ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 2164

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2164

กล่าวได้ว่าในขณะนี้ลิเลียน เยตส์กำลังอ้อนวอนฮาร์วีย์ ยอร์ก

หากฮาร์วีย์ยอมที่จะจากไป ลิเลียนจะยอมคุกเข่าขอโทษเขาเพื่อให้ได้ “ลูกเขย” ที่ดีอย่างเฮกเตอร์ ทอมป์สัน

ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ หลังจากที่เห็นลิเลียนขู่และพยายามเกลี้ยกล่อมเขาในเวลาเดียวกัน จากนั้นเขาก็หันไปมองแมนดี้ ซิมเมอร์

ผ่านมากว่าหนึ่งเดือนแล้วที่ทั้งสองได้พบกันครั้งสุดท้าย แมนดี้ดูเป็นตัวเองมากขึ้นเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน

บางทีอาจจะเป็นเพราะการเติบโตของเธอหลังจากที่ถูกแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าสาขา

ฮาร์วีย์แทบจะจำเธอไม่ได้เพราะการเปลี่ยนแปลงเหล่านั้น

เมื่อแมนดี้สบตาฮาร์วีย์ สายตาของเธอก็เยือกเย็น เธอไม่มีเจตนาที่จะคุยกับฮาร์วีย์ด้วยซ้ำ เธอเพียงแต่หยิบถ้วยชาขึ้นมาจิบราวกับว่าเธอไม่เห็นฮาร์วีย์เลย

ฮาร์วีย์พูดไม่ออก เขาหันไปหาซีนเธียร์ ซิมเมอร์

ซีนเธียร์มองฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าที่ว่าเขาสมควรได้รับทั้งหมดนี้ ทำให้เขาตกตะลึงอย่างที่สุด

เขารู้ทันทีว่าซีนเธียร์อาจบอกอะไรบางอย่างกับแมนดี้

เขาแค่ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับไคท์ วอล์กเกอร์หรืออีวอนน์ ซาเวียร์

ลูซี่ โลว์กลับมามีความกล้าหาญอีกครั้งหลังจากที่เธอเห็นแมนดี้เพิกเฉยต่อฮาร์วีย์อย่างโจ่งแจ้ง

เธอเดินไปข้างหน้าและเอามือทุบโต๊ะ จากนั้นก็จ้องฮาร์วีย์อย่างเย็นชา

“ฉันจะบอกอะไรนายให้นะฮาร์วีย์ ยอร์ก นายน้อยทอมป์สันมีความเชียวชาญจริง ๆ!

“ลองออกไปถามคนข้างนอกดูสิว่ายศ ‘สี่นายน้อยแห่งโวลซิ่ง’ หมายความว่าอะไรกันแน่!

“เขาสนใจแมนดี้แล้ว ถ้านายเข้ามายุ่งเกี่ยวกับธุระกงการของเขา นายจะได้ตายโดยไม่มีที่ฝังศพแน่นอน!

“ฉันบอกนายเรื่องนี้เพื่อตัวนายเองนะ รีบออกไปจากที่นี่ซะ!

“ถ้านายไม่ออกไปตอนนี้ นายอาจถูกรถชนทันทีที่ก้าวออกจากมอร์ดูบรอดเวย์ก็ได้!”

จากนั้นลูซี่ก็จ้องซีนเธียร์ด้วยสีหน้าเย็นชา

“อย่ามาหลอกฉันเลยซีนเธียร์! เธอคือคนเดียวที่ไม่ได้ปิดโทรศัพท์! เธอจะต้องเป็นคนที่ส่งข้อความถึงฮาร์วีย์แน่ ๆ!

“เธอรู้บ้างไหมว่าเธอเพิ่งจะทำอะไรลงไป?!

“เธอเอาไอ้พี่เขยแห่งชั่วมาทำลายธุระของคนอื่นที่นี่ได้อย่างไร?!

“อย่าแม้แต่จะพูดถึงเรื่องที่เขาขัดขวางความสงบสุขของนายน้อยทอมป์สันเลย หากสถานะสูงไม่พอ ก็จะไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้ามาที่นี่!

“เขาเพียงแต่จะทำให้พวกเราอับอายหากเขายังเอาแต่จู้จี้พวกเรา แค่นี้ไม่เข้าใจเหรอ?”

ในขณะนี้อารมณ์ของลูซี่นั้นรุนแรงอย่างไม่น่าเชื่อ ราวกับว่าเธอเป็นคุณป้าที่ด่าว่าผู้คนตามท้องถนน

“เรามาที่นี่เพื่อเอาใจนายน้อยทอมป์สันเท่านั้น!” ลูซี่ตะโกนใส่ซีนเธียร์ขณะที่ชี้มาที่เธอ

“ถ้านายน้อยทอมป์สันรู้ว่าเราปล่อยให้ฮาร์วีย์เข้ามาโดยใช้ชื่อเสียงของเขา…

“เราจะอธิบายกับเขายังไง?!”

“พี่เขยไม่จำเป็นต้องใช้ชื่อเสียงของคนอื่นหรอก เขาเข้ามาเองได้…” ซีนเธียร์ตอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรง

ลูซี่ชะงัก จากนั้นไม่นานเธอก็กลับมาตั้งสติได้

“เข้ามาเองอย่างนั้นเหรอ?! หมายความว่านายสะกดรอยตามเรามาที่นี่ใช่ไหม?!” ลูซี่ดุฮาร์วีย์

“นายเป็นบ้าอะไรของนาย?

“ทำไมถึงได้เอาแต่ก่อกวนพวกเราอยู่เรื่อย?

“จนถึงตอนนี้แล้วก็ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ?

“นายและแมนดี้มาจากคนล่ะโลกกัน!

“ออกไปจากที่นี่ได้แล้ว! หยุดสร้างปัญหาให้พวกเราสักที!”

ลูซี่ต้องการให้ฮาร์วีย์ออกไปมากเพื่อที่เธอจะได้รับค่าตอบแทนของเธอ

“อยากให้ผมออกไปอย่างนั้นเหรอ?”

ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างครุมเครือ

“ที่นี่ไม่ใช่บ้านของคุณ ผมจะมาหรือไปตอนไหนมันก็เรื่องของผม

“ไม่ใช่ธุระอะไรของคุณ

“หมาที่เห่ามันไม่กัดหรอก!”