ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2294
“ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ แต่ถ้าคุณยอมปล่อยแม่ฉัน ฉันจะยอมสละส่วนแบ่งห้าเปอร์เซ็นต์ของฉันให้คุณอย่างเต็มใจ” แมนดี้ ซิมเมอร์พูดอย่างฉะฉาน
“ตราบเท่าที่แม่ของฉันยังครบสามสิบสอง ฉันจะ…”
เพล้ง!
พอลลี่ โบลตันที่เคยสุภาพและอ่อนโยนขว้างถ้วยชาลงกับพื้นด้วยความโกรธ
“กล้าดียังไง?!
“หัวหน้าซิมเมอร์ นี่เธอกำลังกล่าวหาว่าตระกูลแฮมิลตันลักพาตัวแม่ของเธอไปแลกกับหุ้นของเธองั้นเหรอ?!
“ตระกูลของเราครอบครองธุรกิจที่ประสบความสำเร็จไว้มากมาย! อะไรที่ทำให้เธอคิดว่าเราจะไม่มีปัญญาเอาหุ้นคืนด้วยเงินของเราเอง?!
“เราจำเป็นต้องทำแบบนั้นด้วยหรือไง!”
สายตาของพอลลี่ดูถูกเหยียดหยามคู่กรณีเป็นอย่างมาก
“ออกไปร้องแรกแหกกระเชอบอกใครต่อใครได้เลย! ไปบอกพวกเขาได้เลยว่าเราลักพาตัวแม่ของเธอไป! ดูซิว่าจะมีใครเชื่อเธอไหม!”
“น่าขำอะไรแบบนี้! คิดว่าเราเป็นใคร!? พวกเราคือราชาแห่งลาสเวกัส! ทำไมเราต้องทำอะไรแบบนั้นด้วย!”
“พวกคนจากประเทศ H นี่ไร้สาระ! ดูก็รู้แล้วว่าคนพวกนี้คิดจะเกาะเราเป็นปลิง! พวกเขาคิดจะใช้ส่วนแบ่งห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของมอร์ดู คาสิโน พาเลซเพื่อที่จะได้สูบเลือดสูบเนื้อเรามากขึ้น แต่กลับยังกล้าเชิดหน้าชูคอไม่หยุดหย่อน?”
“ตระกูลของเราไม่ต้องการทำงานร่วมกับพวกเขาอีกต่อไปแล้ว แต่พวกเขาก็ยังก่อกวนเราไม่เลิก! หน้าด้านจริง ๆ!”
“คนเหล่านี้โลภเกินไป นายหญิงลำดับที่สี่สัญญากับพวกเขาแล้วว่าจะชดใช้เงินให้เป็นจำนวนหนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์ ถ้าคิดว่ามันน้อยเกินไป ก็แย้งมาเลยสิ ทำไมต้องกุเรื่องแบบนั้นขึ้นมาด้วย…?”
“ถ้าอยากได้เงินเพิ่มก็ขอสิ น่าเสียดายที่นายหญิงลำดับที่สี่ไม่ใช่คนใจอ่อนอย่างนั้น…”
“พวกเขาคิดว่านายหญิงลำดับที่สี่ไม่ต่างอะไรกับนายน้อยลำดับที่สี่ และพวกเขาจะสามารถเรียกร้องทุกอย่างที่ต้องการได้หรือไง?”
ในขณะนี้ทุกคนในตระกูลเริ่มซุบซิบกัน พร้อมทั้งแสดงท่าทางรังเกียจบนใบหน้าของพวกเขา
ในสายตาของพวกเขา ฮาร์วีย์และแมนดี้เป็นพวกไม่รู้จักพอและละมอบโลภมาก
พวกเขาจะพูดและทำทุกอย่างเพื่อเงิน
ในความเป็นจริง พวกเขารู้ว่าหุ้นของแมนดี้มีค่าเพียงใด
เนื่องจากที่ตั้งของมอร์ดู คาสิโน พาเลซ จึงถูกจัดให้เป็นหนึ่งในห้าธุรกิจชั้นนำจากคาสิโน พาเลซทุกแห่ง
ทุก ๆ ปีมอร์ดู คาสิโน พาเลซจะทำกำไรได้มากกว่าหนึ่งหมื่นห้าพันล้านดอลลาร์ แม้จะหักต้นทุนแล้วก็ยังเหลือกำไรอยู่หลายพันล้านดอลลาร์
เมื่อได้หุ้นคืน ในอนาคตกำไรจะพุ่งสูงขึ้นไปอีก
นั่นเป็นเหตุผลที่ไม่ว่าจะถูกหรือผิดก็ไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือผลประโยชน์และผลกำไร
นอกจากนี้ หนามยอกอกของพวกเขาทั้งสองคนก็ไม่ได้มีฐานให้ลงหลักในลาสเวกัสเลยแม้แต่น้อย
เมื่อเผชิญหน้ากับตระกูลแฮมิลตัน หัวหน้าสาขาที่เก้าในตระกูลฌองไม่มีค่าอะไรเลยสักอย่าง
แจ็กซ์ซึ่งดูค่อนข้างถ่อมตนเดินไปข้างหน้าและแสดงรอยยิ้มอันอบอุ่น
“ในเมื่อทุกอย่างมาถึงขั้นนี้แล้ว ต่อให้เธอจะพูดอะไรต่อไป หัวหน้าซิมเมอร์
“ทำตามที่ฉันบอกซะ เซ็นสัญญาและรับเงินไป หลังจากนั้นเราทั้งคู่ก็เดินกลับไปทางใครทางมัน
“แน่นอนว่าถ้าเธอไม่พอใจและอยากจะได้อะไรเพิ่มเติมก็ไม่จำเป็นต้องเซ็นหรอก
“แต่ฉันต้องขอเตือนเธอไว้สักหน่อยนะ เจ้าหน้าที่กำลังจะมาถึง
“คุณยอร์กไม่เพียงแต่ทำร้ายร่างกายคนของเราเท่านั้น แต่เขายังทำร้ายร่างกายเจ้าหน้าที่ด้วย!
“ว่ากันตามกฎหมายของลาสเวกัสแล้ว ฉันเกรงว่าเขาจะตกที่นั่งลำบาก!”
จากนั้นแจ็กซ์ก็เดินไปข้าง ๆ แมนดี้และกระซิบว่า “แน่นอนว่าถ้าคุณไม่เซ็นสัญญาตอนนี้ คงจะทำให้แม่ของคุณไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกเลย”
แมนดี้ตัวสั่นหลังจากน้ำเสียงเยือกเย็นดังก้องอยู่ในหูของเธอ
เธอไม่เคยคาดคิดว่าแจ็กซ์ซึ่งดูอ่อนโยนและสุภาพจะไร้ยางอายถึงเพียงนี้
