ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2189
“แก! แกทำลายการบ่มเพาะตัวเองที่ฉันสั่งสมมาหลายสิบปี…”
“สารเลว!”
“แกมันหน้าไม่อาย!”
ใบหน้าของอาจารย์ฟาทัลบิดเบี้ยวด้วยความหวาดหวั่น เขาดูพร้อมที่จะต่อสู้กับฮาร์วีย์ให้ตายไปข้างหนึ่ง
พรึ่บ!
แต่ก่อนที่เขาจะทันได้พูดจบ เขาก็ล้มลงกับพื้นและเป็นลมหมดสติไปในทันที
“ไอ้สารเลว! นายมันอวดดี!”
ผู้คุ้มกันของตระกูลซาเวียร์ทุกคนหน้าซีดเมื่อเห็นเช่นนั้น
พวกเขายกปากกระบอกปืนขึ้นและเล็งไปที่ฮาร์วีย์
“ยอร์ก! นายรู้ตัวไหมว่าทำอะไรลงไป?
“รู้ไหมว่าทำอะไรลงไป?!
“นายเคยนึกถึงผลของการกระทำของตัวเองหรือเปล่า?!”
ชายหนุ่มผมยาวซึ่งยังคงคุกเข่าอยู่บนพื้นเริ่มตะโกน
“อาจารย์ฟาทัลไม่ใช่คนที่นายจะทำร้ายในหยามเกียรติยังไงก็ได้!”
เขารับไม่ได้ที่ฮาร์วีย์มาป่วนในงานนี้และทำให้เชอริลคนรักของเขาโกรธ
เขาอยากจะเตะฮาร์วีย์ให้ลงไปกองกับพื้นและฉีกฮาร์วีย์ให้เป็นชิ้นๆ
แต่ฮาร์วีย์ไม่แม้แต่จะชายตามองเขา
“ฉันจะไปแล้ว”
ฮาร์วีย์ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะหันหลังกลับและจากไป
ใบหน้าของเชอริลมืดลงและกลายเป็นเคร่งขรึม เธอหรี่ตามองฮาร์วีย์พร้อมที่จะชนกับเขาให้ตายกันไปข้าง
แต่ในขณะที่เธอกำลังจะขยับ…
เสียงฝีเท้าหนัก ๆ ก็ดังมาจากชั้นสอง
ทันทีหลังจากนั้น ชายในชุดเครื่องแบบวังมังกรและติดอาวุธพร้อมกระสุนจริงก็กระโดดลงมาจากชั้นสอง เข้าขวางทางฮาร์วีย์และลูกน้องของเขาเอาไว้ทันที
เมื่อเทียบกับผู้คุมการที่อยู่ในห้องโถง สมาชิกของวังมังกรนั้นสง่างามกว่ามาก การเคลื่อนไหวของพวกเขาได้พิสูจน์ให้เห็นถึงการฝึกฝนอันยอดเยี่ยมของพวกเขา และรูปร่างหน้าตาของพวกเขาทำให้บรรยากาศในห้องโถงตึงเครียดขึ้น
“ฮาร์วีย์ ยอร์ก! ใครบอกว่านายสามารถไปได้?!
“นายคิดว่าที่นี่มันที่ไหน?
“คิดว่าจะออกมาเมื่อไหร่ก็ได้งั้นเหรอ?!
“ไม่คิดว่าตัวเองสูงส่งเกินไปเหรอ?!”
กองกำลังวังมังกรหลีกทางให้หญิงสาวสวยในชุดราตรีสีแดง
เธอเดินดุ่ม ๆ ลงมาจากชั้นสองพร้อมกับก้าวช้า ๆ โดยมีเพื่อนสาวสองสามคนเดินตามหลังเธออย่างเชื่อฟัง เธอเธอคือคำนิยามของคำว่าความเย่อหยิ่งเย็นชา
ใบหน้าของเธอนั้นสวยงามและเธอก็มีรูปร่างสูงระหง เธอเปล่งประกายออร่าของหญิงสาวผู้ดี และทุกย่างก้าวที่เธอก้าวไปทำให้ผู้ชายที่เฝ้าดูตื่นตาตื่นใจ ทันใดนั้นพวกเขาทั้งหมดก็อยากจะทิ้งตัวลงแทบเท้าของเธอ
ฮาร์วีย์ชำเลืองมองผู้หญิงคนนี้ เขาศึกษาเธอด้วยสายตาระแวดระวัง เขายิ้มและพูดว่า “ฉันขอเดาว่าเธอคืออลิซ ทอมป์สันจากตระกูลทอมป์สันใช่ไหม?”
“ใครบอกว่าผู้หญิงคนนี้พิการ? เธอก็ดูสมประกอบดีนี่”
ราเชลมีสีหน้าเย้ยหยัน เธอตอบฮาร์วีย์ว่า “ฉันได้ยินมาว่าเธอเคยเข้าร่วมการรบในสมรภูมิต่างประเทศครั้งหนึ่ง หลังจากนั้นเธอก็เกิดโรคเครียดหลังเหตุการณ์สะเทือนขวัญ เธอประสบกับความเครียดอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ต่อมาเธอจึงเลือกที่จะเกษียณตัวเองออกมา”
“เพื่อตอบแทนบุญคุณของเธอ วังมังกรจึงส่งคนของพวกเขามาปกป้องเธอ”
หลังจากอธิบายจนจบ สีหน้าเย้ยหยันของราเชลยังคงปรากฏเด่นชัด
ฮาร์วีย์เข้าใจทันที ใครกันที่บอกว่าอลิซพิการ?
ตระกูลทอมป์สันอาจส่งเธอไปที่วังมังกรเพียงเพื่อให้ได้ชื่อเสียง จากนั้นก็เรียกตัวเธอกลับคืนสู่ตระกูลพร้อมกับข้ออ้างบางอย่าง
ถึงอย่างนั้นฮาร์วีย์คงต้องยอมรับว่าอลิซเป็นผู้หญิงที่สง่างาม
ฮาร์วีย์พิเคราะห์ผู้หญิงคนนั้นอย่างระมัดระวังครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “คุณทอมป์สัน ในเมื่อเธอไม่ให้ฉันไป แล้วเธอคิดที่จะต้อนรับฉันในพิธีเปิดโรงแรมพอทโฮลงั้นเหรอ?
“ฉันต้องขอบอกเอาไว้ให้เข้าใจตรงกันว่าฉันไม่ถูกโฉลกกับตระกูลทอมป์สันเอาซะเลย ถ้าอยากให้ฉันตัดริบบิ้นเปิดงานให้ ก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนที่สมน้ำสมเนื้อสักหน่อย!”
