ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1904
ขณะที่เหล่าสมาชิกตระกูลวอล์กเกอร์เดินออกไป ลูคัสก็โบกมือขวาของเขา ลูกน้องของเขานำเตียงไม้แบบดั้งเดิมออกมาจากมุมห้องโถง
หลังจากนั้นไม่นานไฟหลากสีและของประดับตกแต่งก็สว่างไสวไปทั่วห้องโถงด้วยบรรยากาศที่สนุกสนาน
ภาพนั้นทำให้ไคท์ตกใจ เธอพยายามที่จะหนีโดยไม่รู้ตัว
แปะ!
อย่างไรก็ตาม เมซี่กางแขนของเธอออกและขวางทางไคท์ด้วยรอยยิ้ม
“ผมเกรงว่าวันนี้คุณคงจะไปไหนไม่ได้แล้วล่ะครับคุณผู้หญิง”
“ว่าไงนะ?”
ไคท์จ้องเขม็งใส่ลูคัสพลางกัดฟัน
“คุณจะทำอะไรลูคัส?”
“ผมกำลังจะทำอะไรงั้นเหรอ?”
ลูคัสหัวเราะเบา ๆ
“ผมมาเพราะต้องการดูการแถลงการณ์ที่ครอบครัววอล์คเกอร์บอกจะให้คุณ
“แต่ปู่ของคุณไม่ได้ทำอย่างนั้น แถมยังมอบภารกิจให้ผมด้วย
“คุณก็น่าจะรู้ว่าผมเคารพผู้อาวุโสเสมอ…
“ตอนนี้ผมเลยจะทำภารกิจที่คุณปู่มอบให้ให้สำเร็จ
“ไม่ต้องรีบร้อนเรื่องเอาหุ้นคืนหรอก ตอนนี้เรามาเริ่มพิธีแต่งงานกันก่อนดีกว่า…”
ลูคัสยื่นมือออกและยกคางของไคท์
เพี้ยะ!
ไคท์เหวี่ยงหลังมือของเธอไปที่ใบหน้าของลูคัส เสียงตบดังก้องไปทั่วห้องโถง
“น่าขยะแขยง!
“ไร้ยางอาย!
“น่ารังเกียจ!”
เมซี่และเลนนี่โกรธจัดและต้องการที่จะลงมือ แต่ลูคัสกลับยิ้มอย่างอบอุ่นให้ไคท์
เขาลูบใบหน้าที่โดนตบของเขา จากนั้นก็ถอนหายใจและพึมพำกับตัวเองว่า “ทำไมบนโลกนี้ถึงมีคนมากมายที่ไม่ยอมปฏิบัติตามคำสั่งจนกว่าพวกเขาจะโดนขู่ก่อนนะ?
“ผมคิดว่าคุณเป็นผู้หญิงที่ฉลาดนะไคท์
“แต่ทำไมคุณถึงได้งี่เง่าแบบนี้?”
เพี้ยะ!
ลูคัสเหวี่ยงฝ่ามือของเขาไปที่หน้าของไคท์
การตบของเขารุนแรงมากและเกือบทำให้ไคท์ล้มลงหลังจากที่เซถอยหลังไปสองสามก้าว
“สกปรก!
“สารเลว!”
ไคท์ไม่ได้ร้องไห้หรือกลัว เธอยังคงจ้องลูคัสต่อไป
“โชคดีที่ฉันได้เห็นธาตุแท้ของคุณตั้งแต่แรก!
“ฉันไม่เคยต้องการแต่งงานกับคุณเลย!
“คนอย่างคุณเป็นหนึ่งในหกเจ้าชายแห่งมอร์ดูได้ยังไง?!
“น่าขยะแขยง!”
เพี้ยะ!
ด้วยความเบื่อที่จะพูด ลูคัสจึงก้าวไปข้างหน้าและตบไคท์อีกครั้ง มุมปากของไคท์เริ่มมีเลือดออก ใบหน้าที่สวยงามของเธอตอนนี้บวมเหมือนหมู
พวกเขาอยู่ในห้องโถงที่คฤหาสน์วอล์คเกอร์ แน่นอนว่าลูกสาวของครอบครัวจะไม่ยอมอดทนต่อความอัปยศอดสูเช่นนี้
ไคท์ไม่ยอมแพ้ เธอขู่อย่างเย็นชา “ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ลูคัส!
“ไม่อย่างนั้นฉันจะโทรแจ้งตำรวจ!
“ที่นี่คือถิ่นของตระกูลวอล์คเกอร์ ไม่ใช่ที่ที่คุณจะลงมือโดยพลการได้!”
ลูคัสยิ้ม
“ถิ่นของตระกูลวอล์คเกอร์อย่างนั้นเหรอ?
“ทำไมคุณถึงยังได้ไร้เดียงสาขนาดนี้ ไคท์?
“พ่อของคุณต้องการการสนับสนุนของผมอย่างเต็มที่เพื่อที่จะได้เป็นผู้นำหลงเหมินสาขามอร์ดู
“เขาและครอบครัวของคุณถึงได้ขายคุณให้กับผม ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ?
“จะแจ้งตำรวจเหรอ?
“ก็ลองดูสิ ผมจะประทับใจมากถ้าคุณสามารถทำให้ผู้ตรวจการมาที่นี่ได้ด้วยซ้ำ!”
ร่างกายของไคท์เย็นเฉียบเมื่อนึกย้อนไปในอดีต ความสิ้นหวังเริ่มเอ่อล้นหัวใจของเธอ
“สารเลว!
“คุณก็เหมือนกับคนอื่น ๆ ในครอบครัววอล์คเกอร์ พวกคุณทุกคนเลวทั้งนั้น!”
ลูคัสยืนกอดอกอย่างภาคภูมิ
“ผมจะถามคุณเป็นสุดท้าย
“คุณจะนอนกับผมไหม?
“หรืออยากจะให้ผมทำร้ายคุณจนตายแทน?”
