ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2460
“สำหรับปรมาจารย์ฮวงจุ้ยแล้ว ไม่อาจมีปรมาจารย์ฮวงจุ้ยคนไหนแข็งแกร่งกว่าตัวเขาเองได้
“เพราะมันจะส่งผลต่อสถานะของเขาเท่านั้น
“คุณดูจริงใจมากในตอนที่พยายามจะดึงให้ผมเข้าไปร่วมด้วย แต่ผมมั่นใจว่าคุณจะฆ่าผมทันทีเมื่อคุณพบว่าการตายของผมจะเป็นประโยชน์ต่อคุณมากกว่า ผมพูดผิดหรือเปล่า?”
จอนนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งด้วยความประหลาดใจ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะฉลาดหลักแหลมและมองการณ์ไกลถึงเพียงนี้…
อย่างไรก็ตาม เขาไม่แสดงอาการประหลาดใจและยิ้มอีกครั้ง เขาตบไหล่ฮาร์วีย์อย่างเอ็นดูและพูดอย่างภาคภูมิว่า “ฮาร์วีย์นะ ฮาร์วีย์ สิ่งที่นายคาดเดาฟังดูไม่เข้าท่าเลย คำพูดของนายกำลังใส่ร้ายฉันอยู่นะ!
“ฉันยอมรับว่าฉันรักชื่อเสียงและเงินทอง แต่ฉันก็รู้ว่าอะไรทำได้และทำไม่ได้!
“ฉันไม่ชอบเอาตัวเองเข้าไปยุ่งกับเรื่องน่ากลัวน่ากลัวอย่างการฆ่าคนเพื่อเงินเพียงเล็กน้อยหรอก ฉันดูเหมือนคนที่กล้าจะทำอะไรแบบนั้นหรือไง
“นายยังเด็กมากนะ แต่ทำไมถึงมีความคิดในแง่ลบได้ถึงขนาดนั้น”
จากนั้นจอนก็ถอยกลับไปนั่งและจิบชา เขายังคงยิ้มอย่างเป็นมิตร “ลองคิดดูสิ ถ้าฉันร้ายกาจจริงอย่างที่นายว่า ทำไมฉันต้องมอบเงินให้นายตั้งแต่แรกด้วย? ทำไมฉันถึงต้องชวนนายให้มาทำงานที่สถาบันเซอร์เรย์ด้วยล่ะ?
“แต่ในเมื่อนายเพิ่งเริ่มเข้าสังคม ฉันจะไม่โทษที่นายคอยระวังตัวแจแบบนี้หรอกนะ”
จอนแสดงสีหน้าลำบากใจ คำพูดของเขาแสดงถึงความเมตตาและความห่วงใยที่มีต่อฮาร์วีย์
เขาทำราวกับว่าเขาเจ็บปวดและผิดหวังอย่างมากเพราะฮาร์วีย์ดูเหมือนจะคิดว่าเขามีแรงจูงใจซ่อนเร้น
ฮาร์วีย์รู้สึกสะเทือนใจกับการกระทำของจอน เขาหรี่ตาและพูดอย่างเฉยเมยว่า “การที่คุณจะจ้างให้ผมไปทำงานในในสถาบันเซอร์เรย์ของคุณไม่ใช่เพราะคุณมีจุดประสงค์อะไรแอบแฝงเอาไว้จริง ๆ นะหรือ
“ถ้าผมเข้าสู่สถาบันเซอร์เรย์ของคุณ คุณก็ไม่จำเป็นต้องฆ่าผม
“จากนั้นคุณก็จะสามารถใช้เงินในการปราบปรามผม เหนี่ยวรั้ง หรือแม้แต่ทำลายผมก็ยังได้
“สำหรับคุณ สำหรับคุณแล้วการใช้เงินปิดปากผมก็เป็นเพียงการขายผ้าเอาหน้ารอด
“ถ้าวันหนึ่งผมไม่มีเงิน หรือไม่ผมก็อาจจะเปิดโปงคุณได้
“ถ้าเป็นคนอื่นคุณคงไม่สนใจหรอก แต่กับคนที่รู้วิชาลับย่อมเป็นคนที่คุณกลัวที่สุดเป็นปกติ!
“เหตุผลที่คุณยังปล่อยให้ผมมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้ก็เพื่อที่จะได้มาซึ่งวิชาลับของผมก็เท่านั้น
“พอคุณทำสำเร็จ คุณก็จะหาทางฆ่าผมอยู่ดี
“แน่นอน ในตอนนี้ยังไม่หรอก คุณจะใช้ประโยชน์จากผมตามที่เห็นสมควรและพยายามเก็บเกี่ยวความรู้ในเรื่องวิชาลับที่ผมมี คุณจะให้ผมไปทำงานแทนคุณด้วยซ้ำ
“คุณไม่จำเป็นต้องมานั่งครุ่นคิดหาวิธีฆ่าผม ความสามารถทำให้ผมตกสู่กับดักแห่งความตายและปล่อยให้ผมตายไปโดยไม่รู้ตัวได้ด้วย”
ฮาร์วีย์ลุกจากที่นั่งและเดินไปหาจอน เขาหยิบธนบัตรแล้วสะบัดมันเบา ๆ ธนบัตรเหล่านั้นพุ่งขึ้นไปในอากาศและติดกับผนังในทันที
ฮาร์วีย์พูดอย่างเฉยเมย “มีใครบ้างล่ะที่ไม่ชอบเงิน
“แต่น่าเสียดาย ผมรู้สึกขยะแขยงที่จะต้องรับเงินจากคนที่น่ารังเกียจแบบคุณ
“ผมจะอยากได้เงินแบบนั้นไปทำไม
“แย่จังเลยนะ อาจารย์เซอร์เรย์ แต่ผมขอปฏิเสธข้อเสนอของคุณ”
“ฮาร์วีย์ฉันผิดหวังในตัวนายมาก!”
จอนโกรธมาก เขากระแทกโต๊ะและคำรามด้วยความขุ่นเคือง “นายรู้ไหมว่ามีกี่คนที่ต้องการให้ฉันไปเป็นเจ้านายของเขา!
“นายรู้ไหมว่ามีกี่คนที่ต้องการเข้าร่วมกับสถาบันเซอร์เรย์?!
“นายรู้ไหมว่ามีกี่คนที่อยากประจบประแจงฉันแต่กลับถูกฉันหมางเมิน!
“นายไม่เพียงแต่ปฏิเสธข้อเสนอของฉันเท่านั้น แต่ยังปฏิเสธฉันและใส่ร้ายฉันด้วย?!
“นายคิดว่าตัวเองเป็นใครฮาร์วีย์?
“ไม่คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำนี่มันมากไปหน่อยเหรอ?”
