ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2322
“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ฉันจะตามล่านาย ต่อให้จะกลายเป็นผีบ้าฉันก็จะตามล่านายต่อไป!”
“ไม่ว่ายังไงนายก็ต้องหย่ากับแมนดี้! ฉันจะไม่ปล่อยให้นายมาฉุดรั้งเธอไว้อีกแล้ว!” ลิเลียนยังคงกรีดร้องต่อไป
“ผมคิดว่าคุณควรทำตามที่เธอบอกและตัดแขนตัวเองทิ้งซะ ฮาร์วีย์”
ชายหน้าเหลี่ยมแสยะยิ้ม ราวกับว่าเขานึกอะไรบางอย่างออก
“ถ้าไม่อย่างนั้น คุณจะทำลายความคาดหวังของภรรยาและแม่ยายลงจนหมด”
“ใคร ๆ ก็รู้ว่าเราทำถึงขนาดนี้ก็เพื่อให้คุณพิการ”
“แม่ยายของคุณเป็นแค่หนทางหนึ่งเท่านั้น เธอจะอยู่หรือตายก็ไม่สำคัญหรอก!”
“ผมสาบานต่อพระเจ้าเลยว่าถ้าคุณยอมตัดแขนทั้งสองข้างทิ้ง ผมจะปล่อยแม่ยายของคุณไปเดี๋ยวนี้!”
“ถ้าผมผิดสัญญา ขอให้ผมตายโดยไร้ดินกลบหน้า!”
ชายหน้าเหลี่ยมเข้าใจว่าเขาไม่คู่ควรกับฮาร์วีย์ หลังจากได้เห็นทักษะการต่อสู้ของฮาร์วีย์กับตาตัวเอง
ความหวังเดียวของเขาในตอนนี้คือใช้ลิเลียนเพื่อจัดการกับฮาร์วีย์
ถ้าฮาร์วีย์ทำให้ตัวเองพิการลงได้ เขาคงตายอย่างไม่ต้องสงสัย!
“นายได้ยินไหม ฮาร์วีย์!”
“เขาสาบานแล้ว!”
“เร็วเข้าและตัดแขนตัวเองทิ้งไปเลย!”
ลิเลียนพยายามอย่างหนัก เธอกรีดร้องเสียงแหบพร่าราวกับถูกฉีดด้วยอะดรีนาลีน
“ถ้านายตัดแขนนายทิ้ง ฉันก็จะมีชีวิตรอดต่อไปได้และได้เพลิดเพลินไปกับเกียรติยศและความมั่งคั่งของฉัน!”
“การที่นายจะได้ช่วยฉันด้วยแขนทั้งสองข้างของนาย ก็ถือว่าเป็นเกียรติสูงสุดสำหรับนายแล้ว! แล้วนายกำลังรออะไรอยู่?!”
“คุณคิดไปไกลแล้ว ผมไม่มีทางพิการ” ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็นและตัดบทลิเลียน
“อันที่จริง ผมมาที่นี่คืนนี้เพื่อทำลายล้างพวกเขา”
ชายหน้าเหลี่ยมจับจ้องไปที่ฮาร์วีย์ ยังพยายามข่มขู่
“คุณคิดว่าผมไม่กล้าฆ่าแม่ยายของคุณเหรอ?” เขาถามอย่างถือดี
เพื่อพิสูจน์คำพูดของเขา เขาขยับมีดและกรีดลงบนลำคอของลิเลียนเบา ๆ ทำให้ผิวหนังของเธอฉีกขาดเล็กน้อย
มันเป็นเพียงบาดแผลเล็ก ๆ แต่เลือดก็เริ่มไหลออกมา แม้ว่าจะไม่ได้มีเลือดไหลออกมามาก แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้ลิเลียนตกใจได้
“อ๊าาา!”
“อ๊าาาาาาาา!”
ลิเลียนระเบิดเสียงคร่ำครวญจนเสียดหู ใบหน้าขาวซีดของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
เธอไม่กล้าขัดขืน แต่ไม่หยุดที่จะตะโกนใส่ฮาร์วีย์
“ฮาร์วีย์ ไอ้คนโสโครก! อยากให้ฉันตายจริง ๆ เหรอ!”
ฮาร์วีย์ไม่แยแส เขาไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ กับอาการบาดเจ็บของเธอ
“อันที่จริง นายควรจะกดดันฉันให้มากกว่านี้ และจะดีที่สุดถ้านายฆ่านังแม่มดแก่ตัวนี้และจบชีวิตเธอซะ”
ชายหน้าเหลี่ยมตัวแข็งทื่อทั้งตกใจและงงงวย
“นี่แกหมายความว่ายังไงฮาร์วีย์?!”
ลิเลียนเดือดดาลด้วยความโกรธ
“ตลอดสามปีที่ผ่านมา นังแม่มดแก่นี่ทั้งดูถูกและเหยียดหยามฉัน”
“พอมาตอนนี้ฉันมีธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ เธอบังคับให้ฉันหย่ากับลูกสาวของเธอเพื่อชื่อเสียงและความมั่งคั่งของเธอเอง”
“ฉันรู้ว่าถ้าเธอไม่ตาย ไม่ช้าก็เร็วชีวิตแต่งงานของฉันจะต้องพังทลายลงแน่”
“ถ้านายฆ่าเธอซะเดี๋ยวนี้ ฉันสัญญาเลยว่าจะปล่อยนายไป”
ฮาร์วีย์ยักไหล่ ราวกับว่าเขากำลังรอคอยการตายของลิเลียน
ในเวลาเดียวกัน เขาก็มองหาวิธีที่จะทำลายการป้องกันของชายหน้าเหลี่ยมด้วยหางตา สายตาของเขากวาดไปรอบ ๆ สถานที่ มองหาช่วงเวลาที่เหมาะสมในการโจมตี
น่าเสียดายที่คนหน้าเหลี่ยมระวังตัวเป็น ไม่เพียงแต่เขาจะทำให้ระยะห่างระหว่างเขากับฮาร์วีย์มากขึ้นเท่านั้น เขายังวางลิเลียนไว้ข้างหน้าและใช้เธอเป็นเกราะป้องกันอีกด้วย นั่นทำให้ไม่มีช่องว่างให้ฮาร์วีย์โจมตี
ลิเลียนไม่อยากจะเชื่อเลยสักนิด เธอกัดฟันและจ้องไปที่ฮาร์วีย์
“แกอยากให้ฉันตายเหรอ ฮาร์วีย์?!”
“ดี! งั้นฉันจะบอกอะไรไหนให้นะ!”
“ฉันไม่มีวันยกโทษให้แก!”
“ถ้าฉันรอดไปได้ ฉันจะทำให้แกหย่ากับลูกสาวฉันให้ได้!”
ชายหน้าเหลี่ยมจ้องมองฮาร์วีย์ ดวงตาของเขาเย็นชา
“คุณคิดว่าผมโง่ขนาดนั้นเลยเหรอฮาร์วีย์?”
“ถ้าคุณเกลียดเธอขนาดนั้น คุณจะมาที่นี่ทำไม?”
