ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1922
บนสังเวียน
การแกว่งดาบของไทสัน วูดส์ตามด้วยแสงจ้า หน้าอกของศิษย์ของหลงเหมินที่อยู่ตรงหน้าเขามีเลือดพุ่งออกมา จากนั้นเขาก็ล้มลงไปกองบนพื้นและแน่นิ่งไปในทันที
พวกเขาสู้กันบนสังเวียน อย่างเอาเป็นเอาตาย ชัยชนะหรือความพ่ายแพ้ของพวกเขาย่อมหมายถึงชีวิตหรือความตายเป็นปกติ
จนถึงตอนนี้จัสติน วอล์กเกอร์แพ้ห้าเกมติดต่อกัน
เขาเหลือศิษย์ที่จะสู้แทนเขาอีกเพียงแค่คนเดียว
แต่จัสตินไม่ได้แสดงท่าทีท้อแท้ในขณะนั้น เขาพินิจมองไทสันในขณะที่ความสนใจของเขากำลังพลุ่งพล่าน จากนั้นก็โบกมือเบา ๆ
ฟุ่บ!
ชายคนหนึ่งซึ่งสูงประมาณหกฟุตห้า ค่อย ๆ โผล่ออกมาจากทางเดินและกระโดดขึ้นไปบนสังเวียน
“รอบต่อไป ไทสัน วูดส์ ปะทะ ยูจีน โบวี!”
ฝูงชนต่างคลั่งไคล้หลังจากได้ยินชื่อของยูจีน
ยูจีน แม่ทัพใหญ่อันดับสูงสุดของจัสตินยังเป็นศิษย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในหลงเหมินสาขามอร์ดูอีกด้วย!
ผู้ชายอย่างเขามีชื่อเสียงสูงมากในหลงเหมินสาขามอร์ดู
เขาซ่อนตัวอยู่ในภูเขาเป็นเวลานาน และเขาเพิ่งกลับมาในวันนั้น
ขณะที่เจ้าภาพกำลังแนะนำตัว ยูจีนก็กระโดดขึ้นเวทีพร้อมกับควงขวานในมือ
เขามีรูปร่างสูงเกินมนุษย์ทั้งยังมีกล้ามท้องที่ดูกำยำ ราวกับหมีกริซลีที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์ ประกอบด้วยออร่าอันตรายที่สิ่งมีชีวิตทั้งหมดต้องหวาดหวั่น
ตำนานกล่าวว่าเขาสามารถฆ่าเสือและเสือชีตาห์ได้ด้วยมือเปล่า คืนหนึ่งในฤดูหนาวที่เย็นยะเยือก เขาต่อสู้กับหมาป่าทั้งฝูงเพียงลำพัง
พูดได้เต็มปากเลยว่ายูจีนจะเป็นศิษย์อันดับต้น ๆ ในสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดู หากไม่ใช่เพราะราเชลฮาร์ดีอ้างสิทธิ์ในตำแหน่งนั้นแล้ว
แม้แต่ราเชลเองก็ไม่มั่นใจว่าจะโค่นยูจีนได้หรือเปล่า
ความพึงพอใจแสดงบนใบหน้าของจัสตินและคนอื่น ๆ เมื่อพวกเขาเห็นยูจีนผู้หน้าสะพรึงกลัว
นี่เป็นไพ่ตายของพวกเขา บวกกับการที่ราเชลไม่ได้ขึ้นสังเวียนเนื่องจากอาการบาดเจ็บของเธอ
จึงเป็นเหตุผลที่จัสตินเชื่อว่าเขาเพียงแค่มียูจีนเขาก็จะสามารถเอาชนะได้
ความสนใจของฮาร์วีย์ ยอร์กพุ่งขึ้นสูงสุดในขณะที่เห็นภาพนี้
ทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศ H ชาวมองโกเลียถูกขนานนามว่าเป็นเผ่านักรบ หลายคนมีความสามารถในการฆ่าเสือและเสือชีตาห์เหมือนกัน
ฮาร์วีย์ได้พบกับพวกเขาสองสามคนตอนที่เขาอยู่ในสมรภูมิยูโร-อเมริกัน
คนที่มีความสามารถแบบเดียวกันในประเทศ H นั้นถือว่าหายากมาก นั่นคือเหตุผลที่ฮาร์วีย์ ยอร์กต้องการเห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของยูจีน
หลังจากนั้นไม่นาน ยูจีนก็ยืนนิ่งโดยไม่ขยับเขยื้อนมากนักในขณะที่เขาจับขวาน เขาดูดุร้ายมาก
ไทสันหรี่ตาเล็กน้อย แล้วถุยก้นบุหรี่ทิ้ง สีหน้าไร้ยางอายของเขาหายไปและถูกแทนที่ด้วยท่าทางเคร่งขรึม
ยูจีนแตกต่างจากคนอื่น ๆ ก่อนหน้าเขาอย่างสิ้นเชิง นั่นทำให้ไทสันได้รับแรงกดดันอย่างมาก
ในตอนนั้นไทสันรู้สึกเสียดาย เขารู้สึกเสียดายที่ไม่ได้อยู่ในค่ายศัสตราวุธเป็นเวลาสามปีเต็ม
เพราะทุกคนที่ยังอยู่ได้กลายเป็นราชาแห่งอาวุธกันหมด ยกเว้นก็แต่เขา
“ผมเกรงว่าผมคงต้องทำให้คุณขายหน้าแล้ว หัวหน้าผู้ฝึกสอน!”
ไทสันถอนหายใจ จากนั้นก็เก็บดาบเข้าฝักอย่างมั่นคง ก่อนที่เขาจะงอตัวในขณะที่กดมือขวาลงบนด้ามดาบ ราวกับว่าเขากำลังโก่งคันธนูอย่างเต็มกำลัง
ฮาร์วีย์พยักหน้าเบา ๆ นี่คือวิชาดาบของค่ายศาสตราวุธ
แม้ว่าไทสันจะได้เรียนรู้วิชานี้เพียงเล็กน้อย แต่ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์การเติบโตของเขาเมื่อเขาตัดสินใจยุติการต่อสู้ด้วยการชกเพียงครั้งเดียว
นี่เป็นเพราะหากเป็นการต่อสู้ยืดเยื้อ ไทสันก็จะต่อกรกับยูจีนไม่ได้
หากไทสันต้องการชนะ เขาทำได้เพียงเดิมพันได้ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวและจบชีวิตของยูจีนด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น
