ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2336
หลังจากเห็นฮาร์วีย์ ยอร์กเตะแจ็กซ์ แฮมิลตันลงไปที่พื้นอีกครั้ง เหล่าอันธพาลแห่งตระกูลแฮมิลตันที่อยู่ที่นั่นโกรธมาก และพวกเขากำลังจะพุ่งไปหาฮาร์วีย์ในทันที
“หยุด!”
ในขณะที่ทั้งสองฝ่ายกำลังจะต่อสู้กัน จู่ ๆ เดนนิส ปาร์คเกอร์ก็ตะโกนขึ้นอย่างเย็นชา
จากนั้นเขาก็โบกมือและสั่งให้ลูกน้องเหล่านั้นหยุด
จากนั้น เดนนิสค่อย ๆ เดินไปหาฮาร์วีย์โดยเอามือไพล่หลัง พร้อมกันนั้นก็ยื่นมือขวาลูบแก้มซ้ายของตัวเอง
“ตบนี้ไม่ธรรมดาเลย ไม่เพียงเร็วเท่านั้น แต่ยังทรงพลังมากอีกด้วย
“ถ้าฉันไม่ได้ผ่านการฝึกมาสองสามปี ป่านนี้ฉันคงสลบไปเพราะการตบของนายแล้วใช่ไหม?
“เจ้าชายยอร์กสมคำร่ำลือจริง ๆ สมแล้วที่เป็นคนที่ทำให้แมทธิว ฟลินน์หวาดกลัวได้ น่าทึ่งมาก…”
เดนนิสยกนิ้วให้ฮาร์วีย์
“ในสายตาของฉันนายก็เป็นแค่คนธรรมดา ๆ ที่ไม่มีอะไรดีเลย และนายไม่มีทางทำการใหญ่อะไรได้!
“แต่ตอนนี้ฉันต้องขอบอกนายไว้เลยว่าฉันจะตามล่านาย!
“ถ้าแน่จริงก็อย่าหนีล่ะ เชื่อฉันเถอะ อีกไม่นานฉันจะตอบแทนตบนี้ของนายแน่!”
เห็นได้ชัดว่าตั้งแต่เขาเติบโตขึ้นและเปิดเผยตัวต่อสาธารณะเมื่อหลายปีก่อน ในฐานะเจ้าชายแห่งบรีวู้ด เขาไม่เคยต้องประสบกับความพ่ายแพ้เช่นนี้มาก่อน
สำหรับเขาแล้ว ไม่เพียงแต่วันนี้เขาจะได้รับบาดเจ็บเท่านั้น แต่ชื่อเสียงของเขายังถูกทำลายอีกด้วย
ที่สำคัญที่สุด การตบครั้งนี้นับว่าน่าอัปยศอดสูเป็นอย่างมาก
หากเขาไม่ฆ่าฮาร์วีย์และไม่บดขยี้ชายหนุ่มตรงหน้าจนตาย…
เขาก็ไม่สมควรได้รับตำแหน่งเจ้าชายแห่งบรีวู้ด
“เจ้าชายปาร์คเกอร์?”
ฮาร์วีย์ดูสงวนท่าทีและดูสบาย ๆ
“ถ้าคนไม่พอใจผมมากจะรออะไรอยู่ล่ะ คุณมีลูกน้องตั้งเยอะ แถมยังมีคนรออยู่ข้างนอกหลายสิบคนไม่ใช่เหรอ?
“มาเลยสิ! มาเล่นงานผมเลย!
“ถ้าคุณไม่กล้าทำ คุณก็เป็นแค่ไอ้สารเลวที่จริงแต่ปาก!”
การยั่วยุของฮาร์วีย์ทำให้แจ็กซ์โกรธได้อย่างแน่นอน ตอนนี้เขากัดฟันและพูดว่า “เจ้าชายปาร์คเกอร์ ไอ้สารเลวนี่มันมั่นใจในตัวเองมากเกินไปแล้ว!
“พวกเรามีกันตั้งเยอะ เราร่วมมือกันและฆ่าเขาเลย!
“ผมมั่นใจว่าเราต้องกำจัดเขาได้แน่!”
เดนนิสกลับมาสงบนิ่งดังเดิม จากนั้นเขาก็จ้องมองฮาร์วีย์ด้วยรอยยิ้มแกน ๆ “นายน้อยแฮมิลตันลำดับที่สี่ ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้นหรอก
“การที่เจ้าชายยอร์กมาปรากฏตัวที่นี่ได้ก็แสดงว่าเขาเป็นแขกผู้ทรงเกียรติของผู้อาวุโสเมนโดซา!
“ที่นี่ลาสเวกัส การยั่วยุตระกูลเมนโดซาที่นี่ไม่คุ้มเอาเสียเลย!”
แจ็กซ์อึ้งไปครู่หนึ่ง เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเจ้าชายปาร์คเกอร์ผู้หยิ่งยโสจะรู้จักถอยเป็นกลับเขาด้วย
“นอกจากนี้ นอกจากจะเป็นแขกผู้ทรงเกียรติของพอล เมนโดซาแล้ว นายน้อยยอร์กคนนี้ยังเป็น เจ้าชายยอร์กแห่งเซาท์ไลท์อีกต่างหาก…
“เขายังมีอีกตัวตนหนึ่ง คือเป็นถึงหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดู…”
หลังจากได้ยินคำว่า “เจ้าชายยอร์ก” แจ็กซ์ก็ยังไม่รู้สึกอะไร นี่เป็นเพราะแม้ว่าเจ้าชายยอร์กจะมีอิทธิพลในเซาท์ไลท์ แต่ในลาสเวกัสเขาไม่ได้มีอิทธิพลอะไรเลย
แต่เมื่อเขาได้ยินตำแหน่ง หัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดู แจ็กซ์ก็ดูตกใจเล็กน้อยอยู่ครู่หนึ่ง และความโกรธบนใบหน้าของเขาลดลงเล็กน้อย
แม้แต่ตระกูลแฮมิลตันในลาสเวกัสยังต้องแสดงความเคารพต่อหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดู
“ฮาร์วีย์ ดูเหมือนว่าตัวตนของหัวหน้าสาขาจะทำให้นายกล้าที่จะทำอะไรบุ่มบ่ามแบบนี้มากเลยนะ!
“แม้ว่านายจะอยู่ในลาสเวกัส หรือฮ่องกง นายก็ยังทำตัวหยิ่งผยองและเจ้าเล่ห์ได้อยู่!”
เดนนิสเหล่ไปที่ฮาร์วีย์ “นายไม่กังวลเหรอว่าจะมีใครล่วงรู้ถึงภูมิหลังของนายและปลดนายจากการเป็นหัวหน้าสาขาในขณะที่นายอยู่ในลาสเวกัส แบบนั้นคุณจะทำยังไง
“ไม่กลัวว่าจะต้องตายข้างถนนเหรอ?
“สำหรับสาว ๆ ที่เกี่ยวพันกับนาย ฉันเกรงว่าพวกเธอทุกคนก็จะต้องตายตกตามนายไปด้วย”
เพี๊ยะ!
ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าและตบเขาอีกครั้งอย่างไม่แยแส
คราวนี้เดนนิสลอยออกไปหลังจากถูกตบ แต่ทันทีที่ล้มลงเขาก็ลุกขึ้นยืนทันที ดังนั้นเขาจึงไม่ล้มลงกับพื้น
