ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2194
เพย์ตันยังคงสงบนิ่ง
“อย่างน้อยฉันก็อยากจะแสดงความเคารพต่อทุกคน เพราะไม่อยากให้ทุกคนต้องอับอาย
“แต่ในเมื่อเธอบ้ากฎหมายและความยุติธรรมมาก ก็ช่างเรื่องนั้นเถอะ ฉันจะเล่นไปตามเกมของเธอก็แล้วกัน
“เมื่อหกเดือนก่อน ซากุระ มิยาโมโตะแห่งชินดัน เวย์จากประเทศหมู่เกาะได้ออกคำสั่งให้องเมียวจิหรือ กริฟฟิน ยังทำพิธีสาปแช่งคนในตระกูลของฉัน เธอยังพยายามฆ่าทาเลียหลานสาวของฉันอีกต่างหากอื่น
“นักดาบที่ดีที่สุดของชินดัน เวย์อย่างทาโร่และกริฟฟินได้สารภาพความผิดของพวกเขาแล้ว เรามีทั้งหลักฐานและประจักษ์พยานที่จะพิสูจน์เรื่องนี้
“และอีกอย่าง เฮกเตอร์แห่งตระกูลทอมป์สันได้สั่งการให้ซากุระลอบสังหารคุณฮาร์วีย์ ยอร์กหลายครั้ง และสิ่งเหล่านี้ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเป็นความจริง
“ตามกฎของหน่วยมังกรลับ เราจะไม่จับกุมตัวเฮกเตอร์ ก่อนที่เราจะได้รับหลักฐานที่แน่ชัด
“แต่ในทางกลับกัน ซากุระ มิยาโมโตะต้องมากับเรา
“นี่คือความยุติธรรมที่เธอต้องการให้เรามอบให้ เพราะงั้นนะคุณทอมป์สัน ตอนนี้คุณสบายใจกับการตัดสินของเราหรือยัง?”
คำพูดของเพย์ตันทำให้อลิซและเชอริลตะลึงงัน ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปด้วยความสยดสยอง
หากซากุระต้องตกอยู่ในเงื้อมมือของหน่วยมังกรลับ ตระกูลทอมป์สันจะต้องชดใช้อย่างหนักเมื่อเธอสารภาพ
เพียงเพื่อปกป้องซากุระ ตระกูลทอมป์สันสร้างปัญหาไว้มากมาย แถมท้ายที่สุดพวกเขายังถูกลากเข้าไปพัวพันกับเรื่องนี้ด้วยอีก…
เมื่อเผชิญกับความจริงข้อนี้ อลิซซึ่งเคยเอาแต่เรียกร้องความยุติธรรมอย่างเย่อหยิ่งก่อนหน้านี้ก็ทำได้แค่ฝืนยิ้ม
“คุณปู่ฮอแรนดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้ฉันจะพูดอะไรมากเกินไป
“ฉันขอโทษด้วย ฉันไม่ควรปล่อยให้วังมังกรเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้เลย
“ได้โปรดเถอะ ให้คุณยอร์กพาพี่น้องมิยาโมโตะไปเถอะ เราจะไม่ขวางคุณอีกต่อไปแล้ว!”
ไม่แปลกเลย อลิซเข้าใจว่าการให้ซากุระตกอยู่ในมือของฮาร์วีย์ย่อมดีกว่าการตกอยู่ในมือของเพย์ตัน
ถ้าฮาร์วีย์จับเธอไว้ได้ อลิซรู้ว่าซากุระจะต้องถูกฆ่าอย่างแน่นอน
แต่ถ้าเพย์ตันจับซากุระไป ตระกูลทอมป์สันจะยิ่งเดือดร้อน
“เอาล่ะ ผู้อาวุโสฮอแรน นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่ อย่าทำให้เรื่องราวใหญ่โตขนาดนั้นเลย”
ฮาร์วีย์ก้าวเข้ามาคั่นกลางระหว่างพวกเขาและโบกมือด้วยท่าทีสบาย ๆ
“เนื่องจากตอนนี้คุณทอมป์สันเข้าใจถึงความผิดของตัวเองและห้ามไม่ให้วังมังกรเข้ามาแทรกแซงเรื่องนี้ เราก็หยุดเรื่องน่าขันไว้ที่นี่เถอะ
“ผมจะพาสองพี่น้องมิยาโมโตะไป ไม่จำเป็นต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่หรอก”
เพย์ตันหันไปหาฮาร์วีย์และยิ้ม
“ก็ได้ ในเมื่อน้องยอร์กพูดเช่นนั้น ฉันก็จะไม่ถือสาเรื่องนี้อีกต่อไป
“แต่ถ้านายมีปัญหาอะไรก็โทรหาฉันได้เลย ฉันจะไปหานายเสมอ!”
เพย์ตันตบไหล่ฮาร์วีย์อย่างเป็นมิตรก่อนจะหันหลังกลับ
เขาโบกมือเป็นสัญญาณให้พวกเขากักตัวสมาชิกวังมังกรไว้ก่อนที่เขาจะออกจากสถานที่
เพย์ตันจากไปทันทีที่เขามาถึง
หลังจากที่เขาไปแล้ว ฝูงชนก็เงียบกริบ ไม่มีใครเข้าใจว่าทำไมฮาร์วีย์ถึงบอกให้เพย์ตันและคนของเขาออกไปทั้งที่อีกฝ่ายมีอำนาจเหนือกว่าได้
ฮาร์วีย์เดินไปข้างหน้าและแตะใบหน้างดงามของอลิซเบา ๆ
“เห็นไหม? นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นเวลาคิดจะใช้กฎหมายเล่นงานฉัน” ฮาร์วีย์กล่าวอย่างใจเย็น
“ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหม? ไม่ว่าจะเธอหรือเชอริลก็ขวางฉันเอาไว้ไม่ได้
“และเพราะคืนนี้เฮคเตอร์ไม่อยู่ที่นี่ ฉันก็ไม่คิดจะเสียเวลากับตระกูลทอมป์สัน
“ฝากไปบอกเฮกเตอร์ด้วย ไม่ว่าเขาจะกลับไปที่โวลซิ่งทันทีหรือยอมตายอยู่ที่นี่
“ไม่ช้าก็เร็ว ฉันจะไปหาเขาด้วยตัวเอง”
คำพูดของฮาร์วีย์ดูเรียบ ๆ แต่เขาก็ได้รับการสนับสนุนจากเพย์ตันอย่างล้นหลาม ดวงตาของอลิซกระตุกเมื่อถูกคุกคาม ความกลัวคืบคลานเข้ามาหาเธอ
