ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2277
“คุณ…”
เทเรซ่า ทอมป์สัน โกรธมากจนใบหน้าของเธอชาวาบ เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าเดล ฟลินน์ซึ่งเคยเป็นสุภาพบุรุษและเป็น รุ่นพี่ที่น่าเคารพนับถือจะทำหน้าตาน่ากลัวแบบนี้ได้
หลังจากสูตรหายใจเข้าเต็มปอดแล้ว เทเรซ่าก็ข่มความอยากตบเขาลง เธอหันเหสายตาไปยังเดนเวอร์ แฮมิลตัน และพูดอย่างเย็นชาว่า “นายน้อยลำดับที่สามตระกูลแฮมิลตัน ถ้าคุณทำร้ายคนของฉัน ฉันจะไม่มีวันปล่อยคุณไป!
“แม้ว่าพวกเขาจะเข้าไปในโกดังของคุณโดยไม่ได้รับอนุญาต แต่จุดประสงค์หลักของพวกเขาก็เพียงเพื่อตรวจสอบว่าที่นั่นมีสินค้าของเราอยู่หรือเปล่าก็เท่านั้น เพราะเขาไม่ได้มีเจตนาร้ายแอบแฝงเสียหน่อย!
“ถึงคุณจะปฏิบัติต่อพวกเขาไม่ต่างจากขโมย แต่คุณก็ไม่มีสิทธิ์ลงโทษพวกเขาแบบนี้!
“คนที่มีหน้าที่จัดการเรื่องนี้มีแค่ตำรวจเท่านั้น!
“เดนเวอร์ ฉันเตือนคุณเอาไว้เลยนะ อย่าคิดว่าตัวเองจะทำอะไรก็ได้ในลาสเวกัส!
“ที่ดินทั้งหมดเป็นขององค์จักรพรรดิ ประชาชนล้วนเป็นข้าราชบริพารขององค์จักรพรรดิ!
“ถ้าคุณไม่ปล่อยพวกเขาไป ฉันจะแจ้งตำรวจ!”
เทเรซ่าค่อนข้างสั่นสะท้านในขณะนี้ พวกเขาเหล่านั้นเป็นพนักงานรุ่นบุกเบิกของเธอ หากเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา เธอก็ไม่รู้ว่าจะชดใช้ให้เขาอย่างไร
ฮาร์วีย์ ยอร์กยังคงเฉยเมยและยังคงเงียบ เขากลับมองไปรอบ ๆ และในที่สุด สายตาของเขาก็จับจ้องไปที่สาวผมบลอนด์
ด้วยพละกำลังของเขาแล้ว ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีเขาก็สามารถกำจัดคนนับสิบเหล่านั้นได้
แต่เพราะมีเทเรซ่าอยู่เคียงข้างเขา ดังนั้นเขาจึงต้องระมัดระวัง
“นี่สอนผมเรื่องกฎหมายงั้นเหรอ?
“คุณคงเข้าใจเรื่องกฎหมายของที่นี่ผิดไปแน่ ๆ
เดนเวอร์ยิ้มแปลก ๆ “สำหรับที่นี่ ที่ลาสเวกัสแห่งนี้ผมคือกฎหมาย คุณไม่เข้าใจเหรอ?
“แน่นอน ผมสามารถทำให้พนักงานของคุณจมลงไปในทะเลได้ง่าย ๆ เลยนะ มาดื่มชาถ้วยนี้สิ
“ดื่มซะ แล้วผมจะปล่อยพวกเขาไป!”
เดลยิ้มเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น จากนั้น เขาก็หยิบยาเม็ดสีชมพูออกมาและโยนลงในถ้วยชาที่อยู่ตรงหน้าเขา หลังจากนั้นเขาก็ผลักถ้วยชาให้ไปอยู่ตรงหน้าเทเรซ่า
สายตาของฮาร์วีย์แปลเปลี่ยนเป็นเย็นชา “เดนเวอร์ นี่นายพยายามวางยาเธอนั้นเหรอ ไร้ยางอายจริง ๆ!”
“ใช่ ฉันวางยาเธอ แล้วไงล่ะ? ถ้ากล้าก็มาจัดการฉันสิ!”
เดนเวอร์ยิ้ม
“ไม่ต้องห่วงหรอกนะ นี่ก็แค่ยาที่จะทำให้เธอมีอารมณ์ร่วมมากขึ้นเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็เท่านั้น มันไม่ทำให้เธอตายหรอกนะ!
“คุณทอมป์สัน ชีวิตของพนักงานขึ้นอยู่กับความกล้าของคุณแล้ว!”
ขณะที่พวกเขากำลังเจรจากัน กรงเหล็กขนาดใหญ่ในภาพก็เริ่มสั่นราวกับว่ามันจะตกลงไปในทะเลได้ทุกเมื่อ มีเสียงกรีดร้องออกมาจากกรงเหล็กอย่างต่อเนื่อง เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครสามารถสงบสติอารมณ์ได้เมื่อต้องเผชิญกับเส้นแบ่งระหว่างความเป็นและความตาย
ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้า แต่เทเรซ่าหยุดเขาไว้ จากนั้นเธอก็พูดอย่างเย็นชาว่า “เดนเวอร์ ถ้าฉันดื่มชาถ้วยนี้ คุณจะปล่อยพนักงานของฉันไปจริง ๆ ใช่ไหม?”
“ถูกต้อง” เดนเวอร์มีสีหน้าน่ากลัว “ถึงผมจะเก่งเรื่องการพนัน ดื่มเหล้า และทำแต่เรื่องชั่ว ๆ มาตลอด แต่ผมก็เป็นคนมีหน้ามีตาแถมยังมาจากท้องถนนอีก ถ้าผมบอกว่าจะฆ่าทั้งตระกูลของคุณ ผมก็จะฆ่าทั้งพวกคุณทั้งตระกูล
“ถ้าผมบอกว่าผมจะปล่อยลูกน้องของคุณไปแต่โดยดี ผมก็จะทำอย่างที่พูด!”
“ก็ได้ ฉันจะดื่มมัน!”
เทเรซ่าไม่สนใจการขัดขวางของฮาร์วีย์ วินาทีต่อมาเธอหยิบถ้วยชาบนโต๊ะแล้วกระดกลงคอทันที
แต่ทำไมชาที่มียาผสมอยู่แก้วนี้ถึงได้รสชาติดีนัก?
เทเรซ่าดูขมขื่นและกลืนแทบไม่ลง แต่เธอก็ยังดื่มมันจนหมดถ้วย
ใบหน้าสวยของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย และการมองเห็นของเธอก็พร่ามัวราวกับว่าเธอจะล้มพับไปกับพื้นได้ทุกเมื่อ
“ฉันดื่มหมดแล้ว!”
“ทีนี้ก็ปล่อยพวกเขาไปซะ!”
เทเรซ่ากำมือแน่นและกัดฟันพูด
ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เอื้อมมือไปแตะหลังของเทเรซ่าสองสามครั้งเพื่อชะลอการออกฤทธิ์ของยา
