ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2455
“ยอร์ก ฉันเตือนนายแล้วไง! นายจองหองเกินไป!”
“ถ้าแม่…”
ก่อนที่ซีน่าจะพูดจบประโยค โทรศัพท์ของเธอก็สั่นทันที เธอตกใจรีบนักกดรับในทันที
ในชั่วพริบตา สีหน้าหยิ่งยโสของเธอก็ลดลง หลังจากที่เธอวางสาย เธอก็หลั่งน้ำตาออกมาอย่างน่าเกลียด
“เกิดอะไรขึ้น?”
เมื่อเห็นซีน่าดูคล้ายจะใจสลาย สการ์เลตต์รู้สึกประหม่าอย่างเห็นได้ชัด
พอลลี่จะตายไม่ได้!
เพราะถ้าเธอตาย แผนของวินซ์ก็พังจนหมด!
วินซ์สัญญาว่าจะให้เธอปกครองฮ่องกงและลาสเวกัสในฐานะนายหญิงแห่งยอร์ก
นั่นคือกรณีที่แผนสำเร็จ ในขณะนี้สการ์เลตต์กังวลยิ่งกว่าซีน่าที่ร้องไห้สะอื้นเสียอีก
“ตามหมอ! พวกเขาบอกว่าแม่ของฉันอยู่ในอาการวิกฤต ดังนั้นฉันควรเตรียมตัวให้พร้อม…”
“จะทำยังไงดี? ทั้งคนทำยังไงดี?”
ความเย่อหยิ่งถือดีของซีน่าหายไปในอากาศ ราวกับว่าบุคลิกที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังของเธอไม่เคยมีมาก่อน ตอนนี้เธอสะอึกสะอื้น ลนลาน และตื่นตระหนก
“แม่ฉันกำลังจะตาย! เธอกำลังจะตาย!
“ไม่… ไม่ใช่แม่ของฉัน…”
ปัง!
เมื่อเห็นซีน่าร้องไห้อย่างประหม่า สีหน้าของสการ์เลตต์ก็เปลี่ยนไป เธอกัดฟันอย่างข้างแขนและในที่สุดก็ตัดสินใจยอมจำนนต่อฮาร์วีย์ เธอคุกเข่าลงบนพื้นสกปรก
การกระทำของเธอทำให้ซีน่าตกใจจนร้องไห้ ทุกคนตกตะลึงในภวังค์ เต็มไปด้วยใบหน้าไม่เชื่อ
สการ์เลตต์ ลีโฮลด์เป็นใครงั้นหรือ…?
เธอเป็นผู้มีอิทธิพลอย่างสูงจากวิหารคุณธรรมทั้งห้าชื่อดัง!
ถึงกระนั้น ในตอนนี้… คน ๆ นั้นกลับกำลังคุกเข่าและทำให้ตัวเองตกต่ำลง!
สการ์เลตต์ไม่สนใจว่าคนอื่นจะมองเธออย่างไร สำหรับเธอ สิ่งที่สำคัญที่สุดเพียงอย่างเดียวคือแผนการของวินซ์
เธอกลืนความอัปยศอดสูลงไป จ้องมองฮาร์วีย์อย่างขุ่นเคือง “พอใจหรือยังยอร์ก? ตอนนี้คุณช่วยพอลลี่ได้หรือยัง”
ฮาร์วีย์ยิ้มด้วยรอยยิ้มที่ไปไม่ถึงดวงตาของเขา “ผมก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอ? อ้อนวอนสามครั้งแลกกับหนึ่งชีวิต”
สการ์เลตต์สั่นสะท้านไปทั้งตัว เนื่องจากเธอคุกเข่าแล้ว เธอทำได้เพียงก้มหน้าลงและกัดฟัน
ปัง ปัง ปัง…!
สการ์เลตต์จงใจเอาหัวกระแทกพื้นจนเกิดเสียงดัง เพื่อป้องกันไม่ให้ฮาร์วีย์สร้างปัญหาและหาข้ออ้างไปมากกว่านี้
ซีน่าตกใจมาก เธอหันไปหาฮาร์วีย์และขอร้องว่า “ยอร์ก! รุ่นพี่ถูกบังคับให้คุกเข่าและขอร้องนายแล้ว ทีนี้นายช่วยแม่ของฉันได้หรือยัง”
ฮาร์วีย์ยักไหล่ ยอมอ่อนข้อในที่สุด ดังนั้น เขาจึงหันไปทางตรงกันข้ามและมุ่งหน้าไปยังห้องโถงใหญ่ของคฤหาสน์แฮมิลตัน
ในขณะเดียวกัน แพทย์ก็พยายามช่วยเหลือพอลลี่โดยพยายามทุกวิถีทาง ความตื่นตระหนกและความสิ้นหวังถูกเขียนขึ้นทั่วใบหน้าของพวกเขา ไม่มีใครรู้ว่าต้องทำอย่างไร
แม้ว่าพอลลี่กำลังจะตาย แต่ความแข็งแกร่งของเธอก็ยังคงอยู่ เธอพยายามดิ้นอย่างทุรนทุราย สะบัดแขนขาไปมาราวกับคนบ้า ขัดขวางไม่ให้หมอเข้ามาใกล้
จอนและปรมาจารย์ฮวงจุ้ยผู้หยิ่งผยองหายตัวไปอย่างน่าประหลาด พวกเขาทั้งใจแคบและยโส แต่ตอนนี้กลับไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาหายไปไหน
ฮาร์วีย์เข้าไปใกล้พอลลี่ที่กำลังดีดดิ้นด้วยความรุนแรง แต่เพียงแค่สะบัดนิ้วเท่านั้น เลือดหยดหนึ่งก็ไหลลงมาและปรากฏอยู่ตรงละหว่างคิ้วของพอลลี่
พอลลี่ที่กำลังดิ้นทุรนทุรายก็สงบลงทันที หมอกสีดำที่ออกมาจากหน้าผากของเธอหายวับไป
หลังจากนั้น สัญญาณชีพที่ปรากฏขึ้นบนอุปกรณ์ตรวจวัดก็เริ่มกลับสู่ปกติ
เมื่อสถานการณ์กลับมาอยู่ในสภาวะปกติดังเดิม แพทย์ทุกคนก็พร้อมที่จะให้การรักษาเธอ
ฮาร์วีย์สั่งไม่ให้พวกเขาเช็ดเลือดที่หน้าผากของเธอออกเป็นเวลาสามวัน จากนั้นเขาก็เตรียมที่จะออกไปจากที่นี่
สการ์เลตต์จ้องมองไปยังฮาร์วีย์อย่างเงียบ ๆ สีหน้าของเธอดูแปลก ๆ ขณะที่เธอพิจารณาเขา
เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าฮาร์วีย์จะแก้ไขสถานการณ์ได้อย่างง่ายดายและทำสำเร็จได้ทั้งที่จอนล้มเหลว จอนพยายามอย่างดีที่สุดแล้ว แต่ฮาร์วีย์ก็เอาชนะเขาได้
เมื่อนึกถึงสิ่งนั้นเธอก็ตกอยู่ในความงุนงง
ฮาร์วีย์เป็นหมอผีอย่างที่หมอและพยาบาลเคยกล่าวถึงมาก่อนจริงหรือ?
เขาน่าทึ่งขนาดนั้นเลยเหรอ?
เมื่อนึกถึงช่วงเวลาก่อนหน้านี้ที่เธอถูกบังคับให้ต้องขายหน้าและคุกเข่าลงต่อหน้าเขา ความโกรธก็พลุ่งพล่านในตัวเธอ เธอกัดฟันขณะที่ความโกรธฉายชัดในดวงตาของเธอ
ถ้าไม่ใช่เพราะเธอต้องการที่จะทำให้แน่ใจว่าแผนของวินซ์จะไม่มีอะไรผิดพลาด เธอจะยอมทำให้ตัวเองอับอายงั้นหรือ?
เธอต้องหาโอกาสเอาคืนและทำให้ชายผู้เย่อหยิ่งคนนี้ยอมคุกเข่าให้เธอคืนบ้าง!
ในเวลาเดียวกัน เธอสาบานว่าจะไม่คุกเข่าต่อหน้าฮาร์วีย์อีก… ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม!
“ที่แย่แล้ว! แย่แล้ว! คุณชายใหญ่ คุณชายลำดับที่สาม คุณชายลำดับที่สี่ และนายหญิงอีกหลายคนก็ดูจะทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วเหมือนกัน!”
