ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2319
“ทุกอย่างดูเหมือนจะดีหลังจากที่ฉันไปลาสเวกัสและฮ่องกง แต่ตอนนี้เราได้ข้อมูลสำคัญมาชิ้นหนึ่ง…
“คนเหล่านี้จะเล่นงานคนใกล้ชิดของฉันเพียงเพื่อฆ่าฉัน
“ตอนนี้แมนดี้คือเป้าหมายที่ดีที่สุดของพวกเขา
“ฉันจะต้องทำให้พวกเขาเข้าใจผิด พวกเขาจะต้องคิดว่าฉันกลัว
“พวกเขาจะเริ่มคิดว่าฉันถูกบังคับให้หย่ากับแมนดี้ แล้วพวกเขาจะคิดว่าพวกเราห่างกันหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นในลาสเวกัสและฮ่องกง ฉันมั่นใจว่าทุกคนที่หมายปองฉันจะต้องยินดีที่ได้ยินแบบนั้น ถูกไหม?
“เพียงหลังจากนั้นเท่านั้นที่คนที่อยู่เบื้องหลังในลาสเวกัสและฮ่องกงถึงจะเริ่มปรากฏตัวให้เห็น…”
ไทสันผงะ
“เข้าใจแล้วครับ แต่ที่มอร์ดู…” ไทสันเริ่มพูดขึ้นเบา ๆ
“โทรหาอีธานแล้วบอกเขาว่าฉันสั่งให้เขารับผิดชอบความปลอดภัยของตระกูลซิมเมอร์
“เขาเป็นเทพสงคราม เขาควรจะจัดการกับเรื่องเล็ก
“อีกอย่าง หาบัตรเข้าเยี่ยมให้ฉันด้วย
“พรุ่งนี้ฉันจะไปพบพอล เมนโดซา ผู้บัญชาการสูงสุดของลาสเวกัส”
…
ณ เวลาเที่ยงคืน ภายในโกดังแห่งโชคลาภ
สถานที่แห่งนี้มีประวัติศาสตร์ยาวนานหลายปี แต่ได้เลิกกิจการไปเมื่อหลายสิบปีก่อนเนื่องจากที่ตั้งของสถานประกอบการ
หลังจากที่ผู้เฒ่ามาร์แชล คนดูแลโกดัง เสียชีวิตเมื่อไม่กี่เดือนก่อนก็ไม่มีใครแวะมาที่นี่อีกเลย ข่าวลือกันว่าสถานที่นี้มีผี
ในยามค่ำคืน รถตู้สองสามคันที่มีทะเบียนลาสเวกัส ฮ่องกง และประเทศ H ก็เข้ามาจอดหน้าโกดัง ไม่นานหลังจากนั้นประตูรถก็ถูกเปิดออก
ชายร่างกำยำในชุดสูทหลายสิบคนรีบลงมาจากรถ พวกเขาเผยถึงความตื่นตัวต่อสิ่งรอบข้างอย่างเต็มที่ด้วยสีหน้าที่เย็นชา เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี
พวกเขากระจายตัวออกไปอย่างรวดเร็วและเป็นจังหวะขณะที่จดจ่อกับหน้าที่ของตัวเอง
ทันใดนั้นชายที่มีใบหน้าเหลี่ยมก็นำกลุ่มชายร่างกำยำไปข้างหน้า เขาโบกมือก่อนที่จะถีบประตูโกดังเข้าไป
ปัง!
ข้างในโกดังมีไฟสลัว ๆ เสียงคร่ำครวญอย่างตื่นตระหนกดังขึ้นจากส่วนลึกข้างใน
ลิเลียนถูกมัดและปิดตาอยู่ข้างใน
เธอถูกใส่กุญแจมือและกำลังนอนอยู่บนฟูกเก่า ๆ ที่ขาดวิ่น แขนขาของเธอถูกมัดไว้แน่นและดูเหมือนว่าพวกมันจะเจ็บปวด
ชายรูปหน้าเหลี่ยมเดินไปข้างหน้า ใบหน้าของเขาไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ขณะที่ดึงผ้าที่ยัดอยู่ในปากของลิเลียนออกมา
“อย่าฆ่าฉันนะ! อย่าฆ่าฉันเลย ได้โปรด!
“ฉันชื่อลิเลียน เยตส์! ลูกสาวของฉันเป็นหัวหน้าสาขาที่เก้าในตระกูลฌอง! ถ้าอยากได้เงินก็เรียกร้องไปเลย! เธอจะให้พวกคุณแน่นอน!
“ตราบใดที่คุณไว้ชีวิตฉันคุณสามารถมีเงินได้มากเท่าที่คุณต้องการเลย!”
ลิเลียนผู้รักชีวิตของเธอพอ ๆ กับที่เธอรักเงิน ยอมเสียสละทรัพย์สมบัติของตัวเองหากนั่นหมายถึงการได้อิสรภาพคืนมา
“คุณมีเงินมากขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ?” ชายคนนั้นถามด้วยความสงบเมื่อลิเลียนกระวนกระวาย
“ฉันไม่มี แต่ลูกสาวฉันมี!”
ลิเลียนไม่ได้มีท่าทีที่เอาแต่ใจอีกต่อไป เธอพยายามอย่างมากที่จะทำให้ผู้จับกุมของเธอพอใจ
“ได้โปรด ปล่อยฉันไปเถอะ!
“ถ้าคุณปล่อยฉันไป คุณสามารถได้เงินเป็นพันล้านดอลลาร์เลยนะ!
“ฉันไม่รู้หรอกว่าพวกคุณทำอะไรกัน แต่ด้วยเงินนี้ พวกคุณก็จะไม่ต้องทำอะไรแล้ว! คุณจะสามารถทำตามที่คุณต้องการได้ทุกที่ที่คุณต้องการ!
“ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณหน้าตาเป็นยังไง! ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะหาทางแก้แค้นได้ที่ไหนหลังจากที่คุณปล่อยฉันไป! คุณไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนั้นเลย!
“แต่ถ้าคุณฆ่าฉัน ลูกสาวของฉันจะไม่หยุดตามหาคุณแน่! ต่อให้คุณจะไม่กลัวเธอ แต่อย่างน้อยคุณก็ควรจะกลัวตระกูลฌองที่หนุนหลังเธอ! ถูกไหม?
“พวกเขาเป็นถึงหนึ่งในสิบตระกูลอันดับแรกเลยนะ!”
เนื่องจากตอนนี้เธออยู่ในสถานการณ์ที่เกี่ยวกับความเป็นความตาย สติของลิเลียนจึงปลอดโปร่งราวกับวันที่สดใส เธอสลับไปมาระหว่างสินบนและคำขู่ขณะที่พยายามเกลี้ยกล่อมพวกเขาอย่างสุดความสามารถ
