ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2206
“ตาดีหนิ!”
ทีแกนยังคงจ้องฮาร์วีย์ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง
“ในเมื่อคุณรู้ว่าผมมาจากตระกูลบาวเออร์ คุณก็น่าจะเดาตัวตนของผมได้
“ผมเป็นรองผู้บัญชาการค่ายอาวุธเหล็กแห่งมอร์ดู!
“ผมไม่สนว่าคุณจะเป็นใคร แต่อย่าอวดดีต่อหน้าผมจะดีกว่า
“ไม่อย่างนั้นก็อย่าโทษผมถ้าผมจะต้องใช้กำลัง!”
“ทำไมคุณถึงได้ไร้เหตุผลขนาดนี้?” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นขณะที่ชำเลืองมองทีแกนและทหารที่อยู่ข้างหลังเขา
“กองทหารพยายามเอาตัวเองเข้ามาเกี่ยวข้องกับกิจการของพลเรือนอย่างนั้นเหรอ?
“คุณกลั่นแกล้งพลเรือนเพียงเพื่อสนับสนุนเจ้าชายและนายน้อยที่รักของคุณอย่างนั้น?”
ทีแกนส่งเสียงเยาะเย้ย สีหน้าของเขายังคงเย่อหยิ่ง
“หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้วฮาร์วีย์ ยอร์ก!
“คุณน่าจะรู้ว่าค่ายอาวุธเหล็กแห่งมอร์ดูถือเป็นหนึ่งในเก้ากองกำลังทหารชั้นนำของประเทศ H!
“ผู้บัญชาการของผมคือฟิลิป สตีล เขาเป็นเทพสงครามอันดับต้น ๆ ในกองกำลังทหารของมอร์ดู เขาคือโกเลมเหล็ก!
“หากคุณขัดขวางผม… คุณก็ขัดขวางค่ายอาวุธเหล็กแห่งมอร์ดู!
“นั่นหมายความว่าคุณกำลังขัดขวางโกเลมเหล็ก!
“คิดถึงผลที่จะตามมาสิ!
“ต่อให้ผมจะฆ่าคุณเดี๋ยวนี้แล้วรายงานทีหลัง ก็จะไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้นกับผม!
“ตอนนี้คุณน่าจะรู้แล้วใช่ไหมว่าจะต้องทำยังไง?”
หลายคนที่ยืนอยู่ข้างหลังทีแกนแต่งกายด้วยชุดแบบดั้งเดิม พวกเขาจ้องฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม
‘ไอ้คนไม่มีตัวตนคนนี้เหรอที่กล้าต่อกรกับนายน้อยทอมป์สัน หนึ่งในสี่นายน้อยแห่งโวลซิ่ง?’
‘เขาไม่รู้เหรอว่านายน้อยมีอำนาจและอิทธิพลมากแค่ไหน?’
‘เขาสามารถจัดการกับคน ๆ นี้ได้ด้วยการโทรออกเพียงครั้งเดียว!’
‘ไอ้คนโง่คนนี้ยังไม่รู้ได้อย่างไรว่าเขาไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิงเมื่อเทียบกับนายน้อยทอมป์สัน?!’
‘น่าสมเพช!’
ทีแกนก้าวไปข้างหน้าและกำลังจะตบหน้าฮาร์วีย์
ไอเดนเห็นดังนั้นจึงก้าวออกไปเพื่อปกป้องฮาร์วีย์ตามสัญชาตญาณ
“คุณรู้จักตัวตนที่แท้จริงของท่านร์ยอร์กหรือเปล่าทีแกน? อย่างน้อยคุณก็น่าจะ…”
ปัง!
ทีแกนควักปืนของเขาออกมาและยิงขาขวาของไอเดนทันทีโดยไม่กะพริบตา
ไอเดนเซไปข้างหลังขณะที่ตัวสั่นด้วยความเจ็บปวด เลือดพุ่งออกมาจากขาขวาของเขา และเขาต้องพยายามอย่างมากเพื่อที่จะยืนตัวตรง
ผู้คนต่างเงียบกริบ ทุกคนมองทุกอย่างด้วยสายตาที่งุนงงขณะที่ตกตะลึงจนพูดไม่ออก
ไม่มีใครคาดคิดว่าทีแกนจะยิงปืนตามใจชอบแม้จะอยู่ในสถานที่พลุกพล่านอย่างโรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ด
ราเชลก้าวไปข้างหน้าด้วยความโกรธ
“ทีแกน บาวเออร์! ถ้าคุณยังเพิกเฉยต่อกฎหมายอยู่หัวหน้าสาขาของฉันจะ…!”
ปัง!
ทีแกนยกปืนขึ้นและเหนี่ยวไกอีกครั้ง
เลือดพุ่งกระฉูดไปทุกที่
ราเชลเซถอยหลังไปสองสามก้าว ถ้าจัสตินไม่รับเธอเอาไว้ เธอคงจะล้มลงกับพื้นไปแล้ว
เมื่อเห็นว่าสาวกของหลงเหมินกำลังจะลงมือ ทหารค่ายอาวุธเหล็กจึงชักอาวุธปืนออกมาและเล็งไปที่หัวของเหล่าสาวก
พวกเขาจะไม่ลังเลที่จะเหนี่ยวไกหากมีใครขยับแม้แต่นิ้วเดียว
แม้กระทั่งไคท์ที่นอนไม่ได้สติก็ยังมีปืนจ่อที่หัวของเธอ
เมื่อฮาร์วีย์เห็นดังนั้นแววตาของเขาก็ลุกเป็นไฟ
“พอได้แล้ว! อย่าบุ่มบ่ามเลย” ฮาร์วีย์พูดเบา ๆ
เขาตระหนักบางอย่าง
ผู้ชายอย่างทีแกนไม่จำเป็นต้องปฏิบัติตามกฎหมายเพราะเขามั่นใจว่าภูมิหลังและคนที่สนับสนุนเขาจะปกป้องเขาได้ เขาจึงคิดว่าเขาจะสามารถทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ!
นายน้อยจากโวลซิ่งเหล่านี้ต้องมีเป้าหมายร่วมกันแน่นอน
หากฮาร์วีย์เสียการควบคุมตัวเองและลูกน้องของเขาหัวร้อนมากเกินในสถานการณ์เช่นนี้ ฮาร์วีย์อาจถูกยิงได้
ชายในชุดแบบดั้งเดิมที่ยืนอยู่ข้างหลังทีแกนมองมาที่ฮาร์วีย์และลูกน้องของเขาด้วยสายตาที่เย้ยหยัน ทีแกนถอยหลังและหันไปหาฮาร์วีย์ด้วยความผิดหวัง
“พาเขาออกไป!” ทีแกนสั่ง
“ใครที่คิดจะขัดขวางก็ฆ่าทิ้งให้หมด!”
