ ฮาร์วีย์! คุณเป็นแค่คนโง่ที่น่าสงสาร คุณจะมีศักดิ์ศรีอะไรได้ในเมืองใหญ่ระดับนานาชาติอย่างมอร์ดู?! คุณจะมีอำนาจแบบนั้นที่นี่ได้?!
“ไม่เป็นไรถ้าคุณจะไม่มีความรู้สึกขอบคุณนายน้อยวอล์คเกอร์ แต่คุณยังล้อเขาเล่นอีก! สติของคุณหายไปไหน?!”
ฮาร์วีย์ถอนหายใจ
“ดูเหมือนว่านายน้อยวอล์คเกอร์จะมีอำนาจมากถ้าเขาสามารถทำให้ไคท์โน้มน้าวเขาได้ทั้ง ๆ ที่ผมเป็นเพียงคนแปลกหน้า!
“ผมลองถามไคท์เองดีไหมว่ามีสิ่งนั้นเกิดขึ้นจริง ๆ หรือเปล่า?”
ไคท์นั่งอยู่ข้าง ๆ ฮาร์วีย์; ฮาร์วีย์เชื่ออย่างสมบูรณ์หลังจากที่สตีเวนโยนความผิดทั้งหมดให้เขา
“หยุดพล่ามไร้สาระและกลับมาทำงานได้แล้ว!
“ถ้าไม่มา ฉันจะบอกเรื่องนี้กับพ่อด้วย!
“ถ้าถูกไล่ออกจากบ้านตัวเองก็อย่ามาโทษฉันล่ะ!”
ฮาร์วีย์พูดไม่ออกหลังจากที่ได้ยินเรื่องเคลลี่
“ได้ ผมจะไปทำงานเดี๋ยวนี้เลย
“บอกนายน้อยวอล์คเกอร์ด้วยว่าผมจะซาบซึ้งชั่วนิรันดร์!”
