ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 1966

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1966

เมื่อทุกคนนั่งลงแล้ว บางอย่างที่น่าอึดอัดใจก็เกิดขึ้น

ที่นั่งเต็มหมดแล้ว แต่ไม่เหลือที่นั่งให้ฮาร์วีย์

“โอ้ นี่ฮาร์วีย์ ยอร์กนี้! ฮีโร่ที่สร้างความสำเร็จให้กับบริษัท!

“ผมไม่เห็นคุณด้วยซ้ำถ้าคุณไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น!”

สตีเว่นหัวเราะเบา ๆ โดยไม่ขยับเขยื้อน

“แต่คุณควรจะอยู่ที่นี่เหรอฮาร์วีย์? ผมไม่คิดว่าพวกเราได้เชิญคุณนะ เราไม่ได้เผื่อที่นั่งไว้ให้คุณด้วย

“ทำไมคุณไม่ออกไปจากที่นี่และหยุดรบกวนทุกคนก่อน?”

สาวงามที่มีชื่อเสียงทางอินเทอร์เน็ตยิ้มอย่างเย็นชาต่อคำพูดของสตีเว่น

‘บอดี้การ์ดคนนี้ไม่รู้ที่ของตัวเองเลยเหรอ?’

‘เขาไม่ควรจะอยู่ในสถานที่ชั้นสูงเช่นพาราเมาท์ด้วยซ้ำ’

‘เขาไม่รู้ว่าควรจะออกไปเมื่อไหร่ด้วยซ้ำ ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าไม่มีที่นั่งเหลือให้ตัวเองแล้ว เขายืนอยู่ตรงนั้นทำไม? คิดว่าตัวเองเป็นนายแบบหรือยังไง?’

อีวอนน์ขมวดคิ้วและตอบว่า “นายน้อยวอล์คเกอร์ใช่ไหม? ฮาร์วีย์มาที่นี่เพื่อปกป้องฉัน ถ้าไม่มีที่นั่งให้เขา ฉันก็ขอตัวกลับก่อน”

“โอ้? คุณเป็นบอดี้การ์ดของคุณซาเวียร์อย่างนั้นเหรอ? พนักงานออฟฟิศมีความสามารถพอที่จะทำแบบนั้นได้ด้วยเหรอ? ช่างมีพรสวรรค์เหลือเกิน!”

สตีเว่นหัวเราะ และคนอื่น ๆ ก็หัวเราะตาม

ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมฮาร์วีย์ถึงสามารถทำงานของเขาให้เสร็จได้ก่อนหน้านี้

ทั้งหมดเป็นเพราะเขาได้รับการปกป้องอย่างดีจากอีวอนน์

คนอื่น ๆ จ้องฮาร์วีย์ด้วยสายตาเหยียดหยามหลังจากที่พวกเขาได้ยินคำพูดที่น่ารังเกียจของสตีเว่น

โดยธรรมชาติแล้วคนอื่น ๆ จะต้องรู้สึกเช่นเดียวกัน

ฮาร์วีย์ไม่รู้สึกละอายใจที่ถูกมองว่าเกาะผู้หญิง แม้ว่ามันจะน่าขายหน้า แต่เขาก็ยังแสร้งทำเป็นมีความสามารถ

‘เขาคิดว่าทุกคนที่นี่ตาบอดจริง ๆ เหรอ?’

‘เขาคิดว่าเราจะมองไม่ออกเหรอ?!’

แกรี่ยืนขึ้นด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น

“นายน้อยวอล์คเกอร์ เนื่องจากผู้เยี่ยมเยือนทุกคนก็ต่างเป็นแขก มันก็ไม่สำคัญหรอกว่าจะมีที่นั่งเพิ่มขึ้นหรือลดลงตราบใดที่ทุกคนมีความสุข ถูกไหม?

“ให้บริกรเตรียมที่นั่งให้ฮาร์วีย์ด้วย!”

หลังจากที่ได้ยินแกรี่ยืนหยัดเพื่อฮาร์วีย์ อีวอนน์ก็พยักหน้าให้เขาด้วยความขอบคุณ

ดวงตาของสตีเว่นเป็นประกายแล้วเขาก็ตอบว่า “เอาล่ะ ในเมื่อนายน้อยดันแคนพูดเช่นนั้น เราก็มานั่งดื่มเบียร์กันเถอะ!”

หลังจากนั้นไม่นาน บริกรก็นำเก้าอี้เล็กๆ มาให้ฮาร์วีย์ ฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจมันมากนัก เขารับมันมาและนั่งลงถัดจากอีวอนน์

สตีเว่น แกรี่และคนอื่น ๆ มองเขาด้วยสายตาที่เยาะเย้ย

“อ๋อ เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

อีวอนน์เปลี่ยนเรื่องทันที เธอกลัวว่ามันจะอึดอัดถ้าเธอไม่ทำอย่างนั้น

“ทำไมพวกคุณถึงเริ่มกระทืบชาวเกาะคนนั้นล่ะ?

“มอร์ดูเป็นเมืองนานาชาติและชาวเกาะก็มีอิทธิพลที่นี่ค่อนข้างมาก มันคงจะไม่ดีถ้าเราทำให้พวกเขาขุ่นเคืองหรอก ถูกไหม?”

“โอ้ หมายถึงหมูชาวเกาะเมื่อกี้น่ะเหรอ?”

สตีเว่นเริ่มอธิบายสถานการณ์ น้ำเสียงของเขาดุร้าย ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

“เขาเมาและเริ่มจีบพนักงานหญิงคนหนึ่งและบอกว่าจะพาเธอกลับบ้านด้วย

“ผมเป็นคนประเภทที่จะทนดูใครก่อกวนพนักงานของผมได้อย่างนั้นเหรอ?

“ผมจึงเตะเขาและทุบหัวเขาด้วยขวดเบียร์!

“เขาคิดว่าเขาจะสามารถทำอะไรก็ได้จริง ๆ เหรอ?

“ไอ้โง่นั่น! ทำไมพวกคนชาวเกาะไร้ค่าถึงพยายามที่จะอวดดีในประเทศของผมนักนะ?

“ผมจะกระทืบมันให้ตายเลย!”

สตีเว่นรู้สึกตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด

ก่อนหน้านี้เขาเคยล่าเหยื่อที่อ่อนแอมาก่อนเท่านั้น แต่หลังจากที่ดื่มไปสองสามแก้ว เขาก็มีความกล้าขึ้นเล็กน้อย

หากเป็นวันอื่น ๆ คงจะแปลกหากเขาไม่คุกเข่าต่อหน้าพวกเขาทันที

ฮาร์วีย์หรี่มองสตีเว่น ดูเหมือนว่าชายผู้นี้จะมีคุณสมบัติบางอย่างที่ยังถูกปรับปรุงได้จริง ๆ ด้วย