ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1864
“พวกเขาเป็นคู่รักที่น่ารักมากเลยว่าไหม?
“เมื่อถึงเวลาพวกเราจะเติมเต็มความฝันของพวกเขา มาทำให้พวกเขาได้ตายในอ้อมกอดของกันและกันเถอะ!
“หึ…”
ขณะที่จินตนาการถึงวิธีการเหยียบย่ำฮาร์วีย์ ยอร์ก รอยยิ้มเหยียดหยามก็เผยบนใบหน้าของแองเจลีน่า จอห์น
ทว่า จู่ ๆ ร่างกายของแองเจลิน่าก็แข็งเกร็งระหว่างที่เธอพูดและล้มลงบนเตียงในโรงพยาบาลอีกครั้ง
จัสติน วอล์คเกอร์มองมาทางเธอตามสัญชาตญาณและเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอแข็งทื่อ ภาพนั้นน่าขนลุกอย่างแท้จริง
มือของเธอยื่นออกมาเหมือนเท้าไก่ แม้ว่าท่าทางจะดูค่อนข้างน่ากลัว แต่เธอก็ไม่สามารถขยับตัวได้อีกต่อไป
แองเจลิน่าผู้สูงส่งและทรงอำนาจถูกความกลัวกลืนกินเมื่อเธอรวบรวมกำลังทั้งหมดเพื่อคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด
“จัสติน! ฉันไม่มีเวลาแล้ว!
“ยอมรับเงื่อนไขของเขาเถอะ! ทั้งหมดเลย!
“ให้เขามารักษาฉัน! เร็วเข้า!”
***
วันต่อมา ในตอนเช้าตรู่ ฮาร์วีย์และไคท์ วอล์คเกอร์ก็เดินเข้าไปในห้องผู้ป่วยวีไอพีของโรงพยาบาลสมาคมอย่างเฉยเมยหลังจากที่รับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว
เมื่อคืนนี้ฮาร์วีย์ปิดโทรศัพท์เอาไว้ เมื่อเขาเปิดโทรศัพท์อีกครั้งก็มีข้อความแจ้งเตือนมากมาย
จัสตินคงจะโทรหาเขาทุก ๆ ครึ่งชั่วโมง
หลังจากที่ติดต่อฮาร์วีย์ได้ในที่สุด จัสตินก็อ้อนวอนและวิงวอนอยู่ตลอดเวลา เขาหวังเพียงว่าฮาร์วีย์จะดำเนินการและรักษาแองเจลีน่าจากอาการป่วยของเธอ
ในเวลาเดียวกัน เขาก็บอกฮาร์วีย์ว่าเขาจะยอมรับทุกข้อตกลง
นอกจากนั้นเขายังจะให้เงิน 1.5 พันล้านดอลลาร์แก่ฮาร์วีย์หากเขาสามารถรักษาแองเจลิน่าได้
หลังจากที่ทรมานมาทั้งคืน จัสตินและแองเจลิน่าต่างก็หมดแรง
นั่นเป็นเหตุผลที่ฮาร์วีย์จึงไม่รีรออีกต่อไปและพาไคท์มาทันที
“คุณยอร์ก ในที่สุดคุณก็มา”
จัสตินต้อนรับฮาร์วีย์อย่างกระวนกระวายทันทีเมื่อเห็นเขาผลักประตูเข้ามา
“เร็วครับ! รีบดูอาการของแองเจลิน่าเร็ว!
“เมื่อวานเธอยังดีอยู่เลย แต่จู่ ๆ ร่างกายของเธอก็แข็งทื่อ! แม้แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็ยังเกร็งอยู่เลย!
“ฉันกลัวว่าเธออาจจะไม่ตื่นมาอีกและเปื่อยเป็นผักไปเลย!”
จัสตินคือรองหัวหน้าสาขาของหลงเหมินสาขามอร์ดู เขาผ่านอะไรมามากมาย
แต่เนื่องจากสถานการณ์ของแองเจลิน่า เขาจึงรู้สึกเหนื่อยล้าไปทั้งใจ
ภรรยาเก่าของเขาก็อยู่ในสภาพที่เปื่อยเป็นผักเช่นกัน เขาจึงรู้ว่าประสบการณ์นั้นเจ็บปวดเพียงใด
แบบนั้นไม่อาจถือได้ว่ายังมีชีวิตอยู่
เขาไม่อยากให้คนที่เขารักต้องอยู่ในสภาพนั้น
ดูจากความภาคภูมิและความเย่อหยิ่งของเขาแล้ว หากไม่ใช่แองเจลิน่า จัสตินก็จะไม่หวั่นไหว
หลังจากที่เห็นใบหน้าที่สิ้นหวังของจัสติน ไคท์ก็ถอนหายใจพลางดึงมือของฮาร์วีย์และพูดเบา ๆ ว่า “ฮาร์วีย์ ไปดูแองเจลีน่าหน่อยเถอะนะ”
ฮาร์วีย์เดินไปข้างหน้าและหรี่ตาขณะที่มองแองเจลิน่า จากนั้นเขาก็วางนิ้วของเขาบนข้อมือของเธอ หลังจากนั้นไม่กี่นาที เขาก็ดึงนิ้วกลับและพูดด้วยความใจเย็นว่า “ผมไม่รู้ว่าเธอถูกฉีดด้วยยาอะไร แต่มันคงเป็นยาเพื่อเติมพลังให้เธอและทำให้เธอขยับตัวได้แต่ไม่สามารถทำให้เธอมีสติอยู่ได้นาน”
“เธอถูกฉีดยาตัวนั้นมากเกินไป ร่างกายของเธอจึงต่อต้านมัน ณ จุดนี้ มันจะไม่มีประโยชน์ที่จะฉีดให้เธออีกเพราะมันจะยิ่งกระตุ้นอาการป่วยของเธอเท่านั้น”
“พูดอีกนัยก็คือ เธอจะเปื่อยเป็นผักอย่างสมบูรณ์ภายในวันเดียว แต่ชนิดที่ยังมีสติอยู่ตลอดเวลา”
“ถึงตอนนั้น แม้แต่พระเจ้าก็ไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้”
