ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1809
“อย่างแรก ผมจัดการเรื่องนี้คนเดียวได้ นี่ไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด ดังนั้นคุณไม่ต้องไปหานายท่านวอล์คเกอร์หรือนายหญิงวอล์คเกอร์
“ข้อสอง ผมจะได้ 20 เปอร์เซ็นต์จากเงินนั้นหากผมเอามันกลับมาได้
“ตกลงไหม?”
‘ฮาร์วีย์เหรอ?’
‘เขาจะไปทวงเงินนั้นเหรอ?’
‘และเขายังเรียกเพิ่มเป็น 20 เปอร์เซ็นต์อีก’
ทุกคนเย้ยหยันฮาร์วีย์หลังจากที่เห็นท่าทางที่เฉยชาของเขา
‘เด็กคนนี้คงไม่รู้ว่าเขากำลังจะเจอกับใคร’
‘เขาคิดว่าคนอย่างทิโมธีจะให้ยอมคนง่าย ๆ เหรอ?’
‘เขาอาจถูกเตะหน้าทันทีถ้าทิโมธีรู้ว่ามีคนที่เขาไม่รู้จักบุกเข้าไปในบ้านของเขา’
‘แน่นอนว่าทิโมธีจะไม่สามารถทำอย่างนั้นได้เพราะเขานั่งอยู่ในรถเข็น แต่เขามีลูกน้องมากมาย!’
เฮเซลตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นฮาร์วีย์โดดเด่นแบบนั้น เธอดึงเขาลงมาและพูดว่าว่า “ฮาร์วีย์ หยุดเล่นได้แล้ว!
“นี่ไม่ใช่เรื่องที่คุณจะแก้ไขได้!
“เลิกอวดดีสักทีได้ไหม?!”
สตีเว่นชะงักเล็กน้อย เขามองฮาร์วีย์ซึ่งไม่ได้มาทำงานเป็นเวลาสองวันตั้งแต่หัวจรดเท้าและสงสัยว่าทำไมเดนเซลถึงยังไม่ฆ่าเขาอีก
ท้ายที่สุดแล้วสตีเว่นไม่ได้นับว่าอยู่ในวงสังคมระดับสูง เพราะฉะนั้นคงจะต้องใช้เวลาอีกนานกว่าเขาจะได้ข่าวว่าเดนเซลถูกฆ่าไปแล้ว
ในขณะนี้ สตีเวนกำลังมองดูฮาร์วีย์ด้วยความสนใจ
“ฮาร์วีย์ คุณแน่ใจเหรอว่าจะได้เงินคืนมา?”
ฮาร์วีย์ตอบด้วยความใจเย็นว่า “แค่กดโทรออกก็ได้แล้ว”
“ได้ ในเมื่อคุณมั่นใจว่าสามารถทำงานสำเร็จได้อย่างง่ายดาย ผมก็จะปล่อยให้มันเป็นหน้าที่ของคุณ!
“ถ้าคุณสามารถเอาเงินคืนมาได้จริง ๆ ผมจะให้คุณ 3 ล้านดอลลาร์เดี๋ยวนี้เลย! ทุกคนที่นี่จะเป็นพยาน!
“และผมสัญญาด้วยว่าหลังจากวันนี้ไปคุณจะไม่ต้องเข้ามาทำงานอีก แค่มารับค่าจ้างทุกเดือนก็พอ!”
สตีเว่นแสดงสีหน้าแปลก ๆ ในเมื่อเดนเซลยังไม่ฆ่าฮาร์วีย์สักที เขาก็ไม่รังเกียจที่จะใช้ทิโมธีให้ทำอย่างนั้น
“นายน้อยวอล์คเกอร์ เขาแค่โม้ไปเท่านั้น เขาจะทำอย่างนั้นได้ยังไง?
“อย่าให้เขาดึงคุณลงมาตกต่ำเลย!”
เฮเซลลุกขึ้นและดึงฮาร์วีย์
“นั่งลง ฮาร์วีย์! คุณรู้รึเปล่าว่าลูกค้าคือใคร?! นี่ไม่ใช่เวลาที่คุณจะมาอวดดี!
“ถ้าคุณไปทวงเงินคืนจริง ๆ ความพิการยังถือว่าเบาไป!
“จะไม่มีใครช่วยคุณได้แม้ว่าคุณจะถูกโยนลงนรก!”
เฮเซลเริ่มรู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย
ฮาร์วีย์มองไปที่เฮเซลขณะที่เขาสับสนเล็กน้อย
“ไม่ต้องห่วง ผมจะไม่เป็นไรหรอก
“ก็แค่กดโทรออกเอง”
“เอาล่ะฮาร์วีย์ ในเมื่อคุณอย่างนั้นแล้ว ผมจะถือว่าคุณรับงานนี้!”
สตีเว่นไม่ยอมแม้แต่จะให้โอกาสเฮเซลพูดและจบการตกลงในทันที
“ผมให้เวลาคุณสามวันในการทวงเงินคืน!
“ถ้าคุณได้เงินมา 20 เปอร์เซ็นต์จะเป็นของคุณ!
“ถ้าไม่ได้ก็อย่ากลับมาอีก!
“และคุณจะต้องจ่าย 20% ของจำนวนนั้นแทนค่าเสียเวลาของทุกคนที่นี่ด้วย!” สตีเวนพูดอย่างชอบธรรม จากนั้นก็จ้องเฮเซล
“คุณไม่ต้องพูดกับเขาให้เปลืองน้ำลายหรอกเฮเซล หนุ่ม ๆ อย่างเขาควรที่จะมีปัญหาบ้างเป็นระยะ ๆ เพื่อที่จะได้รู้ถึงขีดจำกัดของตัวเอง!”
เฮเซลกระทืบเท้าอย่างหมดหนทาง
เธอรู้ว่าฮาร์วีย์ไม่มีทางที่จะทวงเงินนั้นคืนมาได้
สุดท้ายพ่อของเธออาจจะต้องไปอ้อนวอนคนอื่นเพื่อขอความช่วย
เฮเซลอยากจะบีบคอฮาร์วีย์จนตายโดยไม่ลังเล
“ผมไม่ต้องใช้ถึงสามวันเพื่อจัดการกับเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้หรอก ผมแค่ต้องการเวลาเท่าเดิม สามสิบนาที”
ฮาร์วีย์หยิบโทรศัพท์ออกมาด้วยความใจเย็น
