ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2025
“ถ้าคุณบอกว่าผมไม่มีสิทธิ์ที่จะทำเช่นนั้น ผมเชื่อว่าในไม่ช้าคุณจะได้รับเอกสารทางกฎหมายจากผมแน่นอน
“เพราะนี่ถือว่าคุณกำลังจำกัดสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐานอยู่”
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ จากนั้นก็ยกถ้วยกระดาษบนโต๊ะขึ้นจิบอย่างไม่ไยดี
คริสตันพิเคราะห์ฮาร์วีย์และกัดฟันพูด “ไม่แปลกใจเลยสำหรับอาชญากรเจ้าปัญญา นายรู้เรื่องกฎหมายของประเทศนี้ดีทีเดียว!
“แต่ในเมื่อนายรู้กฎหมายดีขนาดนี้ แล้วทำไปทำไม?!
“ฉันจะขอบอกนายไว้เลยนะ ว่าหลักฐานที่มีชัดเจนพอที่จะมัดตัวนายได้! นายไม่มีทางออกไปจากที่นี่ได้หรอก ต่อให้รู้กฎหมายมากขนาดไหน!
“อย่าคิดว่าฉันจะปกป้องนายเพราะเห็นแก่หน้าลูกพี่ลูกน้องของฉัน!
“นอกจากจะไม่ปกป้องนายแล้ว ฉันจะพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้นายได้รับโทษอย่างสาสม!
“วิธีนี้เท่านั้นที่ฉันจะใช้สำหรับการแสดงความเคารพต่อกฎหมาย!”
คริสตันทำตัวสูงส่งและทรงพลังเพียงเพื่อหยุดไม่ให้ฮาร์วีย์มาพึ่งพาเขา
แต่ทุกอย่างก็เหมือนก่อนหน้านี้ ฮาร์วีย์ทำเพียงแค่หัวเราะ
“ไม่ใช่ว่าผมจะหยามเกียรติคุณหรอกนะ หัวหน้าหน่วยคริสตัน แต่คุณปกป้องผมไม่ได้หรอก
“ผมบอกแล้วไงว่าผมจะโทรศัพท์”
“เฮ้ เฮ้ เฮ้ นายคิดว่าฉันปกป้องนายไม่ได้งั้นเหรอ? พูดเหมือนตัวเองมีดีอะไรอย่างนั้น!”
คริสตันหัวเราะอย่างโกรธเกรี้ยว
“ถ้างั้นก็โทรซะ! ฉันจะดูซิว่าใครจะมาปกป้องนายได้!”
คริสตันโยนโทรศัพท์ของเขาไปให้ฮาร์วีย์
เขารู้สึกไม่เชื่อ ไม่ว่าคนในประเทศนี้จะร่ำรวยแค่ไหน ก็ไม่มีอะไรที่คนพวกนั้นจะทำในที่อย่างมอร์ดูได้
ช่างน่าขัน!
ฮาร์วีย์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโดยไม่พูดอะไรอีก จากนั้นก็กดหมายเลขที่เรียงกันได้อย่างสละสลวย
หลังจากเกิดเสียงบี๊บครบสามครั้ง ปลายสายก็รับ
“นี่ใคร?”
“ผมเอง” ฮาร์วีย์ตอบพร้อมกับหัวเราะเล็กน้อย
“อรุณสวัสดิ์ นายท่านลินช์”
เบนจามินชะงักไปชั่วครู่ที่อีกฝั่งของโทรศัพท์ ก่อนพี่เขาจะกลับมาตั้งสติได้อย่างรวดเร็วในเวลาต่อมา
“โอ้ น้องยอร์ก ทำไมคุณไม่ใช้โทรศัพท์ของตัวเองล่ะ”
“เกิดเรื่องขึ้นแล้ว”
ฮาร์วีย์ยิ้ม
เมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์ไม่เข้าประเด็น คริสตันก็กระแทกโต๊ะด้วยท่าทางเย็นชา
“เข้าเรื่องสักที! เลิกทำให้เวลาอันมีค่าของทุกคนต้องเสียเปล่า! นายคิดว่าที่นี่มันที่ไหน?! ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่นายจะมาพูดอะไรเรื่อยเปื่อยได้หรอกนะ!”
“ฉันจะให้เวลานายอีกหนึ่งนาที! พอหมดเวลาแล้วฉันจะกดวางสาย!”
เบนจามินหรี่ตาเมื่อได้ยินเสียงดังจากอีกฝั่งของโทรศัพท์
“น้องยอร์ก เกิดอะไรขึ้นกับคุณหรือเปล่า?” เบนจามินถามอย่างเงียบ ๆ
“เกิดเรื่องกับผมแหละ และตอนนี้ผมอยู่ที่สาขาแรกของสถานีตำรวจมอร์ดู ผมอาจต้องการความช่วยเหลือจากคุณเพื่อหาคนที่จะสามารถช่วยผมออกจากสถานการณ์นี้ได้” ฮาร์วีย์กล่าวอย่างตรงไปตรงมา
“สถานีตำรวจมอร์ดู?!”
เบนจามินตกใจ
“เกิดอะไรขึ้น?!”
“จากหลักฐานของพวกเขา ผมฆ่าอินฟลูเอนเซอร์คนหนึ่งหลังจากที่ฉวยโอกาสจากเธอ หรือไม่อย่างนั้นเธอก็ฆ่าตัวตายเพราะความอัปยศอดสูที่ผมยัดเยียดให้
“ค่อนข้างเป็นข้อกล่าวหาที่ร้ายแรงทีเดียว ไม่ว่าจะมองมุมไหน!”
ฮาร์วีย์แสดงสีหน้าเศร้าโศกในทันที
“แน่นอนว่านี่เป็นเพียงการใส่ร้าย ผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ แต่ต่อให้ผมจะยืนกรานขนาดไหนก็ไม่มีใครเชื่อ”
เบนจามินค่อนข้างเคร่งขรึมขึ้นหลังจากฟังคำพูดของฮาร์วีย์
“สาขาแรกของสถานีตำรวจมอร์ดูใช่ไหม? ตอนนี้ผมกำลังประชุมอยู่ที่อื่น ผมจึงไปที่นั่นด้วยตัวเองไม่ได้”
“แต่ผมจะให้ลูกน้องที่ไว้ใจได้ไปที่นั่นแทน คนไว้ใจเขาได้เลย”
“ก็ได้ ผมจะปล่อยให้มันเป็นหน้าที่คุณ”
ฮาร์วีย์วางหูโทรศัพท์ด้วยท่าทีสบาย ๆ จากนั้นจึงเอนกายลงบนเก้าอี้และหลับตาเพื่องีบหลับสั้น ๆ
คริสตันมองไปที่ท่าทีเมินเฉยของฮาร์วีย์และเย้ยหยัน “นายท่านลินช์?”
“นายมีภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่อะไรเช่นนี้! ฉันล่ะสงสัยจริง ๆ ว่านายกำลังคุยกับนายท่านลินช์คนไหน!”
