ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1837
หลังจากฟังคำอธิบายของไคท์ ฮาร์วีย์ก็เข้าใจสถานการณ์
เขาทิ้งไคท์ไว้ในวิลล่าและออกไปคนเดียวเพราะเขามัวแต่ยุ่งอยู่กับหลายเรื่อง
หลังจากผ่านความยากลำบากเช่นนี้ เมื่อผู้หญิงถูกทิ้งให้อยู่บ้านตามลำพัง เธอจะไม่มีความรู้สึกปลอดภัย ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่ไคท์จะต้องการให้ใครสักคนมาปกป้องเธอ
ฮาร์วีย์ยิ้มและยื่นมือออกไป
“รุ่นพี่เบรนแนนใช่ไหม? ผมเข้าใจคุณผิดไปนิดหน่อย”
“ผมฮาร์วีย์ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“อืมมม”
เบรนแนนยังคงแสดงสีหน้านิ่งเฉยในขณะที่เขาจับมือฮาร์วีย์อย่างไม่เต็มใจ ราวกับว่าเขาไม่ต้องการเข้าใกล้ฮาร์วีย์มากกว่านี้
ฮาร์วีย์หรี่ตา แต่ไม่ได้พูดอะไร เขาเปิดกล่องอาหารแบบซื้อกลับบ้านออกมา “รุ่นพี่เบรนแนน ถ้าคุณยังไม่ได้ทานอะไร ทำไมคุณไม่ร่วมรับประทานอาหารกับเราล่ะ?”
เบรนแนนยิ้มเย้ยหยันออกมา
“ฮาร์วีย์ ใช่ไหม? ไม่ต้องห่วง ในเมื่อฉันมาอยู่ที่นี่แล้วฉันจะเป็นคนดูแลความปลอดภัยของรุ่นน้องเอง”
“แล้ว?”
ฮาร์วีย์ไม่เข้าใจว่าเบรนแนนกำลังจะพูดอะไร
“ดังนั้นธุระของเธอจึงไม่ใช่ธุระของคุณ เราจะไม่อยู่ที่นี่ และของพวกนี้ก็ไม่คู่ควรกับสถานะของเธอเช่นกัน
“ไคท์เก็บข้าวของแล้วตามฉันมา ฉันจะเลี้ยงเธอด้วยอาหารมื้อใหญ่เลยล่ะ” เบรนแนนเอ่ยปากออกมาอย่างเปิดเผย
เขารู้สึกว่าความสัมพันธ์ของฮาร์วีย์และไคท์ค่อนข้างมีลับลมคมในและดูเข้าข่ายก้อร่อก้อติก เขาอยากที่จะแยกทั้งสองคนออกจากกันในทันที
ฮาร์วีย์จ้องมองที่ไคท์โดยไม่พูดอะไร
ไคท์ขมวดคิ้วใส่เบรนแนน “รุ่นพี่ ฉันบอกรุ่นพี่ทางโทรศัพท์แล้ว
“ฉันขอร้องรุ่นพี่ก็เพราะหวังว่ารุ่นพี่จะปกป้องฉัน ในขณะเดียวกันก็ช่วยฮาร์วีย์ไปด้วย
“อย่างไรเสีย เขาก็ต่อต้านลูคัส พ่อของฉันและผู้หญิงคนนั้นเพื่อฉัน
“ถ้าฉันออกไปจากที่นี่ในตอนนี้ เขาอาจจะตกอยู่ในอันตรายได้!
“นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันไปไหนไม่ได้”
เบรนแนนหัวเราะอย่างเย็นชา “รุ่นน้อง เธอยังเด็กอยู่เลย เธอจะรู้ได้ยังไงว่าตัวเองไม่ได้กำลังถูกหลอกใช้อยู่?
“ฟังคำแนะนำของฉันและอยู่ให้ห่างจากชายคนนี้ จู่ ๆ เขาเข้ามาใกล้เธอและทำเพื่อเธอมากมาย เธอคิดว่าเขาไม่มีแรงจูงใจซ่อนเร้นอยู่จริง ๆ เหรอ?
“ยิ่งถ้าอยู่ใกล้เขามากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งจะตกอยู่ในอันตรายมากขึ้นเท่านั้น
“อีกอย่าง ฉันไม่ได้มีหน้าที่ที่จะไปปกป้องเขา”
ไคท์ฟังเขาและค่อนข้างร้อนใจ เธอวิ่งไปอยู่ข้างกายฮาร์วีย์แล้วกระซิบว่า “ฮาร์วีย์ รุ่นพี่ของฉันเป็นคนอารมณ์ร้อน แต่เขามีฝีมือจริง ๆ ถ้ามีเขาอยู่ใกล้ ๆ เราจะปลอดภัยมากขึ้น
“เราคงไม่โชคดีนักหากเกิดเหตุการณ์อย่างเรื่องที่ถนนเลียบชายฝั่งอีกครั้ง”
“คุณต้องการให้ผมทำอะไร?” ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็น
“คุณลองขอโทษเขาหน่อยสิ ถ้าคุณขอโทษ เขาจะต้องช่วยเหลือคุณอย่างแน่นอน”
“ฉันขอร้องคุณเถอะนะ ทำเพื่อฉันสักครั้งได้ไหม?”
ฮาร์วีย์ไม่อยากให้เบรนแนนได้ชมฉากนี้อีกต่อไป แต่เมื่อเห็นใบหน้าอันสวยงามของไคท์เปื้อนน้ำตาหัวใจของเขาก็อ่อนยวบลง เขาเดินไปข้างหน้าและยกมือไหว้อีกฝ่ายอย่างนอบน้อม
“รุ่นพี่เบรนแนน เพราะผมไม่ดีเอง”
“ฮึ่ม.. อย่างน้อยนายก็ยังคิดได้!” เบรนแนนอุทานอย่างเหนือกว่า
“รุ่นน้องของฉันบอกว่านายเป็นคนที่ปกป้องเธอ แต่ฉันไม่เชื่อ”
ฮาร์วีย์พูดยังไม่ใส่ใจที่จะให้คำตอบตรง ๆ “มันก็แล้วแต่คุณจะคิด”
วิ้ว!
จู่ ๆ เบรนแนนก็ยกมือขึ้นแล้วเหวี่ยงมันไปที่หน้าอกของฮาร์วีย์
การกระทำของเขารวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ มันเป็นการเคลื่อนไหวแบบมวยปาจี๋
ตามคำกล่าวในปัจจุบัน จะสามารถเรียนรู้วิชาไท่เก็กได้ก็ต่อเมื่อใช้เวลาอย่างน้อยสิบปีไปกับมัน ในขณะที่เรียนมวยปาจี๋แค่ปีเดียวก็สามารถฆ่าคนได้แล้ว
คำพูดนี้เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่ามวยปาจี๋ดุร้ายเพียงใด
เบรนแนนทำเพียงแค่แกว่งฝ่ามือ แต่การโจมตีนั้นรวดเร็วและอันตรายถึงชีวิต
