ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2337
แต่แม้ว่าเดนนิส ปาร์คเกอร์จะไม่ได้ล้มลงกับพื้น แต่สีหน้าของเขาก็สลดลงอย่างมากในขณะนี้
เขาไม่เคยคาดคิดว่าฮาร์วีย์ ยอร์กจะทำตัวบุ่มบ่ามต่อหน้าเขาขนาดนี้
หลังจากถูกตบสองครั้ง ใบหน้าของเจ้าชายแห่งบรีวู้ดก็บวมไม่ต่างจากหมู
“เดนนิส เลิกยั่วโมโหผมสักที
“สำหรับวันนี้ เห็นได้ชัดว่าคุณวางยาเทเรซ่าและพยายามข่มขืนเธอด้วยซ้ำ
“หลังจากที่คุณหมดสนุกและโดนผมตบหน้า ตอนนี้คุณก็กำลังอ้างว่าผมใช้ตัวตนในฐานะหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดูเพื่อหาเรื่องคุณ?
“ทำไม? คุณกำลังพยายามสร้างแรงกดดันต่อสาธารณะและขอให้นายท่านบาวเออร์ไล่ผมออกงั้นเหรอ?”
ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าโดยเอามือไพล่หลัง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม และเขาไม่มีความตั้งใจที่จะเอาจริงเอาจังกับเจ้าชายปาร์คเกอร์คนนี้เลยแม้แต่น้อย
“คุณบอกว่าผมบุ่มบ่ามและรังแกคนอื่น!
“เอาล่ะ วันนี้ผมจะสนองสิ่งที่คุณต้องการให้ ผมจะทำให้คุณรู้ว่าการรังแกผู้อื่นมันเป็นยังไง!
“เดนนิส ปาร์คเกอร์ วันนี้ผมจะเล่นงานคุณสถานะของผมในฐานะหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดู
“ผมจะให้เวลาคุณหนึ่งนาที คุกเข่าขอโทษคุณทอมป์สัน จากนั้นตบตัวเองสองครั้ง ไม่อย่างนั้นผมจะหักมือและขาของคุณเอง”
สีหน้าของฮาร์วีย์เย็นชา และออร่าที่น่าสะพรึงกลัวก็แผ่ออกมาจากเขา รัศมีนั้นปกคลุมฝูงชนทั้งหมดทันที ซึ่งทำให้ใบหน้าของแจ็กซ์ แฮมิลตันและคนอื่น ๆ เปลี่ยนไปเล็กน้อย
ผู้คุ้มกันของเดนนิสหลายคนต้องการจะขวางเขาเอาไว้ แต่ฮาร์วีย์ตบหน้าพวกเขาและเหวี่ยงร่างของพวกเขาออกไป
เปลือกตาของแจ็กซ์กระตุกอย่างรุนแรงในขณะที่ดูฉากนี้ ในขณะนี้เขารู้สึกเสียใจกับการกระทำของตัวเองเล็กน้อย ทำไมเขาถึงต้องไปทำร้ายแมนดี้เพียงเพื่อผลประโยชน์เล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งทำให้ผู้ชายคนนี้ขุ่นเคืองทางอ้อมด้วย
ตั้งแต่เมื่อคืนที่เขาได้รับข่าวว่าฮาร์วีย์ได้ทำลายเดนเวอร์ แฮมิลตัน และทำให้แมทธิว ฟลินน์หวาดกลัวได้แจ็กซ์ก็ตระหนักว่าตัวตนของฮาร์วีย์นั้นอาจยิ่งใหญ่กว่าที่เขาคิด
ในตอนแรกเขาต้องการใช้ตัวตนของเดนนิสเพื่อกดขี่ผู้คน แต่ไม่กล้าคิดเลยว่าเขาจะถูกฮาร์วีย์กดขี่อีกครั้ง
ฮาร์วีย์ในปัจจุบันไม่เพียงแต่น่ากลัวเท่านั้น แต่เขายังได้รับตำแหน่งหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดูอีกด้วย
แม้ว่าหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดูไม่ได้อยู่มีอำนาจอยู่ในทั้งสองเมืองอย่างฮ่องกงและลาสเวกัส แต่เนื่องจากฮาร์วีย์ได้กล่าวถึงอัตลักษณ์นี้ออกมา พวกเขาก็จะประสบปัญหาอย่างมากหากพวกเขากล้าทำร้ายฮาร์วีย์ขึ้นมาจริง ๆ
อันธพาลบรีวู้ดหลายคนเอื้อมมือไปคว้าอาวุธปืนรอบเอวของพวกเขาด้วยเจตนาสังหารที่ฉายชัดผ่านทางแววตา พวกเขาอาจจะชักอาวุธปืนออกมายิงใส่ฮาร์วีย์สักสองสามครั้ง
แต่เดนนิสยังไม่ได้ออกคำสั่ง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้ายุ่ง
“เหลือเวลาอีกสามสิบวินาที ผมไม่ใช่คนมีความอดทนอะไรนักหรอกนะ”
ฮาร์วีย์พูดอย่างเฉยเมยและเข้าหาเดนนิส
“จะมากไปแล้ว! หน้าด้านจริง ๆ!”
สาวสวยบางคนไม่ไม่รู้ว่าตัวตนของหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดูหมายถึงอะไร
พวกเธอรู้เพียงว่าฮาร์วีย์กำลังบีบบังคับเดนนิส ซึ่งทำให้พวกเธอไม่พอใจเป็นอย่างมาก
เมื่อพวกเขาออกไปเที่ยวกับเดนนิส พวกเธอสามารถเหยียบย่ำใครก็ตามที่พวกเธอต้องการตลอดมา
แต่วันนี้กลับกลายเป็นเดนนิสที่ถูกบดขยี้ และถึงกับถูกตบหน้าด้วยซ้ำ?
นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!
ทุกคนกระทืบเท้าด้วยความโกรธ นึกอยากจะเดินเข้าไปตบฮาร์วีย์สักสองสามครั้ง
“ฮาร์วีย์ นายแน่ใจหรือว่าจะหาเรื่องแก๊งบรีวู้ดของพวกเรา?”
เดนนิสแตะใบหน้าที่บวมแล้วถามอย่างเย็นชา
ทันใดนั้นก็เกิดความเงียบที่ไม่สามารถบรรยายได้ไปทั่วบริเวณ
เดนนิสไม่ได้โกรธอย่างที่ทุกคนคาดไว้ แต่เขายังคงจ้องมองฮาร์วีย์อย่างเคร่งขรึม
เอ็ดวิน เมนโดซาหรี่ตาเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าไม่คาดคิดว่าเดนนิสจะสงบนิ่งได้ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้
อาจกล่าวได้เพียงว่าเจ้าชายบรีวู้ดผู้นี้มีความสามารถมากทีเดียว
ฮาร์วีย์พูดอย่างเฉยเมยว่า “คุณตีความผิดไปเรื่องหนึ่ง คุณต่างหากที่ยืนกรานที่จะต่อต้านผม
“และคุณยังมีเวลาอีกสิบวินาที”
