ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1973
คำพูดคำจาที่ไพเราะของเฮเซล มาโลนทำให้ดูราวกับว่าตัวตนของเธอในฐานะอินฟลูเอนเซอร์ทำให้เธอดูคล้ายกับพวกชนชั้นสูงของสังคม
สิ่งสำคัญที่สุดคือในขณะนั้นเธอรู้สึกหวาดกลัวมาก
แม้ว่าแกรี่ ดันเคนจะมีทักษะสูง แต่ก็มีคู่ต่อสู้มากมาย และทุกคนล้วนเป็นยอดฝีมือ
เฮเซลคิดว่ามันจะดีกว่าที่จะใช้เงินไม่กี่พันดอลลาร์เพื่อจัดการเรื่องนี้
“เฮเซล มาโลน? อินฟลูเอนเซอร์?”
เรียว อากาโนะมองอย่างเย้ยหยัน
“คนที่ทำตัวกระตุ้งกระติ้งบนอินเทอร์เน็ต คิดว่าฉันต้องเกรงใจเธอรึไง?
“อีกอย่าง ความทะนงตัวของเธอมันไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ เรื่องนี้มันมีแค่ถูกหรือผิดเท่านั้น
“ใครทำผิดต้องยอมรับผิด!
“ใครที่ตบฉันจะต้องชดใช้
“แค่คุกเข่าและขอโทษตอนที่ฉันยังอารมณ์ดีดีกว่า ฉันอาจพิจารณาทำสิ่งที่ผ่อนปรนกว่านี้เล็กน้อย”
“คุกเข่าขอโทษ?” แกรี่ยืดตัวตรงในทันที จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและเหล่ไปที่เรียว อากาโนะ “นักดาบที่ดีที่สุดของชินดัน เวย์ โดโจในมอร์ดูงั้นเหรอ?
“ฉันจะบอกนายให้ ไม่ว่าจะถูกหรือผิดฉันก็จะจัดการเรื่องนี้อย่างแน่นอน!
“และลูกน้องขยะ ๆ ของพวกนายทั้งหมดจะต้องถูกฉันกำจัด!
“คืนนี้ ไม่ใช่แค่เราจะไม่ขอโทษ แต่น้องชายของนายจะต้องคุกเข่าและยอมรับความผิดของตัวเองด้วย
“ถ้าไม่เชื่อก็ให้คนของนายมาสู้กับฉันให้ตายกันไปข้างหนึ่ง
“ฉันอยากจะเห็นว่าระหว่างนาย นักดาบที่ดีที่สุดของชินดัน เวย์หรือฉัน แชมป์ศิลปะการต่อสู้แบบผสมผสานของประเทศ H แสนยิ่งใหญ่ ใครจะฝีมือดีกว่ากัน!”
แกรี่ค่อย ๆ หันร่างกายของเขาหลังจากที่เขาพูดจบ แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก เสียงกระดูกคอของแกรี่ดังขึ้นจากการจัดกระดูกคอตัวเอง
“ตั้งแต่ที่ฉันได้รับตำแหน่ง “แชมป์ศิลปะการต่อสู้แบบผสมผสาน” ฉันก็ไม่ได้ลงไม้ลงมือมานานแล้ว…
“ถ้านายอยากบังคับให้ฉันแสดงให้นายเห็นว่าฉันมีฝีมือขนาดไหน ฉันก็ขอแนะนำให้นายเตรียมโลงศพเอาไว้ได้เลย…”
ในตอนนี้แกรี่ยังคงมั่นใจอย่างมาก และร่างกายของเขาแสดงเจตนาสังหารออกมามากอย่างหาที่เปรียบมิได้
เรียว อากาโนะหรี่ตาและมองไป
สถานะของเขาในชินดัน เวย์นั้นเรียกได้ว่าสูง ยิ่งกว่านั้นเขายังเคยเข้าร่วมในสงครามยุโรป-อเมริกาและรอดชีวิตมาได้ท่ามกลางซากศพที่จมอยู่ในกองเลือด
โดยปกติแล้ว อะไร ๆ อย่างจิตสังหารและตัวตนที่ยิ่งใหญ่นั้นไม่มีผลอะไรต่อเขา
ในตอนนั้นเอง เขาเหยียดมือขวาออกไป ก่อนที่จะมีคนยื่นดาบยาวที่ถูกตีอย่างประณีตของประเทศหมู่เกาะส่งให้ถึงมือเขา
ที่ด้านหลัง จิโร่ อากาโนะราดน้ำมันลงกองไฟซ้ำอีก เขาตะโกนออกไปว่า “พี่ใหญ่ เชือดไอ้หมูหน้าโง่จากประเทศ H อันเกรียงไกรตัวนี้เลย และบอกให้เขารู้ว่าพวกเราชาวประเทศหมู่เกาะคือเผ่าพันธุ์ที่สูงส่งที่สุดในโลก”
เรียว อากาโนะพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นเขาก็หรี่ตาและพูดว่า “แชมป์ศิลปะการต่อสู้แบบผสมผสานจากประเทศ H อันยิ่งใหญ่? ฉันชอบชื่อนี้
“บอกตามตรง ในประเทศ H ที่ยิ่งใหญ่แห่งนี้ นอกจากหัวหน้าผู้ฝึกสอนในตำนานที่น่าเกรงขามแล้ว ฉันไม่สนใจใครทั้งนั้น ฉัน…”
เมื่อเรียว อากาโนะพูดไปได้ครึ่งประโยค เขาก็ผงะไปชั่วขณะ ก่อนจะมองไปยังทิศทางของดาดฟ้าอย่างไม่เชื่อสายตา
เขาเห็นฮาร์วีย์ ยอร์กผู้ซึ่งยืนอย่างสงบอยู่ตรงกลางฝูงชน
หัวหน้า…หัวหน้า…หัวหน้า…
หัวหน้าผู้ฝึกสอน?!
แม้ว่าเขาจะมองเห็นร่างนั้นจากระยะไกลในสมรภูมิยูโร-อเมริกัน แต่หลังจากเหตุการณ์นั้น มันก็ทำให้เขาหวาดกลัวจนนอนไม่หลับเป็นเวลาสามปีเต็ม
ดังนั้น ร่างนั้นจึงฝังลึกอยู่ในจิตใจของเขาเป็นเวลานาน
ความเย่อหยิ่งจองหองและเผ่าพันธุ์ที่สูงส่งที่สุดของเขาเลือนหายไปหมดแล้วเมื่อเขาได้เห็นฮาร์วีย์
สำหรับเรื่องในคืนนี้ ไม่ว่าจะถูกหรือผิด แต่แค่คำพูดของเขาต่อหน้าหัวหน้าผู้ฝึกสอนก็คงเพียงพอแล้วที่จะทำให้หัวหน้าผู้ฝึกสอนรู้สึกไม่พอใจในตัวเขา
หากหัวหน้าผู้ฝึกสอนต้องการจะเคลื่อนไหว…
จิโร่ อากาโนะไม่ได้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงและพูดอย่างก้าวร้าวว่า “พี่ใหญ่ เชือดไอ้หมูหน้าโง่จากประเทศ H ตัวนี้ก่อน แล้วเราค่อย…”
เพี๊ยะ!
เรียว อากาโนะรีบหันกลับมาและตบจิโร่จนลงไปกองกับพื้นก่อนที่จิโร่จะทันได้พูดจบ
