ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2196
“นายท่านลินช์?”
ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ
“โอ้ ฉันกลัวจับขั้วหัวใจเลย!”
“งั้นเรามาเปลี่ยนกันสักหน่อยดีกว่าไหม? คราวนี้ฉันจะเป็นคนโทรให้เธอเอง”
ฮาร์วีย์คว้าโทรศัพท์ไปและกดหมายเลขทันทีโดยไม่เปิดโอกาสให้อลิซตอบ เขายังเปิดลำโพงเพื่อให้ทุกคนได้ยินการสนทนาทางโทรศัพท์
จากนั้นน้ำเสียงอะไรกังวลของชายคนหนึ่งก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์
“น้องยอร์ก อะไรทำให้คุณโทรหาผมได้?
“ผมยังต้องเข้าร่วมการประชุมที่โวลซิ่งอยู่เลย ถ้าคุณอยากให้ผมช่วยอะไร ให้โยนาจัดการแทนได้เลย”
‘น้องยอร์ก?!’
ในขณะนี้ สีหน้าของอลิซดูแย่ที่สุด
“ไม่มีอะไรมากหรอก นายท่านลินช์ ผมแค่อยากจะถามอะไรคุณหน่อย
“มีผู้หญิงคนนึงชื่ออลิซ ทอมป์สันคิดจะใช้คุณบดขยี้ผม
“คุณจะช่วยเธอทำแบบนั้นจริงหรือ?
“บทขยี้คุณ? อลิซ?”
เบนจามินชะงักเล็กน้อยด้วยความตกใจ
“น้องยอร์ก เธอเป็นเพียงสมาชิกคนหนึ่งในตระกูลทอมป์สันเท่านั้น ใครอนุญาตให้เธอพูดอะไรแบบนั้นออกมา?
“อีกอย่าง เธอน่าจะรู้ผลของการใช้ชื่อของผมในการต่อต้านคุณนะ”
“อ๋อ ผมเข้าใจแล้ว ถ้าผมจะให้คนไร้มารยาทแบบนั้นมาคุกเข่าขอโทษก็คงไม่มากเกินไปหรอก จริงไหม?” ฮาร์วีย์ถามพลางหัวเราะ
“ผู้หญิงคนนั้นจะไม่คุกเข่าก็ได้ แต่ต่อไปตระกูลทอมป์สันจะไม่มีโอกาสได้เชิดหน้าชูคอในมอร์ดูอีก!”
คำพูดเพียงประโยคเดียวจากเบนจามิน ก็สามารถชี้ชะตาของอลิซได้แล้ว
ฮาร์วีย์วางสายโทรศัพท์อย่างใจเย็น จากนั้นจึงชี้ไปที่ที่ว่างตรงหน้าเขาด้วยความสนุกสนาน
ใบหน้าของอลิซดูย่ำแย่ที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ หลังจากนั้นไม่นานโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น มันปรากฏคำว่าทอมป์สันบนหน้าจอ
อลิซหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ร่างกายของเธอสั่นเทิ้ม ไม่ถึงนาทีเธอก็วางสาย ก่อนจะกัดฟันกระแทกเข่าลงกับพื้น
“ฉันต้องขอโทษคุณยอร์กด้วย ฉันมันโง่เขลาเกินไป”
แต่ถึงอย่างนั้นฮาร์วีย์ก็ถามเธออย่างใจเย็นว่า “ฉันทำตัวอวดดีต่อเธอขนาดนั้นเลยเหรอ?”
อลิซกัดริมฝีปากที่สั่นด้วยความหวาดกลัว
“ฉันขอโทษจริง ๆ คุณยอร์ก”
“เธอจะเป็นคนจับฉันแล้วไปแจ้งตำรวจไม่ใช่เหรอ?” ฮาร์วีย์พูดต่อไปโดยไม่สนใจคำขอโทษของเธอ
“ฉันข่มเหงเธอได้เพราะฉันเคยมีบุญคุณต่อเพย์ตันเล็ก ๆ น้อย ๆ ใช่ไหม?”
“เธอบอกว่าประเทศ H มีขื่อมีแปไม่ใช่เหรอ? ฉันเป็นพวกชอบทำทุกอย่างตามอำเภอใจใช่ไหมล่ะ?”
อลิซตัวสั่นหนักขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์
เมื่อครู่ ญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งจากตระกูลทอมป์สันโทรมาหาเธอ พวกเขาไม่สนใจว่าอลิซทำอะไรลงไป แต่มีเพียงคำสั่งเดียวเท่านั้นคือ การขอการอภัยจากฮาร์วีย์
หากไม่เช่นนั้นแล้ว ตระกูลลินช์และตระกูลโฮแรนจะเรียกร้องความชอบธรรมในการกระทำของเธอ
หากฮาร์วีย์ไม่ให้อภัยอลิซ สมาชิกหางแถวอย่างเธอจะต้องตายก่อนจะทันได้กะพริบตาแน่นอน!
อลิซตบตัวเองหลายครั้งโดยไม่ลังเล ก่อนที่ฮาร์วีย์จะพูดอะไรต่อ
ความภาคภูมิใจของเธอในฐานะสมาชิกของตระกูลสิบอันดับแรก ศักดิ์ศรีของเธอในฐานะสมาชิกที่เกษียณแล้วของวังมังกร ความชอบธรรมและความเย่อหยิ่งของเธอ…ทั้งหมดมลายหายไปแล้ว
หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด แต่เธอรู้ว่าเธอจำต้องคุกเข่าอยู่แบบนี้ต่อไป
ถ้าฮาร์วีย์ไม่พอใจและโทรหาเพย์ตันหรือเบนจามิน เธอตายแน่!
แม้แต่เชอริลก็สั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้
เธอไม่คิดว่าแม้ไม่มีเพย์ตัน ฮาร์วีย์จะยังคงทรงพลังได้ขนาดนี้
อลิซนึกอยากจะบดขยี้เขาให้สิ้นซาก แต่ชีวิตของเธอกลับต้องตกนรกทั้งเป็นแทน
