ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1969
ในชั่วพริบตา ชายในชุดคาราเต้หลายสิบคนก็เดินเข้ามา
แม้ว่าพวกเขาจะไม่สูง แต่พวกเขาทั้งหมดก็ดูแข็งแรงมากและมีรอยสักที่เป็นเอกลักษณ์ซึ่งมีเฉพาะคนจากท้องถนนในประเทศหมู่เกาะเท่านั้นที่มีมันบนร่างกายของพวกเขา
ฮาร์วีย์ ยอร์กชำเลืองมองไปรอบ ๆ และเห็นว่าคนเหล่านั้นเป็นเหล่าหัวหน้าของประเทศหมู่
ชาวเกาะคนที่โดนพวกเขากระทืบอย่างยับเยินก็มาด้วย ซึ่งก็คือคุโบมูระ อากาเนะ ที่เพิ่งถูกไล่ไปเมื่อก่อนหน้านี้
“เจ้านาย คนจีนพวกนี้ที่ทำร้ายผม!
“พวกเขาไม่มีเกียรติเลย!”
คุโบมูระชี้ไปที่สตีเว่น วอล์คเกอร์และคนอื่น ๆ ในขณะที่พูดด้วยสีหน้าที่ขมขื่น
หลังจากนั้นชายชาวเกาะที่มีใบหน้าเหมือนผู้หญิงและอารมณ์เย็นชาก็เดินไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ
ความสูงของเขาเกือบ 1.70 เมตร ซึ่งถือได้ว่าสูงในหมู่พวกชาวเกาะ
ยิ่งกว่านั้น เขายังเผยออร่าที่มีเฉพาะขุนนางของประเทศหมู่เกาะที่มีเท่านั้น ในขณะเดียวกันเขายังถือแก้วเหล้าสาเกไว้ในมือและจ้องมองสตีเว่นอย่างระมัดระวังขณะที่ดื่ม จากนั้นเขาก็หัวเราะเยาะ “น่าสนใจ แกกล้าดียังไงมาทำร้ายคนของฉัน? กล้าดีจริง ๆ!”
ภาษาจีนของเขาขั้นพื้นฐานเท่านั้น แต่น้ำเสียงของเขาซ้ำซากจำเจราวหุ่นยนต์
คำพูดเหล่านั้นมีความโหดร้ายและเจตนาฆ่าอย่างสุดจะพรรณนา ซึ่งทำให้คนอื่น ๆ รับรู้ได้ว่ามือของเขาต้องเคยเปื้อนเลือดมาก่อน
“ฉันทำร้ายคนของแก แล้วจะยังไง?
“เชื่อไหมว่าฉันสามารถทำร้ายแกได้ด้วยซ้ำ”
ในขณะนี้แกรี่ ดันแคนกำลังหนุนหลังสตีเว่น ดังนั้นสตีเว่นจึงหยิ่งยโสอย่างมากและรีบวิ่งไปพร้อมกับขวดไวน์ทันที
เพียงแต่ว่าชายชาวเกาะที่เหมือนผู้หญิงคนนี้ได้ปล่อยการตบออกไปแล้วและตบใบหน้าของสตีเว่นจัง ๆ ก่อนที่เขาจะทันได้เข้าใกล้เขาด้วยซ้ำ
เพี๊ยะ! เสียงที่คมชัดดังก้อง สตีเว่นลอยไปอย่างสิ้นเชิงและกระแทกเข้าไปในเพดาน แม้แต่เสียงของกระดูกที่แตกหักก็สามารถถูกได้ยิน
ผู้คนต่างพากันอ้าปากค้างทันที
ใบหน้าของเหล่าเน็ตไอดอลที่น่ารักเหล่านั้นซีดเซียว พวกเธอสั่นสะท้านไปทั้งตัว
สตีเว่นไถลลงมาจากกำแพง แม้ว่าเขาจะไม่ตาย แต่เขาก็ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด
ในขณะนี้ เพื่อนชายหลายคนกำลังโกรธและรีบวิ่งไปพร้อมกับขวดไวน์คนละขวด
แม้ว่าจะมีเจ็ดหรือแปดคนต่อหนึ่งคน คนที่วิ่งไปเร็วเหล่านั้นก็ถูกส่งบินกลับมาอย่างเร็ว
ชายชาวเกาะที่หน้าเหมือนผู้หญิงคนนั้นตบทุก ๆ คน และส่งคนเหล่านั้นบินออกไปด้วยการตบเพียงไม่กี่ครั้งทันที
ชายเหล่านั้นจะมือหรือขาหักขณะที่ตกลงกับพื้น และทุกคนต่างก็ดูน่าสังเวช
มีเพียงอีวอนน์ ซาเวียร์, เฮเซล มาโลน, ฮาร์วีย์และแกรี่เท่านั้นที่ยังคงยืนอยู่ในบูธ
ชายชาวเกาะที่เหมือนผู้หญิงคนนั้นหรี่ตาลงและยิ้ม จากนั้นเขาก็พูดอย่างเฉยเมยว่า “ฉันคิดเสมอว่าคนจีนเป็นสิ่งมีชีวิตที่โง่เขลา ฉันไม่คิดว่าจะมีคนฉลาดถึงสองคน
“ในเมื่อพวกแกฉลาดขนาดนี้ ฉันก็จะให้โอกาสพวกแก ไปให้พ้นซะ
“ส่วนสุภาพสตรีที่สวยงามเหล่านี้…”
ชายชาวเกาะเลียริมฝีปากพลางหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “พวกเธอจะอยู่และชดใช้”
ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อยและกำลังจะลุกขึ้น
อย่างไรก็ตาม แกรี่หัวเราะออกมาในเวลานี้ เขาเดินไปที่ชายชาวเกาะโดยเอามือไพล่หลังพลางหรี่ตาลงและพูดว่า “ปล่อยให้เพื่อนของฉันอยู่และชดใช้ให้แกอย่างนั้นเหรอ?
“แกคิดว่าแกเป็นใคร?
“ออกไปซะ!”
ชายชาวเกาะหัวเราะเยาะ
“อย่าพยายามเป็นฮีโร่หน่อยเลย ออกไปในตอนที่มือและขาของแกยังอยู่ดีซะ
“สิ่งที่สำคัญคือแกต้องเข้าใจว่าไม่ใช่ทุกคนในมอร์ดูนี้จะสามารถยั่วยุพวกเราชินดัน เวย์ได้นะ”
“ชินดัน เวย์จากประเทศหมู่เกาะอย่างนั้นเหรอ? ดีมาก ๆ! น่ากลัวมาก!” แกรี่ปรบมือและก้าวไปข้างหน้า
“แต่วันนี้ฉันอยากจะยั่วยุพวกเขาเหลือเกิน ฉันอยากจะรู้จริง ๆ ว่าที่เรียกกันว่าชินดัน เวย์นี้จะน่ากลัวแค่ไหน!”
เพี๊ยะ!
แกรี่สะบัดมือขวาอย่างรวดเร็วในวินาทีต่อมา
