ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2244
ยูจีนส่งข้อความนี้ในนามของฮาร์วีย์ สิ่งนี้ยังบ่งชี้ว่าฮาร์วีย์ได้ตัดสินใจที่จะตัดสัมพันธ์กับครอบครัวมาโลนจนไม่มีชิ้นดี
แต่พวกเขาเป็นฝ่ายริเริ่มที่จะตัดความสัมพันธ์กับฮาร์วีย์เมื่อช่วงบ่ายวันนี้
การที่ฮาร์วีย์ไม่เหยียบย่ำครอบครัวมาโลนก็ถือเป็นการแสดงความเมตตาอย่างเหลือเชื่ออยู่แล้ว
เขาเพียงต้องการนำทรัพยากรที่เขาเคยสนับสนุนพวกเขาในอดีตกลับคืนมา และไม่ได้จงใจทำอะไรให้ครอบครัวมาโลนต้องอับอาย นี่เป็นความโปรดปรานที่ยิ่งใหญ่แล้ว
ส่วนพวกมาโลนจะลงเอยอย่างไรหลังจากสูญเสียผลประโยชน์เหล่านั้นไป เรื่องนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับฮาร์วีย์
อย่างไรเสียพวกเขาก็โตกันหมดแล้ว คนที่โตมีราคาที่ต้องจ่ายสำหรับการตัดสินใจของพวกเขา
บนเวทีฮาร์วีย์เริ่มดื่มอวยพรให้กับสมาชิกระดับสูงของหลงเหมินสาขามอร์ดูหลังจากดังกล่าวเพียงไม่กี่คำ เขามาพร้อมกับราเชลและไอเดน
สำหรับฮาร์วีย์ซึ่งเป็นนักดื่มคอทองแดง นี่ถือเป็นเรื่องเล็กน้อย
เขาไม่ได้ให้ความสนใจกับกิจการของหลงเหมินสาขามอร์ดูมากนัก แต่เขารู้ว่าเขาจำเป็นต้องแสดงความเคารพต่อทุกคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขากลายเป็นหัวหน้าสาขาคนใหม่ นี่คือเหตุผลที่เขาเข้าร่วมงานเลี้ยงขอบคุณ
เมื่อมองไปที่ฮาร์วีย์ที่อายุน้อยและดูมีอนาคต ขณะนี้เขาเป็นดวงดาวที่เจิดจรัสอยู่ท่ามกลางผู้คนรอบกาย…
เคลลี่และครอบครัวของเขาดูเศร้าโศกอย่างมาก ผลกระทบอันเลวร้ายที่พวกเขาได้รับในค่ำคืนนี้มากเกินไปสำหรับพวกเขา พวกเขาตกอยู่ในภวังค์แห่งความตระหนกไม่สามารถฟื้นตัวจากแรงกระแทกที่ถาโถมมาได้
พวกเขาจ้องมองที่ฮาร์วีย์ซึ่งตอนนี้พวกเขาได้เห็นถึงสิ่งที่พวกเขาสูญเสียไปจากสิ่งที่พวกเขาทำที่พาราไดม์เมื่อตอนบ่ายได้ชัดเจนยิ่งขึ้น
ฮาร์วีย์ย้ำเตือนพวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังเลือกที่จะตัดความสัมพันธ์กับเขา
ที่แย่กว่านั้น การก้าวเข้าสู่วงสังคมชั้นสูงในเวทีสังคมและความมั่งคั่งที่ครอบครัวมาโลนเก็บเกี่ยวในเดือนนี้ล้วนมลายหายไปหมดแล้ว
เคลลี่สูญเสียสิทธิ์ทั้งหมดในการร่วมมือกับหลงเหมินสาขามอร์ดูจากนี้ไป เขาทำได้เพียงทำธุรกิจเล็ก ๆ
สำหรับเฮเซล เธอจะไม่ได้เป็นอินฟลูเอนเซอร์ยอดนิยมเหมือนที่เธอจินตนาการไว้อีกต่อไป เธออาจต้องหางานบริษัทธรรมดา ๆ ทำอีกครั้ง
ทุกอย่างพังทลาย!
นอกจากความสิ้นหวังแล้วพวกมาโลนก็ไม่รู้สึกอะไรอีก พวกเขาอยากจะขึ้นไปขอร้องฮาร์วีย์ แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่พวกเขาทำก่อนหน้านี้ พวกเขาก็ไม่มีหน้าที่จะขึ้นไปทำแบบนั้น
สำหรับสตีเว่น เขาก้มหน้าอยู่ตลอดเวลา เขาขี้ขลาดเกินกว่าจะพูดอะไรออกมา
“ปัง!” ทั้งสตีเว่น และแม็กซ์คุกเข่าลงกับพื้นทันทีพี่ฮาร์วีย์เดินผ่านโต๊ะของพวกเขาโดยไม่กล้าพูดอะไร
สำหรับฮาร์วีย์พวกเขาไม่ได้อยู่ในสายตาเขาเลยสักนิด
ไม่นานนักจัสตินซึ่งใบหน้าเปลี่ยนไปอย่างมากรีบเข้ามาและเตะคนโง่ทั้งสองออกไป การกระทำของจัสตินบอกเป็นนัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาในไม่ช้า
ตอนนี้ฮาร์วีย์ได้จัดการกับพวกครอบครัวมาโลนแล้ว เขาก็กลับมาที่เวทีอีกครั้ง ขณะที่เขากำลังจะพูดอีกสองสามคำเพื่อปิดงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้…
เสียงดังอย่างกะทันหันก็ทำให้เขาต้องชะงักไป
‘ปัง!’
ประตูห้องจัดเลี้ยงถูกเปิดออก และสาวกของหลงเหมินหลายคนก็ล้มลง หยาดเลือดสาดกระจายพวกเขากระอักออกมา แขนขาของพวกเขาหัก
ฉากนี้ทำให้ฝูงชนตกตะลึงในความเงียบงัน
จัสตินเป็นคนแรกที่ก้าวไปข้างหน้า เขาคำราม “ใครกล้ามาทำตัวอวดดีที่นี่?!”
“ไม่รู้เหรอว่าวันนี้เป็นวันอะไร?”
ฮาร์วีย์หยิบถ้วยชาขึ้นมาจิบ มองไปที่ทางเข้าอย่างเฉยเมย
ชายหญิงหกคนในชุดขาวเดินเข้ามาอย่างเย่อหยิ่ง ชายที่เป็นผู้นำพวกเขาถามว่า “ฮาร์วีย์ ยอร์กคือคนไหน? ออกมาคุกเข่าเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้น ฉันจะฆ่านายและทุกคนที่นี่ในวันนี้!”
