ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1886
ทั้งห้องประชุมตกอยู่ในความเงียบ
ทุกคนมองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าประหลาดใจ
“พรืด!” หลังจากนั้นไม่นาน หนึ่งในนั้นก็กลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้ไม่ได้ เขาเปล่งเสียงออกมาด้วยความขบขัน
“ซีอีโอยอร์ก คุณเสียสติไปแล้วเหรอ? คุณกำลังจะบอกเราว่าหลังจากที่คุณหักมือของลูค ไม่เพียงแต่เขาจะไม่ถือโทษคุณ แต่เขาจะส่งสัญญาตัวแทนมาให้คุณเซ็นด้วยงั้นหรือ?
“ซีอีโอยอร์ก คุณบ้าหรือเปล่า? คนคิดว่าพวกเราโง่งั้นหรอ?
“คุณต้องขอบคุณพระเจ้าด้วยซ้ำ ถ้าตัวแทนลูคไม่ฟ้องคุณและส่งเอกสารทางกฎหมายมาให้ นี่คุณยังมัวมีกะจิตกะใจมาคิดถึงผลลัพธ์ที่เป็นไปไม่ได้พวกนี้อยู่ได้ยังไง? เสียสติไปแล้วจริง ๆ ใช่ไหม?”
โรนัลด์ราดน้ำมันลงบนกองไฟ “ทุกคน ผมจำอะไรขึ้นมาได้แล้ว ในตอนที่เราอยู่บนเรือสำราญเมื่อตอนสาย ซีอีโอยอร์กได้เตือนให้ตัวแทนลูคนำสัญญาดังกล่าวมาให้ที่วอล์คเกอร์ คอร์ปอเรชั่นตอนบ่ายสองโมงวันนี้อีกด้วย!
“ซีอีโอยอร์กยังบอกกับตัวแทนลูคว่าถ้าเขาทำไม่ได้ เขาก็ต้องซื้อโลงศพให้ตัวเอง!
“แน่นอนว่าซีอีโอยอร์กของเราทั้งจองหองและเผด็จการจริง ๆ!
“ผมโรนัลด์ จอห์นใช้เวลาหลายปีอยู่ในมอร์ดู ทั้งได้พบกับเหล่าเจ้าชายและนายน้อยมากมาย
“แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้พบกับคนที่นอกจากอวดดีและหยิงยโสแล้ว ก็ไม่มีความสามารถอะไรเลย!”
เมื่อพวกเขาฟังคำพูดของโรนัลด์ พนักงานบริษัทที่เหลือเย้ยหยันฮาร์วีย์ พวกเขาเริ่มจินตนาการถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนเช้า
ชายคนนี้กำลังหลอกลวงพวกเขาอย่างแน่นอน ชายผู้นี้ปฏิบัติกับพวกเขาราวกับเป็นเด็กอายุสามขวบ
หักมือของลูคและขู่ว่าจะต้องให้เขามาเซ็นสัญญาให้ทันเวลาอีกงั้นเหรอ?
เขาคิดอะไรอยู่?
หญิงสาวมากเสน่ห์ซึ่งเป็นผู้บริหารระดับสูงหลายคนกอดอก พวกเธอจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยความดูถูก
เขาก็แค่คนโง่ที่ใส่เสื้อผ้าราคาถูก
กล้าอวดดีด้วยรูปร่างหน้าตากระจอก ๆ แบบนี้ได้ยังไง?
บ้ากันไปใหญ่แล้ว
จัสตินยิ้ม เขาจุดบุหรี่ก่อนยกมันขึ้นมาสูบ แล้วพูดว่า “นายน้อยยอร์ก ฉันรู้ว่าคุณเก่งในการต่อสู้และคุณสามารถกำจัดคนจำนวนมากได้ในคราวเดียว
“แต่นี่คือโลกของธุรกิจ ไม่ใช่ท้องถนน เราเน้นเรื่องความสัมพันธ์และผลประโยชน์ ไม่ใช่การต่อสู้และการเข่นฆ่า
“วันนี้ฉันจะสอนบทเรียนดี ๆ ให้คุณสักอย่าง
“ถ้าการทำร้ายคนอื่นจะทำให้คุณได้สัญญาทางธุรกิจ คนที่รวยที่สุดในกังนัมก็คงไม่ใช่จาเดน สมิธ แต่เป็นพวกนักเลงของท้องถนนไปแล้ว!
“พ่อหนุ่ม คุณยังไร้เดียงสาเกินไป!”
จัสตินเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือขณะที่เขาพูด “อีกไม่กี่นาทีก็จะบ่ายสองโมงแล้ว คุณคิดจริง ๆ หรือว่าลูคจะมาเซ็นสัญญาทันเวลา?
“เราจะฝันอะไรก็ได้ แต่ไม่ควรฝันกลางวัน
“เมื่อถึงเวลาเราทุกคนต้องตื่น”
ฮาร์วีย์หมดความอดทนและโต้กลับ “รองหัวหน้าสาขาวอล์คเกอร์ เราเผชิญหน้ากันมาหลายรอบแล้วนะ ทำไมคุณถึงยังคิดไม่ได้อีก?
“คุณนี่มันไม่เหมือนใครเลยจริง ๆ ถ้าอะไร ๆ มันโถมใส่หน้าคุณขึ้นมา คุณยังจะมีหน้าวางมาดเป็นประธานอยู่อย่างนี้ต่อไปหรือเปล่า?”
จัสตินหัวเราะ “นายน้อยยอร์ก เรามาเล่นเกมกันสักหน่อย ดีไหม?
“ถ้าลูคนำสัญญาตัวแทนมาจริง ๆ ตอนบ่ายสองโมง ฉันจะสละตำแหน่งประธานและแต่งตั้งให้ไคท์รับตำแหน่งแทน
“แต่ถ้าเขาไม่ได้ทำตามนั้น ฉันอยากให้คุณหักขาตัวเองทิ้งซะ
“คุณกล้าวางเดิมพันหรือเปล่า”
จัสตินพ่นควันออกมา เขาดูคือดีและมั่นใจว่าจะชนะ
“เอาสิ” ฮาร์วีย์ยิ้มและพยักหน้า
ปัง!
มีคนผลักประตูห้องประชุมเข้ามาในทันทีที่ฮาร์วีย์พูดจบ หญิงสาวที่แผนกต้อนรับรีบวิ่งเข้ามาด้วยท่าทางตื่นตระหนก
“ซีอีโอวอล์คเกอร์! ลูค เพอร์รี ตัวแทนจากสตาร์ แชโบลมาถึงที่นี่พร้อมกับสัญญา ตอนนี้เขาคุกเข่าอยู่ที่ล็อบบี้ของบริษัทของเรา…”
ฝูงชนต่างตกตะลึง
รอยยิ้มบนใบหน้าของจัสตินแข็งทื่อ และสีหน้าของเขาก็ดูน่าเกลียดยิ่งกว่าถูกบังคับให้กินขี้เสียอีก
