ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1838
ฮาร์วีย์ถอยหลังไปครึ่งก้าว เขาหลบเลี่ยงฝ่ามือของเบรนแนนโดยไม่ต้องใช้ความพยายาม
ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ!
เบรนแนนตกใจเล็กน้อย เขาเริ่มแกว่งแขนทั้งสองข้างในเวลาไล่เลี่ยกัน เพื่อปิดกั้นทางหนีทีไล่ของฮาร์วีย์จากทั้งสองทิศทาง
ฮาร์วีย์หลบการโจมตีของเขาอย่างใจเย็น จากนั้นตบหน้าเบรนแนนอย่างแรง
เพี๊ยะ!
เกิดเสียงดังก้องไปทั่วบริเวณ ฮาร์วีย์ไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด ในขณะที่เบรนแนนจบลงด้วยการมีรอยฝ่ามือที่ปรากฏเด่นชัดบนแก้มของเขา
การตอบโต้ของฮาร์วีย์ทำให้เบรนแนนตกตะลึงเป็นอย่างมาก
เขาประกาศตัวเองว่าเป็นมืออาชีพในหมู่คนรุ่นใหม่ ในตอนที่เขาทดสอบฮาร์วีย์เมื่อสักครู่ เขาใช้แรงไปประมาณหกส่วนจากสิบส่วนของพลังทั้งหมดที่มี
เขาไม่คิดมาก่อนว่าฮาร์วีย์จะสามารถหลบเลี่ยงการโจมตีของเขาได้ ไหนจะยังสามารถตบหน้าเขาได้อีก
ฮาร์วีย์โบกมือไปเบา ๆ และพูดอย่างใจเย็นว่า “รุ่นพี่เบรนแนน พอแล้ว พอแล้ว”
“รุ่นพี่ ฮาร์วีย์อยู่ฝ่ายเดียวกับพวกเรานะ!”
ตอนนี้ไคท์ค่อนข้างอารมณ์เสีย เธอรีบเข้าไปหาเบรนแนนและตำหนิเขาด้วยความโกรธทันที
“ฉันขอให้รุ่นพี่มาที่นี่เพื่อไม่ให้ปัญหามันลุกลามไปใหญ่โตมากกว่านี้!
“ถ้ารุ่นพี่จะทำแบบนี้อีกพี่ก็ออกไปเถอะ! ฉันไม่ต้องการรุ่นพี่ที่นี่แล้ว!”
ใบหน้าของเบรนแนนฉายแววขุ่นเคือง เขาไม่คิดว่าฮาร์วีย์มีฝีมือ และกลับเชื่อมั่นเสียเหลือเกินว่าคนรับของเหตุการณ์เมื่อครู่นี้เกิดขึ้นเพราะความประมาทเลินเล่อของเขาเอง
แต่ต่อหน้าไคท์ซึ่งกำลังจะระเบิดอารมณ์ เขาต้องฝืนยิ้ม
“อย่าโมโหไปเลยนะรุ่นน้อง ฉันแค่ทดสอบทักษะของเขาก็เท่านั้น
“ใช้ได้เลยนะ ไม่แปลกใจเลยที่เขาสามารถช่วยเธอให้พ้นจากการคุมตัวของแองเจลิน่าได้
“แต่เร็ว ๆ นี้เราจะต้องเผชิญหน้ากับลูคัส
“ฉันได้ยินมาว่าเขากลับมาจากโวลซิ่งแล้ว เลอบรอน นักฆ่าระดับแนวหน้าของเขาก็ปรากฏตัวขึ้นในมอร์ดูแล้วเช่นกัน
“ลูคัสอาจส่งเลอบรอนมาจัดการกับเธอด้วยซ้ำไป
“ฮาร์วีย์อาจพอมีฝีมืออยู่บ้าง แต่เขาคงจะสู้เลอบรอนได้ไม่ถึงสามกระบวนท่าหรอก!”
เบรนแนนแสดงความเห็นอกเห็นใจฮาร์วีย์ ในสายตาของเขาฮาร์วีย์กำลังขุดหลุมฝังตัวเองด้วยการพยายามช่วยไคท์และช่วยชีวิตหญิงสาวที่กำลังตกทุกข์ได้ยาก
เมื่อทุกอย่างผ่านพ้นไป ไคท์จะยังคงถูกบังคับให้ทำหน้าที่ไกล่เกลี่ยสถานการณ์อยู่วันยันค่ำ เมื่อคิดเช่นนี้ เบรนแนนก็สันนิษฐานได้อย่างรวดเร็วว่าฮาร์วีย์จะเป็นแค่ขยะไร้ประโยชน์ชิ้นหนึ่งเท่านั้น
ฮาร์วีย์ยังคงนิ่งเฉย ในขณะที่เบรนแนนยังโอ้อวดตัวเองไม่หยุด ทั้งที่เพิ่งจะถูกตบหน้าไปอย่างรุนแรง
ถ้าไม่ใช่เพราะไคท์ฮาร์วีย์คงไล่ชายคนนี้ออกไปแล้ว
แต่เมื่อเบรนแนนพูดถึงเลอบรอนความสนใจของฮาร์วีย์ก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้น
“คุณรู้จักเลอบรอนงั้นหรอ? คุณรู้จักเขาใช่ไหม?”
“ยอร์ก รุ่นพี่ไม่ได้รู้จักเขาดีขนาดนั้น
“แค่เพราะเลบรอนเป็นนักฆ่าที่ดีที่สุดของลูคัส เขาเป็นที่รู้จักอย่างมากในมอร์ดู ดังนั้นเกือบทุกคนที่นี่ต่างก็รู้จักเขากันหมด”
ฮาร์วีย์พยักหน้า
เบรนแนนนั่งไขว่ห้างบนโซฟาอย่างเฉยเมย “เลอบรอนเป็นราชาแห่งอาวุธแห่งอเมริกาที่ปลดเกษียณแล้ว ลูคัสจ้างเขาด้วยราคาที่สูงลิ่ว และใช้เขาเพื่อกำจัดสิ่งกีดขวางทุกรูปแบบที่อาจขัดขวางแผนการอะไรก็ตามของเขา
“ว่ากันว่าเลอบรอนได้ฆ่าคนไปอย่างน้อยแปดร้อยคนแล้ว
“เลบรอนมักจะฆ่าคนเหล่านั้นด้วยกระสุนเพียงนัดเดียวเสมอ เขาหาตัวจับได้ยาก
“แม้ว่าฉันอาจจะพูดไม่ได้เต็มปากว่าตอนนี้เขาอยู่ในมอร์ดูแล้วก็เถอะ
“แต่อย่างน้อยที่สุด เขาก็ไม่กล้ารุกรานเจ้านายของฉัน หัวหน้าลีโอนาร์ด เบรย์
“อาจารย์ของฉันเป็นปรมาจารย์เก่าแก่ แม้ว่าเขาจะมีอายุเกือบร้อยปี แต่มวยปาจี๋ของเขาก็นับได้ว่ามีเอกลักษณ์ ไม่ต้องคิดถึงเรื่องต่อกรกับเขาหรอก เลอบรอนเข้าใกล้เขาไม่ได้ด้วยซ้ำ!”
“นายจะอ้อนวอนตอนนี้เลยก็ได้นะถ้านายกลัว ฮาร์วีย์”
“เพราะถ้านายอ้อนวอน ฉันจะปกป้องนายในนามของเบรย์ เทมเปิล”
“หืม? ต้องการเวลาคิดหน่อยหรือเปล่า?”
เบรนแนนมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่หรี่ลง ในความคิดของเขา ไม่ว่าใครเวลาเผชิญหน้ากับความตายก็เข่าอ่อนด้วยกันทั้งนั้น
