ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2211
ฮาร์วีย์ ยอร์กพูดอย่างเฉยเมยโดยเอามือไพล่หลังว่า “เราควรหาทางออกด้วยตัวเองเสมอ
“การเอาชีวิตรอดจะมีประโยชน์อะไรถ้าคนอื่นเสนอวิธีให้?”
“ช่างกล้า…” ทีแกน บาวเออร์เอื้อมมือไปตบแก้มขวาของฮาร์วีย์
“น่าเสียดายที่ไม่ว่าคุณจะกล้าหาญแค่ไหนมันก็ไม่มีความหมายอะไรกับผม
“ในเมื่อคุณไม่ยอมรับน้ำใจดีของอิชิกาวะ ยูกิโกะ งั้นมากับผม
“เรามีเรื่องต้องคุยกันอีกเยอะ!”
ทีแกนพ่นลมร้อนออกจากปากขณะที่เขาพูด สายตาของเขารุนแรง!
เห็นได้ชัดว่าเมื่อฮาร์วีย์จากไปกับเขา ฮาร์วีย์จะต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายอย่างไม่ต้องสงสัย
จัสติน วอล์กเกอร์ที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาในที่สุดก็ไม่สามารถรั้งตัวเองไว้ได้อีกต่อไป เขาก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “ผู้บัญชาการบาวเออร์ ฉันเกรงว่านี่ไม่ถูกต้อง…”
ปัง!
ทีแกนดีดนิ้ว และทันใดนั้นก็มีคนยิงจัสตินเข้าที่เท้า ทำให้รองหัวหน้าสาขาของหลงเหมินสาขามอร์ดูล้มลงกับพื้นพร้อมกับร้องลั่น
“คุณคิดจะสอนผมเหรอ?
“คุณเป็นเพียงขี้ข้าที่ถูกเลี้ยงดูโดยตระกูลบาวเออร์ คุณมีสิทธิ์อะไร?”
สีหน้าของฮาร์วีย์เคร่งขรึมมากขึ้นเรื่อย ๆ การกระทำของทีแกนท้าทายขีดจำกัดของเขาอย่างต่อเนื่อง
“ทำไม? คุณยังไม่พอใจอีกเหรอนายน้อยยอร์ก?”
ทีแกนส่งสัญญาณอีกครั้ง ทันใดนั้นอาวุธปืนสองกระบอกที่ถูกปลดเซฟตี้ออกก็เล็งไปที่หน้าผากของไคท์ วอล์กเกอร์
“ในเมื่อนายน้อยยอร์กไม่ยอมจำนนสักที ทำไมคุณไม่เริ่มคุกเข่าและขอโทษคุณทอมป์สันตอนนี้ก่อนล่ะ ว่าไง?
“อาวุธมันไม่มีตาหรอกนะ ถ้าปืนลั่นขึ้นมา คนสนิทของคุณก็จะจากไป และเธอก็จะไม่รอด”
ทั้งอลิซ ทอมป์สันและเชอริล ซาเวียร์แสดงท่าทางเย้ยหยันและมีความสุข
ความอับอายที่พวกเธอได้รับที่โรงแรมพอมโฮลคืนนั้นเทียบเท่ากับความพึงพอใจที่พวกเขามีในขณะนี้
ทั้งคู่สังเกตฮาร์วีย์อย่างระมัดระวังด้วยความอยากรู้ว่าผู้ชายคนนี้จะดื้อรั้นได้ขนาดไหน
ทุกอย่างที่ไม่มีค่าต่อทีแกน บาวเออร์ หรือเทพสงครามซึ่งเป็นตัวแทนของโกเลม เหล็ก จะถูกทิ้งไว้เป็นชิ้น ๆ
ฮาร์วีย์หายใจเข้าลึก ๆ และพูดอย่างเย็นชา “ดูเหมือนว่าพวกคุณทุกคนอยากจะตายจริง ๆ”
“อยากให้ผมตายอย่างนั้นเหรอ?” ทีแกนเย้ยหยัน “อย่างคุณจะทำอะไรได้?!
“เพียงเพราะคุณเป็นหัวหน้าหลงเหมินสาขามอร์ดูอย่างนั้นเหรอ?
“คุณไม่รู้เหรอว่าหลงเหมินเป็นของตระกูลบาวเออร์?
“ลูกสมุนที่ถูกเลี้ยงโดยตระกูลบาวเออร์ แม้ว่าตัวจะใหญ่กว่าและดุร้ายกว่าก็ตาม มันจะกล้ากัดเจ้าของของตัวเองเหรอ?”
ทีแกนกำลังจะปล่อยลูกเตะหลังจากที่เขาพูดจบ
ปัง!
ในชั่วพริบตาต่อมาทีแกนก็หันไปมองตามเสียงด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม
อย่างไรก็ตาม สีหน้าของเขาเสียทันทีที่เขาหันไป
ชายในชุดเครื่องแบบทหาร มีดาบยาวคาดเอว เดินเข้ามากับคนกลุ่มหนึ่งอย่างไม่สะทกสะท้าน
ท่าทางของเขาหยิ่งมาก เขาเดินเข้ามาหาทีแกนก่อนที่จะเอื้อมมือตบแก้มขวาของทีแกนและพูดว่า “ทีแกน บาวเออร์ พูดไร้สาระอะไร! เช้านี้ลืมแปรงฟันหรือไง?
“ฉันบอกแกกี่ครั้งแล้วว่าหลงเหมินและตระกูลบาวเออร์เป็นสองสิ่งที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง? แล้วยังมาอวดดีต่อหน้าฉันอีก?!
“นายอวดดีต่อหน้าฉันได้ แต่นายกลับกล้าทำแบบนั้นต่อหน้ารุ่นพี่ของฉัน!
“อยากตายนักหรือไง?!”
เพี๊ยะ!
ชายผู้นั้นตบทีแกนลงกับพื้นทันทีที่เขาพูดจบ
