ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1817
เซธตัวสั่นจนถึงรองเท้าบู๊ตของเขา เขาไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไร
ฮาร์วีย์พูดอย่างเฉยเมยว่า “ผมลืมบอกคุณ
“ทิโมธีไม่สามารถหนุนหลังเขาได้แล้ว!
“ผมหักแขนขาของเขาเอง
“คุณคิดว่าเขาจะยังสามารถช่วยเซธได้จริง ๆ เหรอ?”
ข่าวนั้นทำให้คนทั้งวงช็อก!
‘อะไรนะ?!’
‘เขาหักแขนขาของทิโมธีอย่างนั้นเหรอ?!’
‘เป็นไปได้อย่างไร?!’
เฟร็ดและคนอื่น ๆ แทบจะอ้าปากค้างจนค้างหลุดจากโครงหน้า! พวกเขามองฮาร์วีย์อย่างเหลือเชื่อ
พวกเขาไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ฮาร์วีย์พูด แต่พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น
ดวงตาของแลรี่กระตุกไม่หยุด
“แม้แต่ทิโมธีก็ไม่สามารถหนุนหลังเขาได้ คุณคิดว่าอีเลียส พาเทลจะช่วยอะไรคุณได้จริง ๆ เหรอ?”
เคล้ง!
ฮาร์วีย์หยิบตราวงตระกูลพาเทลขึ้นมาและหักมัน
สีหน้าของเฟร็ดและคนอื่น ๆ เปลี่ยนไปอย่างลนลาน จากนั้นพวกเขาก็มองฮาร์วีย์ในขณะที่ยังคงไม่เชื่อคำพูดของเขา พวกเขาต่างปิดปากตนเองและพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่กรีดร้อง
สีหน้าของแลรี่เปลี่ยนไปในทันที
“ไอ้สารเลว!
“กล้าดียังไงถึงได้ทำลายตราของเจ้าชายพาเทล?!”
ฮาร์วีย์ปรบมือด้วยสีหน้าที่สงบนิ่ง จากนั้นก็พูดว่า “ไทสัน มีคนต้องสงสัยว่าแบล็กเมล์ฉันเพื่อเงินรวม 3.2 พันล้านดอลลาร์! เรียกตำรวจมาจับเขาเดี๋ยวนี้!”
ไทสันโทรหาเจย์พร้อมกับกองกำลังตำรวจหลังจากนั้นไม่นานเพื่อให้นำแลรี่และคนอื่น ๆ กลับไปที่สถานีตำรวจ
ถึงตำรวจจะจับใครไม่ได้เพราะปัญหาเศรษฐกิจเกี่ยวข้องกับคดีแพ่ง แต่มันก็พอที่จะเป็นข่าวที่แพร่ไปทั่ว!
หุ้นของเฮงเดียน เวิร์ล สตูดิโอลดลงยิ่งกว่าเดิม
สำหรับแลรี่ นี่เป็นความผ่ายแพ้ถึงที่สุด
ที่สำคัญกว่านั้นคือ เหล่าดาราที่ไปกับเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับการซื้อขายอาหารทะเลผิดกฎหมายและถูกเก็บตัวไปสอบสวนเพิ่มเติม
เฟร็ดเองก็ยังถูกเก็บตัว
เนื่องจากเขาสาดน้ำใส่หน้าของจอร์จ จึงถือเป็นการกระทำที่จงใจทำร้ายและจำเป็นต้องได้รับการสอบสวนเพิ่มเติม
เว้นแต่จอร์จจะสั่งให้ตำรวจหยุดดำเนินการ เฟร็ดก็จะต้องอยู่ในตารางอีกสักสองสามวัน
และยังคงต้องพิจารณาว่าน้ำที่ใช้นั้นเป็นน้ำประปาหรือน้ำแร่ แต่ก่อนที่การสอบสวนจะยุติลง เฟร็ดจะไม่มีโอกาสที่จะได้ออกมาก่อนกำหนด
แลรี่รู้สึกอับอายขายหน้ามาก ไม่เพียงแต่เขาจะล้มเหลวในการเหยียบย่ำฮาร์วีย์เท่านั้น แต่เขายังประสบความสูญเสียครั้งใหญ่เพราะเหตุนี้
ทันทีที่ออกจากสถานีตำรวจ เขาก็ตรงไปที่สวนบนดาดฟ้าที่ศูนย์กลางของมอร์ดู
สถานที่นี้ดูเหมือนสวรรค์ที่ซ่อนอยู่เหมือนเคย ภูเขาปลอมถูกวางไว้ทุกที่พร้อมกับศาลา ดอกไม้ ต้นไม้ และสะพานเล็ก ๆ บนน้ำที่ไหล
ลมแรงที่พัดผ่านทำให้แลรี่สงบลงเล็กน้อย
ในขณะนี้เขากำลังดูเอเลียสฝึกดาบไทเก็กด้วยความเคารพ
เมื่อเทียบกับไท่เก๊กของเขาก่อนหน้านี้ การแกว่งดาบทุกครั้งจะรู้สึกเหมือนกับดาวตกบนท้องฟ้ายามค่ำคืน ทุกการเคลื่อนไหวนั้นง่ายดาย สวยงาม และน่าตื่นเต้น
หากเป็นสมัยโบราณ เอเลียสคงจะถูกเข้าใจผิดว่าเป็นอัศวินอย่างแน่นอน
แต่แม้กระทั่งในยุคนี้ การเคลื่อนไหวของเขาก็สามารถพิสูจน์ความแข็งแกร่งของความกล้าหาญของเขาได้
ชวิง ชวิง ชวิง!
กระแสดาบสลายรอบตัวเขา ใบไม้ที่ร่วงหล่นถูกแยกออกด้วยการตัดขาดอย่างแม่นยำทั้งหมด
“เก่งจริง ๆ ครับ!”
แลรี่กล่าวในขณะที่เขาตกใจสุดหัวใจ เขาไม่ได้พยายามที่ประจบอีเลียสเลย เพียงแต่ทักษะของเขาน่าทึ่งจริง ๆ
อีเลียสเมินแลรี่และเก็บดาบของเขาไว้ในฝัก จากนั้นก็โยนให้เลขาของเขาที่ยืนอยู่ด้านข้าง
เลขารีบนำชามน้ำร้อนมาให้เอเลียสเพื่อล้างมือ
แลรี่เฝ้าดูอย่างตั้งใจจนกระทั่งอีเลียสฝึกเสร็จ จากนั้นจึงเดินไปต้อนรับเขาด้วยการคำนับ
“เจ้าชายพาเทล”
